Istorya sa likod ng Lahar Flow

I'm sure minsan sa buhay mo ay naranasan mo ng sumakit ang puson mo dahil sa pagpipigil sa sobrang kalibugan, kagaya nalang 'nung nag sisimula ka palang pumuslit para manood ng porn kasama ang tropa mo pero 'di ka makapag tikol kasi nahihiya kang ilabas ang betlog mo sa madlang people. Ako hindi ko naranasan 'yan mga porn porn ganyan ganyan na ka pervohan [Insert halo on my head] I think same level lang 'yun ng pag titiis mo na 'wag makipag communicate sa taong nag pa-fall sa iyo ( Taena baket biglang napunta sa cheezyness?!)

Ok let me try to explain further, Alam mo 'yung tipong nag uumiwas ka na itext, i-call, or i email or mag message sa fezbuk ng "How are you, eat na ba u? Take care because I care.." tapos to the highest level din ang effort mo na mag continue ng life mo na parang hindi sya nakapag pakilig ng betlog mo ng very very nice.

Shit! Hindi ko ma-explain ng maayos. Oh My Gasssss! Hindi pa naman cheesy month of Feb baket ganito na ang takbo ng panulat ko ngayon?!

Hindi ito maari! H-I-N-D-E! *Abu ba kar..Chunti Chunta..Sala Malay Kum.* (Tanga chant ko yan to break the spell because only pure hearts can break it) kaya sesegway nalang muna ako sa totoong Sulatin ko today. Kapit na!

Pota wag kang excited! Eto na nga eh!

Nag mamadali?! Basa lang shit ka!

Alam nyo ba na ang dami kong pag hihirap na naranasan sa buhay. Tulad nalang ng aking experience sa long term after effect ng pag sabog ng Mt Pinatubo. Yes, Pampanga po ang aking probinsya. Alam naman nating lahat na nasalanta ng lahar ang aming probinsya for like 7 freakin' years. So kahit na elementary palang ako noong nag major galit-galitan ang puking inang shit na bulkan eh talagang pinahirapan nito ang buhay ko. Hindi ko na ikukuwento kung paano kame nag evacuate noong major erruption nito. Pero pag pinilit nyo ko ku-kwento ko rin. Habulin nyo muna ko. Gusto ko slow mo tapos may confetti na nalalaglag habang hinabahol nyo ko.

Teka na lalayo nanaman ako.

Balik tayo. So 'yun nga, pag tag-ulan talaga rumaragasa ang lahar ng bonggalore samin. Noong College ako sa Maynila ako nag aral. Wala akong ATM noon. Lingguhan ang aking uwi para kumuha ng allowance at baon kong adobong nasa garapon, limang lucky me pansit canton, tatlong baretang tide at isang Downy na pampalambot ng ROTC uniform ko.

Tandang tanda ko pa ang pangyayaring noon na tila ba kanina lang, for like 2 minutes ito nangyari.

Byernes ng Hapon. May bagyo at napaka lakas ng ulan sa kalakhan Maynila. Isang daan nalang ang pera ko at wala na akong malinis na brief. Kelangan ko na talagang umuwi sa Probinsya para kuhanin ang allowance sa susunod na linggo at another set ng damit at medjas,brief pamasok. Nag Exam kame sa asignaturang Integral Calculus. Powtangena! Wala akong na integrate sa exam. Lumong lumo ako at super lungkot ng bongga dahil dyis lang ang nakuha ko out of 100 sa exam. Fuck!

After ng Class. Dala-dala ko na ang aking bag na punong puno ng maruruming damit kasama ang 100 peso-seso-ses na last money ko na naka lagay sa United Colors of Benetton na wallet ko na kulay Khak i ay napag isipin kong dumiretso na ng uwi at wag ng dumaan pa sa Boarding house kong parang bahay ng rat. Pag labas ko ng Intramurous ay na mumulandit ang malalaking patak ng ulan sa kalakhang Central Luzon (Parang PAGASA lang kung maka forecast?!).

"Shit kelangan ko ng makasakay ng bus para makauwi" Bulong ko sa self ko ng very very quite

Nag madali akong nag lakad papuntang Avendida (Dorotheo Jose) para sumakay ng Bus na Byaheng Bataan para umuwi saamin. Alas singko na ng hapon noon. Nilakad ko lang mula intramourous hanggang Dorotheo kasi mag kukulang na ang pamasahe ko sa bus pag nag Jeep pa ako. Hindi pa ako marunung umutang noon tsaka hindi pa ko masyadong friendly 'nun kaya sinasarili ko ang aking problems in life. Pag dating ko sa Sakayan ng Bus. Putang Ina! ang haba ng Pila mula Phillipine Rabbit hanggang Odeon ito. Naloko na! Nag rereklamo na ang mga alagad ng sining sa tyan ko. Tiniis ko ang gutum ko at na satisfy nalamang ako sa pag lunok ko ng laway na may konting Plema na kulay berde at dinaan nalang sa Yosi.

Bandang 8:00PM ay nakasakay din ako. Ayos lang naman dahil may nakasakay akong Chika bebe na maputi na Taga Bataan na mukang nag aaral sa USte. Dianne ang Pangalan nya. Tama ang hinala ko Taga USTe nga. Basang basa sya ng ulan. Nakabakat pa nga ang kanyang kulay black na Bra sa puting puting Uniform nya. Hindi pa nga ako friendly 'nun gaya ng sabi ko kanina pero wala akong choice kundi kausapin sya. Syempre hinihingi ng pag kakataon, tsaka Tao lang ako na sadyang mahina.

Binigay ko ang Jacket ko dahil sobrang lakas ng Aircon at na ninigas na kame sa lamig lalong lalo na si Dianne na mukang kinakailangan ang kalinga ng bisig ko para mainitan sya ng slight. Medyo matrapik sa NLEX ginagawa palang ito noong panahong iyon. Kaya kwentuhan lang kame at nag palitan ng number. Ilang sandali pa ay nakatulog si Dianne sa Shoulders ko at maya maya pa ay tumulo na ang laway nya. Pagod siguro sya at bagong kabit lang malamang ang kanyang braces kaya ganun. Pinunasan ko ang tumutulong laway nya ng medyas ko na galing sa bag, Oo madumi ito. Alanga naman panyo ko ang gamitin ko, malay ko ba kung may halitosis sya noong time na iyon. Ilang minuto pa ay nakatulog narin ako. Sana lang hindi ko sya natuluan ng laway sa fez nya sa aking saglit na pag ka himlay sa bus.

Mag aalas Onse na ng nagising kame sa boses ng Pangit at maiitim na kunduktor.

"Pasensya na po hanggang dito nalang tayo. Malakas po ang agos ng lahar hindi kayang tumawid ng Bus sa Porak" Pag aanounce ng Pangit na kundoktor

Marami ang nagalit at na disappoint. Pero kame ni Dianne hindi masyado. Pero ako naiinis na dahil gutom na talaga ako at wala na akong perang pabalik ng Maynila, kaya balak ko ng languyin ang lahar makatawid lang. Pag baba namin ni Dianne ng bus nakita namin na mataas na nga ang lahar at rumaragasa pa ito. Napansin naming tanging mga 16 wheeler trucks nalang ang may kakayang tumawid.

Tinanong ko si Dianne kung babalik sya ng Maynila, ang sabi nya kelangan din daw nyang umuwi talaga. Nakakita ako ng truck ng Pepsi at niyaya si Dianne na sumabit Doon. Yez nakasabit kame sa track ng Pepsi habang binabaybay ang lahar. Nakakahiya talaga at nakaktakot, Pota and the rest is History ika nga. Ang istorya pag katapos ng gabing iyon ay ibang kwento na hindi na dapat pang i-share.

May question ka? Iwan ka lang ng Koment sasagutin yan ni Jepoy :-D

See you later aligater.