One day recruitment experience-AKo at kapatid ko

Noong isang araw sinamahan ko ang aking kapatid na mag apply ng trabaho sa Makati, doon kasi sya sa Cavite nag tra-trabaho, so provincial. Matagal ko na syang ini-encourage na lumipat na sa Maynila kasi nga ang layo-layo doon tapos six days pa ang pasok nya tapos panay OT pa tapos hindi naman kalakihan ang sweldo, kamusta naman 'yun?

So nag decide sya na itry na nga sa Maynila. Dahil isa akong ulirang kapatid at labs na labs ko sya kaya sinamahan ko sya the whole day sa isang kumpanya sa Makati para mag apply kahit wala pa akong tulog kasi galing din ako sa trabaho.

Feeling dejavu ang pakiramdam ko. Naalala ko ang aking experiences sa pag hahanap ng trabaho at parang gusto ko maluha sa kaliwang mata habang dahan dahang nag slide ang likod ko sa dingding dahil naalala ko ang aking pag hihirap para makahanap ng trabaho noon. Alam mo yung feeling ng halos kalahating araw ka sa isang kumpanya sa kakahintay ng turn mo para mag exam or ma initial interview ganun na ganun din ang nararanasan nya these days, pero this time nakaagapay ako sa kanya para pasiyahin at supportahan sya, para in case na ma reject sya eh meron kagad words of encouragement tapos pwede ko pa syang i-treat ng sweets pampalubag loob.

Ang ending failed sya sa exam, tapos nag so-sorry sya sa'kin kasi feeling nya na waste lang 'yung time namin sa wala. Malungkot much sya.

Sabi ko naman sa kanya,

"Boba ka kasi"

Joke lang. hindi ko sinabi 'yun ang sabi ko OK lang 'yun ganun talaga at wag syang mag alala kasi ako hindi lang tatlong kumpanya ang na-reject ako and besides ang dami dami pang kumpanya na pwedeng pag applyan. Tapos n'ung pauwi na kame nasira ung black shoes nya natanggal 'yung swelas mag kabilang paa, naawa me much talaga sa kanya. Feeling ko na diskuraheye sya dahil sa experience na iyon, baka ayaw na nyang umulit pa.

Tinext ko lahat ng mga kaibigan ko para brasuhin na makapasok ang aking kapatid kasi feeling ko lang ha, down much sya. Tapos walang nag reply sakin :-( Buset! Wala naman akong magawa kasi hindi naman ako HR at wala akong kaibigang HR. Sabi ko nalang sa kanya atleast meron syang work kaya kahit hindi okay ang nangyari eh meron parin naman syang trabaho na papasukan kinabukasan.

sabi ko, "C'mon cheer up, bitch"

Hindi ko lang maiwasang maawa kasi nga 'yung ibang tao na ipapasok ko ng trabaho at natuturuan ko pa kung paano magpakabibo sa iterview tapos itong sarili kong kadugo wala akong magawa. I hatechet!

Okay naman sya kung tutuusin sa trabaho nya sa provincial place ng economic zone ng Cavite kaso lang hindi sya nakakauwi parati sa amin, na mimiss sya ni Mama tsaka ni Papa kaya ganun. Ang layo ng byahe nya pag uuwi sya samin mula down south papunta ng up north tapos isang araw lang rest day nya, effort much kaya hindi sya nakakauwi.

kulang kasi sya sa lakas ng loob hindi katulad ko kahit na alam kong hindi pwe-pwede pinag pipilitan ko ang sarili ko, kebs! Noong fresh grad nga ako meron akong kumpanya na inaplyan na ang primary requirement ay "with pleasing scholastic record" eh pinag pilitan ko ang sarili ko. Itago nalang natin ang kumpanyang ito sa pangalang "Smart Telecommunications" na located sa Makati. Nag apply ako bilang isa Network Engineer, inentertain naman ako at nakapag initial interview tapos pumasa din naman, subalit noong kinuha ang transcript ko at nakitang book 1 hanggang book 3 ito ay pinauwi na ako dahil binilang nya ang failing grade ko at na stress yata sya! Putangina nila! Kaya globe ako ngayon, buset sila! Oo may poot!!!!

So 'yun nga kulang kasi itong kapatid ko sa lakas ng loob kaya ngayon 'nung nag fail sya baka lalong bumaba ang self esteem nya at nasira pa ang shoes nya na matagal na nakatago sa baul, d'un kasi sa company nya sa cavite hindi kelangan naka kuntodo office attire kaya bihira nya magamit ang formal shoes nya kaya lumutung siguro at nasira ang swelas.

Dala dala nya ang black shoes nya habang pauwi kame ng bahay, pag baba namin ng taxi habang pinag mamasdan ko sya na nakapaa at dala dala ang sirang shoes eh na dudurog talaga ang puso ko. Kung sa'kin lang nangyari 'yun tatawanan ko lang at kahit pag tawanan ako OK lang pero pag sa kanya hindi ko kaya, buti nalang wala akong nakita na natawa at nalait pag baba namin dahil makikipag suntukan talaga ako pag may nanlait, Putang ina nila! Laitin na lahat wag lang Pamilya ko!

Kthanksbye!