Blogger's EB (Roanne and Bulakbul in the House)

Iiklian ko lang post promise.

Alam nyo naman na isa sa pinaka na-appreciate ko sa blogging eh 'yung you'll get to know the people face-to-face na nakikipagkulitan sayo parati through comments at hindi ang mga award-award shits, hindi kasi ako nanalo (bitter?!). At dahil nga doon, marami-rami narin akong nakilala ng personal, which I think is positive kasi dumadami ang aking fans. Jowk! Syempre friends at free food bwahihihihi.

So this time I was priviledged na ma-invite sa isang simpleng kita-kita, nothing special, pero naging special ang gabing iyon. Umuwi ng Pinas si Architect Roanne at si Engineer Bulakbulero.sg at naimbitahan ang inyong lingkod para makakiskisang siko sila. Eto picture ng ating OFW blogger visitors. Sila na makinis! Kung makaakbay si Dyowel parang wala ng bukas. hahahaa


So nagkita-kita kame kasama ng ibang local blogger friends dito sa pinas. Syempre pag OFW given na yung manlilibre sila, strong bones nalang ang hindi nanlilibre, Susme! LOL

Syempre kasama sa EB ang pekchur-pekchurs. Syempre pacute ang lahat lalo na si Wicked mouth na ayaw pa awat sa pag tilt ng leeg para mag pa cute, level up...


tapos after kumain, nag paramdam naman ng yaman si Engineer Bulakbulero sa pamamagitan ng San Mig Lights. Tapos umeskapo kagad. May booking. LOL

At syempre hindi pwedeng matapos ang gabi ng wala kameng picture nang aking schoolmate na si Ro Anne, VIVA MAPUA!!!! Nakaka Starstruck ang kagandahan nya! at busilak na puso. Pasensya na sa doublechin ko ang tanga-tanga kasi ni Andy mag take ng picture ahahahha

at syempre meron din group pekchurs... Punyeta! saka ko lang na-realize na kulang pala ng "the" yung in the house ko. Ako na tanga sa grammar.

Okay, yan lang yung pictures na nagawan ko ng captions. Abangan nyo nalang yung iba sa blog ng mga sumama, tamad much?!

Maraming salamat kay Ro Anne sa Christmas Gifts pati narin kay Ahmer na nag paulan ng paraffle na toothpaste, sabon, chocolates, toothbrush at kung ano-ano pang pangkabuhayan showcase. At sa mga sumama it was nice seeing you. Finish!

At to you my all dear readers May the good Lord bless you with more Prosperity on the coming new year! Happy Happy New Year to you All! Alab ya! *Smack*

Sana makita ko kayong lahat bago ako maging ganap na OFW!

GOd Bless powz!

Jepoy's Christmas Video Greeting

Short Post lang to.

Dahil mag papasko na gumawa ako ng walang ka kwenta-kwentang Video para batiin kayong lahat ngayon birthday ni Papa Jesus, balak ko sana mamyang madaling araw nalang ipost kaso lang na excite ako kaya post ko na rin.

Silip na sa nag sasalitang Siopao, a Seasons Greeting from Pluma ni Jepoy para sa tatlong masugid na nag babasa ng blog ko. LOL

Video Greeting from jbla on Vimeo.

Kahit na walang kwenta ang mga pinag sususulat ko maraming salamat sa pag babasa at pakikupagkulitan. Sana ay makadaupang palad ko kayong lahat, libre nyo me.

Paki hug nalang ako sa inyong tropa, pamilya at mahal sa buhay! Have a blessed and meaningful Christmas blogger friends!!!

*Smack*

Si Jepoy at Si Kuya Manong

Sa mga panahon na ganito nakakairitang lumabas para gumimik or mag shopping or even makipag siksikan sa rush hour papuntang office. Bukod sa fact na wala akong pang shopping which by the way is most frustrating of all, eh, sasabayan pa ng potanginang bigat ng trapiko sa metro at mga strong bones na taxi drivers na more-more hingi ng dagdag, at hindi lang basta bente-bente ang hinihingi nila. Anak baka! Strong bones?! Hindi lang 'yon, nakukuha pang mamili ng pasahero (Choosy much?!) kahit na isang tornilyo nalang ang umaagapay sa sasakyan nila para hindi ito tuluyang mapunta sa junk shop. Hindi ko naman ni lalahat pero ang dami nila these days, mga mapag samantala, palibhasa maraming pasahero.

Meron akong na experience, last week lang, kumurap lang ako ng isang mili-second nadag-dagan na ng 2o petot yung metro. Inisip ko kung Airport Taxi ba ung nasakyan ko at medyo maatim ko yung mabilisang dagdag ng metro, but NOOOOOOOOOOOOOO, K-I-A Pride ito na pupugas-pugas ang Aircon. 'Yung tipong mas malamig pa sa labas ng taxi kesa sa loob. Feeling ko nga chicharong bulaklak na ko pag labas ko. Yung super crunchy or minsan iniisip ko kung nasa loob nga ba talaga ako ng taxi or nasa compartment ako, ang inet kaya.

Okay, dahil sa spirit ng Christmas pinag bigyan ko si Kuya Manong. Maya-maya pa, tinanong ko baket kame dumaan sa mga eskinita na hindi familiar sa akin, natakot me ng slight baka salvage 'to. Sabi nya short-cut daw para iwas traffic. Sabi ko naman, kahit saan ma-traffic, dadag-dagan ko nalang 'yung bayad ko.

Ampotah shet!

Si Kuya Manong nag marunong-marunung pa sa pasaherong araw-araw the same ang route. Naipit kame sa traffic lalo tuloy, by this time gusto ko nang ingud-ngud ang pag mumuka nya hindi sa manubela kundi 'dun sa ilalim ng paa nya, dun sa tapakan ng gas para maamoy nya yung paa nya, buset! kaso naisip ko ang hirap naman ata 'nun effort on my part kasi nasa likod ako nakaupo (Naiimagine mo ba ang effort na gagawin ko?!) Kaya sa manubela na nga lang. Pero, dahil nga mag papasko, hinayaan ko nalang si Kuya Manong at nag txt nalang ako sa Boss ko na i'll be comming in late because something came up. Gasgas na gasgas na ang something came up na dahilan ko, 'di ko sure tuloy kung may kapangyarihan pa iyon, Puta!

Para hindi ako masyadong ma-bore nag sit ups muna me para sa aking six pack abs. Juk! Natulog muna ako ng 8 hrs, chos! Mga 20 minutes lang. Pag gising ko... Sa kabutihangng palad, hindi parin kame umaandar. Putanginaaaaaa! nasa 120 na ang metro. Lampas na sa budget ko.

Okay lang sana kung malamig ang taxi like yung mga bagong Vios na nagkalat kaso hindi eh. Nakita ni Kuya Manong na hindi na ako kumpurtable Ate Charo kaya para gumaan ang loob ko bigla nyang kinabig ang manubela at nag U-turn papuntang Edsa. Nampota kung kanina pa kame dumaan dun eh nasa office na ako at nakapag update na nang blog. Sucks to be me!

Total ng metro ay 160 petot, binigyan ko sya ng 200 petot, sabi ko sa kanya na yung 40 petot na sukli muka kasing 3 months na syang hindi nakakakain. Imbes na mag pasalamat humirit pa ang punyeta na dagdagan ko daw ng 10 pesos para 50 na. WTF!!!!!! Pag hahanapin mo pa ako ng Barya Kuya Manong?! Seriously?!

Dahil mabuti ang puso ko (walang kokontra blog ko 'to, mag blog ka rin at doon mo sabihin mabuti ka) nag hanap talaga ako ng barya sa bag ko. Puta sya! kung di lang mag papasko sinungal-ngal ko na 'tong si Kuya Manong ate charo.

Pag baba ko naman may lumapit sa akin na 3 street children, sabi ko sa kanila, "Dude! I can only do so much" Arte lang.

Binigyan ko sila ng baon kong Gummy Worms.

Pinish!

Like a G6, Like a G6

Sobra akong na LSS sa kantang to..To the point na gumawa ako ng video ko kasama yung pinsan kong adik pero syempre di ko ishare nakakashy kaya hohohohoho.




pagnaririnig ko ito kahit nasa bus ako parang na papa-partey mode ako, yung tipong may hawak ka vodka shot glass tapos nag hea-head bang ka na pa cute lang tapos konting moves tapos pa lingon-lingon konti. Chill! Hindi ko actually alam kung ano ang G6 hindi ko rin alam ang slizzard na tinutukoy sa kanta pero parang ang sarap lalo uminom sa may Resorts World, Republiq habang tumutugtug to tapos sinasabayan mo ng lip sync, "Im feeling so fly like a G6, like a G6, like a G6" So Conyo, ya knaaaaaaw! LOL

Okay fine, wala akong maisulat pero gusto kong mag blog kaya yung kamay ko automatic nalang na nag type. Sorry naman!!!

Happy Weekend sana next week marami na kong ma blog! Salamat sa pagtangkilik kiss ko kayo *Smack*

Good News

Nakuha ko na ang ultimate Christmas wish ko. Wuuuuupi! God is sooooo good and He is indeed faithful. Isang step nalang para tuluyan na akong maging isang OFW sa Singapore, yung approval ng Ministry of Man Power nila, may ganun-ganung shit pa kasi sa kanila dahil foreigner ako.

Kaninang umaga may tumawag sa akin, "no number sya". Kinabahan ang betlog ko kaya na cancel ko ang call. Pota!

Ilang minuto ang naka lipas naka titig lang ako sa cellfon ko (parang tanga lang), may tumawag ulet. Kinabahan ulet ang betlog ko at liver and lungs. Sinagot ko ang tawag ng buong kagalakan with a very modulated DJ voice.

"Hi, this is Jepoy from Pasay Cirrrrrrrry!!!!" (joke)

"Hello Jepoy, this is Jessie do you remember me?!"

"Yes, Jessie how are you?! I hope you have a good news for me because if it's a bad news imma drop this call now. Kidding"

"I'm good, Jepoy. I got a very good news for you. I just talked to [insert company name] HR director and he informed me that He will be extending the job offer to you. Congratulations you got the Job! I will be emailing you the contract this thursday. Sign it and email it back to me.."

"Wow, thank you so much Jessie (teary eye). This is really a good news for me, an early Chirstmas gift for me. How about my work pass? how will I get one?"

"[insert company name] HR or me will be processing the pass for you. We'll be giving you details about it on thursday."

"Okay, thank you so much."

"Allright, Jepoy talk to you soon"

Saka ko na realize na mag start na daw ako ng first week ng January. Tapos lilipad ako ng Paris para sa aking training. Makikita ko na ang Eiffel Tower. OMFGGGGGawwwwwwd! Pero hindi ko pinahalata na excited ako at yun lang ang habol ko.

Sa sobrang excited ko, nag tingin-tingin at nag tanong-tanong narin ako ng ti-tirahan kong bahay at nanlumo ako dahil ang mahal-mahal. Nampota! Parang gusto kong humingi ng rellocation fee sa kanila kaso baka sampalin ako ng back and forth at bawiin ang offer. Sa ilalim nalang siguro ako ng MRT titira hanggang sa makuha ko ang first pay check ko.

At naiisip ko rin paano ko kaya lulusutan ang immigration officer sa Pilipinas?! hindi ko pwedeng sabihing may trabaho na ako na nag hihintay doon kasi nga wala pa naman akong work pass. Punyeta much! Drama mode turn on nanaman ako sa immigration.

Mag kagayun pa man, nag papasalamat ako kay Papa Jesus sa pag kakaloob sa akin ng trabahong gusto ko. Sana lang pwede akong mag facebook at mag blog sa bagong work ko. Sana din lang eh ma approve na ang work pass ko para tuluyan na akong makapag resign dahil ipapakain ko sa Boss ko ang resignation letter ko. Puta sya! Chos!

Unforgettable Weekend (Silip na)

Saturday.

Pagkagaling sa trabaho diretso naming tinahak ang Rizal para sa isang Out reach program na inorganize ng kaopisina ko at ng tropa nya. Pangalawang taon na nila itong ginagawa. Medyo hesitant akong sumama hindi dahil sa ayaw ko pero hindi kasi ako gaanong kumpurtable sa mga elders. Oo, nag punta kame sa isang tahanan para sa mga Matatandang wala nang mag aaruga na pamilya.

Hindi ko inakala na magiging makahulugan sa akin ang araw na ito. Wala akong masyadong contribution sa programang ito 'liban sa sarili ko at oras na pwede kong ibahagi. Mataas ang respeto ko sa isang mag tro-tropa na nag organisa nito. Gusto kong maniwala na marami paring pilipino ang may malasakit sa kapwa. Syempre kasama ako doon, ang buti-buti ko kaya. Chos!

Maaga kaming nakarating sa lugar nila, somewhere in Rizal ito. Ang layo so provincial.Juk! Nag sink in sa akin na out reach nga pala ang sinamahan ko at hindi tour kaya hindi ako dapat mag paka conyo. Sinumulan ko ang pag tulong sa buhat ng goods. Dalawang sako ng bigas ang nilagay ko sa balikat ko para kila lolo at lola. Yan ang tinatak ko sa isip ko walang arte-arte. Sunod ang pag buhat ng mga delata. Napagod me.

After mag buhat, diretso na kame sa Chapel sa taas para sa briefing. Briefing palang, medyo na dudurog na ang puso ko. Napag alaman ko na karamihan sa mga lolo at lola ay mga inabanduna ng kanilang pamilya. Nang gagaliiti ako, dahil hindi kulturang pilipino ang pag abanduna ng magulang, lalo na kung ma tatanda na sila. Nag pray kame at nag pakilala sa mga kasama dahil iba't ibang company kame galing.

Bumababa na kame sa Service area, nandun na sila lolo at lola. May naka wheel chair, may malakas pa, may mahina na. Pinakilala kame ni Ate. Sinabi nya na may mga tao na gustong makasama sila Lolo at lola, ang mga taong ito ay mas pinili na makasama sila kesa sa mag shopping at manood ng sine. Tinablan ako. Lalo na nung nakita ko ang mga matatanda. Promise na luluha ako. Ayoko naman lumuha doon nang wala pang kame ginagawa. Artista much?! Pero totoo, naluluha na talaga ako as in isang sundot nalang sa tagiliran ko lalabas na. Ang sakit-sakit sa lalamunan mag pigil ng luha. Mabigat sa dibdib. Pota!

Isa ako sa nag emcee para sa program. Hindi kasi ako makalapit sa mga matatanda dahil hindi ako sanay. Ni hindi ko nga nayakap ang lolo ko noon bago sya mamatay. Siguro yun ang dahilan bakit ganun nalang ako naluluha. Bilib ako sa mga kasamahan ko. Totoo palang marami parin ang mabubuting tao sa mundo.

Kitang-kita ang saya sa mga mga lolo at lola, ramdam namin na sabik sila sa aruga at pag mamahal ng anak at apo. Pota na luluha ulet ako habang nag susulat. Artista much talaga?!

May inihanda kameng laro at jollibee food para sa kanila. Tuwang tuwa sila

Kitang kita ang saya sa kanila parang nawala lahat ng pagod namin kahit wala pa akong tulog gising na gising me.

Sya yung isang lola, ang saya-saya nya parati naka smile. Mahilig syang umakap at mag-kiss. Medyo kahiwag nya yung lola ko na walang inatupag kung hindi lutaan ako ng Chumpurado. At yakapin ako sa tuwing dadalaw kame sa bahay nila. Luha turn on ako ulet sa kanya.

Pero yung na assign sa akin na lolo at hindi ko na kinaya pang mag pigil ng luha.

Sya ung isang lolo na nasa gilid. Walang pumapansin sa kanya kasi nga nasa gilid sya at hindi naman nakakapag salita ng maayos. Hinatak ko ang wheel chair nya para ilapit sa mesa at pakainin ng Chicken Joy. Tawag nya sa akin apo gaya ng tawag ng lolo ko sa akin :-( Hirap syang mag salita. Tumutulo ang laway nya at hindi na naigagalaw yung isang kamay ng maayos, sa tingin palang alam ko na baldado na ang kalahati ng katawan nya. Actualy, yung dila nya medyo nakalabas talaga ng kaunti. Panay ang tulo ng laway nya, syempre kelangan kong punasan para makakain sya ng maayos. Tapos habang sinusubuan ko sya, sabi nya, "Apo salamat ha ang laki-laki mo na, buti naman dinalaw mo rin ako" Putang inaaaaaaaaaaa! Hindi ko na kinaya tumulo na talaga ang luha ko. Walk out mode muna dun sa may puno at nag yosi. Hindi ko lubos maisip paano nagawang iwanan sila ng mga anak nila. Gawd!!!!!

Sandali lang yung program pero sa sandaling panahon alam ko kahit papaano nakatulong kame. Ako konti lang kasi hindi naman ako nag organize at ayaw kong angkinin ang papuri dahil mahirap mag organize at mag execute ng outreach program lalo pa't wala naman malalaking sponsors. Bilib ako sa isang mag tro-tropa na gumawa at natuwa ako kasi naging parte ako kahit papaano.

Masasabi kong isa ito sa pinaka makabuluhang nagawa ko sa taong ito. Mas na appreciate ko ang mga magulang ko at isa lang ang masasabi ko. Kahit igive up ko ang lahat para lang alagaan ang mga magulang ko kung kinakailangan ay gagawin ko. Easier said than done, I know, but I will not turn my back on the people who raised me to become a better me.

Sunday (nothing special)

Church
Movies (Narnia, My Amnesia Girl LOL), Christmas shopping (tipid na tipid mode ON)
San Mig lights
Drunk
Linis ng Toilet
Blog and Bloghop

Finish! Ayos ba report ko?! LOL

Photo credit from Black Mercury

ChikSilog

Alam nyo naman na panahon nanaman ng Pinoy Blog Awards kaya bigla akong na pagawa ng entry kahit tinatamad akong mag blog.

Masama ang loob ko dahil walang bumoto sa akin sa Pinoy Blog Award this year, hindi katulad last year binoto ko ang sarili ko (Pathetic). Ngayon wala manlang bumoto sa akin kahit isa. Aheyt my life! Arte lang. Nga pala si Badoodles maraming beses nang nanalo dito, kaya minsan sa buhay ko nangarap din akong manalo dahil idol ko si Badoodles ngunit bigo ako (bitter) kaya nag bigay nalang ako ng sarili kong award at hindi na ko na ngarap na manalo pa sa Pinoy Blog Awards na ito. hihihi

Anyhow tae (Oo walang tugma) isa sa category sa Pinoy Blog Award ang Bloggers Choice award at nominated ang Kras kong si ChikSilog kaya may special entry ako para sa kanya dahil binigyan nya ko ng picture greeting nung birthday ko. Alavet!

So ang aking nomination for Bloggers Choice Award ay si Chiksilog, dahil:

1. Hindi ko naman kilala ang mga ibang nominated, duhr!
2. Magaling mag palit ng header si Xg pati paiba-iba at kakaiba yung arrangement ng blog nya depende sa panahon at mood nya pag may regla sya,magaling syang mag php, html at kung ano anong pang shit kahit Nurse sya. WTF?! Diba!
3. Mag kaibigan sila ni Ferbert utol ko sa blogworld pero ngayon may tampuhan sila (Issue?!)
4. Ang sexy-sexy ni Chiksilog pwedeng pagtikulan ang picture hihihihihi
5. Maraming umaaway sa kanya tapos inaaway din nya, alabet! bwahihihii Di ko lang sure kung bati na sila ni Green Pinoy, nabasa ko lang somewhere ahahahha Juk lang Xg! AlabU!

Boto nyo narin sya bilis!



Onga pala sabi ko iiklian ko lang ang post ko kaya tatapusin ko na. Again, I respectfully nominate Chiksilog!!!!! Isang kiss lang Xg masaya na'ko *Wink* Sana gawan mo rin ako ng video tapos mag thankYOu ka sakin :-D

Kung gusto nyong bumoto, click mo to.


XG ang lakas-lakas mo sakin :-D

December Blogger of the Month

Ang blogger of the month ay ang pinaka mataas na parangal na pwedeng makuha ng isang blogger dito sa pinaka mamahal nating mundo ng malawak na sapot...Ang blogosperyo.

Baket pinakamataas?!

Syempre dahil ako {si Jepoy} ang nag bigay ng parangal na may pusong 'sing linis ng tubig batis. Pak!

Sa mga bagong salta sa aking carpet, ginagawa ko ang award na ito upang magbigay-pugay-maskuman sa mga magagaling na bloggers in their own field and genre. Alam naman natin na bawat blogs ay kakaiba, gaya ng pagkakaiba ng bawat indibidwal. Ibat'ibang istorya ng buhay. Iba't ibang bitiw ng punch line para makapag pakiliti, magbigay aral, magpaiyak ng mga mambabasa. Iba't ibang structure para makapag encouragement at kung ano ano pang shit.

Sa pamamagitan ng blogger of the month award naito ay ma-ibabalik ko ang favor at ma-acknowledge ang kanilang mga likha. Hindi man ito kasing fancy ng Palangca award eh pinag iisipan ko parin naman ng marubduban kung sino ang ifea-feature ko. Syempre dapat worth reading at nakakaaliw.

Ang napili kong blogger of the month ay isang halimbawa ng kakaibang indibidwal na magaling maglaro ng mga salita sa kwento upang mahuli ang kiliti ng mga mambabasa habang nag kwe-kwento ng kwento ng byahe ng buhay. Maayos ang structure ng mga kwento nya. Siguro isa syang experienced writer na nag papangap lang na simpleng blogger.

Bilang isang pag pupugay sa mga kwentong nag bibigay kiliti sa maraming mambabasa sa mundo ng mga sapot, I hereby give you our Blogger of the Month for December...

[insert please don't stop the music song here]

Baklang Maton at ang kwentong ng buhay squater nya!!!!

Sinubukan kong hanapin ang konting impormasyon tungkol sa ating bida ngayon pero wala akong nakita. So wala akong masyadong masasabi, konti lang ang alam ko.

Si Baklang Maton or kilala sa tawag na BM at nakatira sa Pink na bahay somewhere in the middle of Tondo Squatter (hula ko lang yan). Finish!

Wala rin akong nakitang profile information sa blog nya pero ito lamang ang munting paanyaya sa mga readers na gustong mag basa ng lika nya.

"Mga bektas! eto ang prologue ng buhay ko... Ang chapter one... Ang prelude... Ang preface... ang Welcome remarks... Ang Lupang Hinirang at Doxology... Ang Simula...

Sana makasama ko kayo hanggang sa dulo... hmmm sige na nga kahit hanggang sa Closing Remarks at Victory Party na lang.....

Gumulong kayo sa kakabasa dahil dinugo rin ako kakasulat... Pasok na sa Banga!!!"

So kung kayo ay nalulungkot at nais ninyong mapatawa eh mag madali at sumalok ng tubig sa balon at mag shower na tapos punta na sa blog ni BM at mag back read at nang makita ang kakaibang talento ng isang tunay na may dugong manunulat, kakaiba, magaling nakakaaliw... At para makita nyo narin ang blue eyes habang nakatakip ng black bandana feeling virgin mary..hihihi

Counting Blessings

This is not just an ordinary post (you can skip read it if you want. I dont care)

Alam nyo naman na nag punta ako sa Singapore last week para sa isang shot na makakuha ng trabaho doon, right?! Today, I would like to testify the goodness of God about my journey there. Wala pang final result. Two to three weeks pa daw bago ko malaman kung kuha ko ang trabaho or not. But right now that is not the most important thing to reflect and think about.

Tinawagan ako ng HR recruiter from Singapore last week ng makailang beses. Sabi ko nga sa previous post ko. Na cancell ko ang call ng ilang beses din. Finally, na kausap ko rin yung recruiter. Nakita daw nila yung profile ko sa website, at match daw ito sa client nila. Nag painterview naman ako, it was short interview. Around 30 minutes lang ito. After that, nag send sya ng followup email asking for an essay about technical stuff. So sinagutan ko naman yun (maraming salamat sa tulong ni Kuya Google). Tapos kinabukasan tumawag ulet at schedule daw nya ko ng Client interview. It's a Europe based Oil and Gas company. May office daw sila sa Singapore. So, sabi ko sige gow! Kinabukasan tumawag na yung HR kasama yung dalawang Hiring manager mula sa Client. Naka conference call kame. Na interview ako ng client around 45 minutes to an hour. I did my part. Sumagot ako sa lahat ng question nila to the best answer na kaya kong iprovide.

After ilang oras.

Tumawag ulet yung recruiter sabi nya gusto daw akong ma meet ng Client, bali Hiring Manager yun. Sabi ko wala akong pamasahe tsaka short notice masyado. Sabi nung HR, kelangan ko daw talagang pumunta at very positive naman daw ang feedback nung client.

Sabi ko tawagan nya ako after 1 hour. Mag check ako ng flight kung kaya ba or hindi.

Nalilito na ko ng mga oras na ito. I say a little prayer asking God for wisdom tapos tulungan nya kong mag decide. Tumawag ang HR ulet, tinatanong kung okay daw ba akong pumunta ng SG kasi nga shortlisted ako. Sabi ko, flights are expensive these days kasi december pero hindi ko pa naman na check talaga. Sabi nung HR hindi daw nila kasi pwedeng sagutin yung pamasahe and that is the risk that I would have to take if i wish to join their company. Sabi ko sige mag book ako ng flight without even thinking kung may pang book ba 'ko. Sabi nya good, send me an email of your itenerary and I will schedule yung face to face interview with the Hiring manager ng 10 AM thursday.

I got the 13th month pay the day before pero nag co-contemplate parin ako, kasi nga kakapunta ko lang dun para mag tour two months ago at hindi ito mura. Magastos ito. lalo na ngayon, wala akong matitirahan, ma pwe-pwersa akong mag hotel. Kung uubusin ko naman ang lahat ng 13th month pay ko, mag tititigan kame sa pasko nila Mama at Papa. At wala akong gift sa mga inaanak ko. Inshort, im gonna be damn broke and I can't afford that. Hindi ko kayang makitang nag didikdik lang si Mama ng latik ng kakanin habang ang mga kapitbahay namin ay may turkey at spugeti at maraming gifts sa ilalim ng Christmas tree. Hindi ko yun maatim.

But God is so Good. why?

1. Pag logon ko sa YM, naikwento ko sa isang kaibigan ko ang nangyari nung araw na yun. Sabi nya, okay you need a place to stay?! Go to my place. I'll pick you up at the airport. Give me your flight details.

2. May Seat Sale ang Jestar, mura ang flight kahit kinabukasan na kaagad ang alis ko.

3. Yung instant VL ko na 3 days at kinabukasan na kaagad eh akalain mong lumusot?! Kahit hindi kame in good terms ng boss ko, lusot parin kahit txt lang ako nag paalam.

4. Nakalampas ako sa immigration smoothly walang tanong-tanong. Mind you, medyo mahigpit ang immigration natin kasi alam na nila ang style ng mga pinoy na pumupunta doon to find a job ng hindi dumadaan ng POEA. Kayang tamang hinala sila. Pero this time, lusot ako. Siguro muka kasi akong mayaman. hihihihi

5. Nung nalaman ng mga kabigan ko na darating ako for interview, nag invite sya sa mga dati naming team na nag tra-trabaho narin doon to gather. May nag host ng bahay, umulan ng pagkain ang saya-saya parang instant reunion. And it was nice seeing them all. Words of encouragements are just what I needed. Mga tips and stuff. Diba, kasi sa abroad kanya-kanya ng buhay and time is really precious to them, para mag bigay sila ng time to gather not just for me but for the fact na magkitakita kame ulet was really something. And syempre gagastos sila dito dahil food and all. Blessing right?

6. The day of my interview. Muntik na kong mahimatay pag dating ko sa office nila. Naka panel ako ng 8 tao. 2 french, ung recruiter and yung iba pang singaporean. Akala ko, meet and greet lang ng client tapos yun na yun. But NOOOOOOOOOOOOOO! panel interview ito. Inabutan ako ng marker para mag discuss sa Whiteboard. Lahat sila naka laptop at may white paper na susulatan at lists ng questionaires. Tangina! Gusto ko nang matae sa kaba. It was 1 and half hour panel interview. I feel good. Hindi ako napahiya. I felt na sagot ko lahat and I feel na impress sila sa pag sasalita ko. BWahihihihi pero no exageration, I really felt good. Pero hidi pa doon nag tatapos yun. Kelangan kong pumuntang ng Tiong Bahru office to meet the HR directory. Nampota! wala na akong pang taxi!!!!! At alam nyo kung ano nangyari? Hinatid ako ng HR recruiter naawa yata sakin kasi butas ung leather shoes ko. Totoo butas talaga. tapos nag usap kame ng HR director. I felt good again. Alam mo ung pakiramdan na kuha mo na trabaho, ganun. Naniniwala kasi ako sa ganun. Ma feel mo yun. Pero syempre wala pang JO kaya wala pa. Pero point is, yung mga nangyari was series of blessings that I know GOd is in control.

7. Sunday, i was invited to go to Church by my co-org. tapos invite ako sa place nila. kasama yung mga ibang Alumni nmain. It was a blessing kasi ang dami kong na tutunan sa kanila. Tapos pinag pray pa nila ako. We had a good talk. At na libre pa ko. The whole day akong hindi gumastos ahahah. Pulubi much? Another blessing...

Sa ngayon nandito na ko sa Pinas at papasok nanaman mamya. Pero as I reflect sa nangyari last week. I see how my God lead me and bless me. Kung sakaling hindi ko makukuha yung work, hindi parin ako talo. I was able to experience the power of the Lord, although, they are small but those blessings are so important to me. Alam mo yung series ng unexpected blessings that sometimes you feel you don't deserve pero na binibigay parin sayo? Ganun na ganun. Also, naisip ko na when opportunity knocks at your door, you have to give it a shot! Kesa naman you'd ask your self in the future, ano kayang mangyayari sakin if I did take a chance?

The God of Abraham and the God of Moses is still the same God that we have. Faithful. Remember when David was crying out loud to Yahweh because the enemy is about to capture his Kingdom, the Lord asked David, just one question.

"I am the Lord thy GOd, Is there anything too hard for me?"

Trust in the Lord and you'll never go wrong. Believe in Jesus and you will be saved.

Okay hindi ako Pastor. Na overwhelmed lang. Sana nakapulot kayo ng konting aral.

Have a Blessed week ahead....

Blogger of the Month-December

joke lang ang title.

Eyow Powz...

Gusto ko lang i-announce na mag sasara na ko ng blog, dahil tinatamad na me mag kwento. Kaya gagawin ko nalang picture blog ang aking blogsite.

Chos!

Nga pala, ang blogger of the month for December ay walang iba kundi ako! juk! wala pa kong napipili eh, dami kasing pwede. Next week ko nalang i aannounce pati ang premyong true friendship ko forever and ever, amen...

Anyway cornic (Oo, walang rhyme)

Dahil picture blog na nga itong blog ko, ilalagay ko ang picutres ko para ganahan kayong kumain. Dahil mansanas nalang ang kulang pwede nyo na akong tusukan na kawayan at i-ihaw sa pasko. Read between the lines.

Ang pictures ay kuha sa isang unknown location. kasama ang aking malalapit na kaibigan.










Eh ano naman pakealam nyo sa mga pictures?! Wala lang, gusto ko lang mag lalagay ng pictures ko baket blog mo ba 'to?!


Intruduction ko lang lahat ng nasa taas. Ito ang kwento ko talaga. Okay fine, nasa Singapore ako sa mga panahon na ito. Biglaan. Kailangan kasi.

Ito ang kwento.

Alam nyo naman na hindi ko na gusto ang boss ko, right?! If not please proceed to See Christmas wish post if yes pls continue reading getch ().


So ganto na nga kasi yun, syempre pag ayaw mo na sa company mo ano pa ngang dapat mong gawin kundi mag update ng resume at mag apply sa kung saan saang suking website. Syempre dahil gusto kong maging OFW nag apply ako sa monster.com.sg. Singapore ang naisip ko kasi malapit lang sa pinas, pwedeng umuwi weekly. Chos!!!! So nag upload me ng resume at picture kong super hot on a profile pix. Tapos last week, biglang nag ring ang aking chelfon at private number ang tumatawag. Edi kinancel ko puta sya.


Mayamaya pa Tumawag ulit. edi kinancel ko ulet. Duhr!


Tapos tumawag ulet. Edi sinagot ko na baka isa sa mga fans ko lang yun. Tapos nag salita si Ate, di ko sya maintindihan chinese accent kasi, eiw! Edi kinancel ko ulet. Oo ang daming pag cacancel ng call.

Tapos tumawag ulet. Edi sinagot ko na. Ayun call from HR recruiter sa Singapore, iinterviewhin daw ako. Edi nag painterview naman me. Mga 30 minutes kaming nag bonding. Tapos sabi nya schedule daw nya ko sa Client nila. Tinanong ko kung anong client nila. Sikret daw. Pota sya! Edi sabi ko fine! Schedule na yan sa banga.

tapos inischedule ang Client interview over the phone. Putanginang nag nose bleed me! As in! Ang daming tanong nampota. Explain ko daw PLC, DCS,SCADA at kung ano-ano pang planta shit. At ang malupit dito Puro Zzzzzz lang naririnig mo, kasi French itwu. Hindi magaling mag English. Eh ako ang galing ko mag English. Juk. Tagal namin nag usap puta mga 1 hour and 30 min. So after nun nawalan na ko nang pag asa sabi ko wala na. But NOOOOOOOOOOOOOOOOO. Tumawag yung HR ulet sabi pasok daw ako sa kaban ng tambyolo. kelangan ko daw lumipad ng Singapore para sa Panel and final interview. Nalito ako at nagulumihanan ng 3 seconds dahil wala akong pambook ng flight at isapa takot ako sa immigration baka harangin ako ulet.

Pero nag decide ako na wag palagpasin ang opportunity.

Tinatamad na ko mag kwento. Finish!

Go!

happy Weekend....

Christmas Wish List

Dahil wala akong maisip na maipost at tinatamad akong mag kwento (nag blog pa ko!) maglalagay nalang muna ako ng mga Christmas wish list tutal malapit naman na ang pasko. Sige, lilimitahan ko na, baka sabihin nyo pa napaka-sakim me.

Okay, simulan na natin. Gow!

1. Sana materminate ang Boss ko. Okaya naman, makalunok sya ng buto ng porchop tapos yun ang ikamatay nya. Puta Sya! Juk!

2. Sana ma realize ng boss ko na hindi nasusukat ang kagalingan ng isang manager kung management lang ang na plea-please nya. At sana ibalik na nya ako sa EMEA shift.

3. Gusto ko nang bagong bossing na Hindi lang sunod ng sunod sa gusto ng management at higit sa lahat ay walang peyboritism (puro work related?)

4. Sana may bagong JO na ko soon para maipatayo ko na nang maganda bahay si Mudrakels *Pleassse Lord*

5. iphone4

6. Bagong North Face bag, yung kulay black. Gusto mo makita ito click mo.

7. Gusto ko ng Nike livestrong na baller band. baka may ma tats pwede nyo na 'to bilhin para sakin.

8. Yung bagong book ni Bob Ong tsaka yung Organizer na "relaks malayo sa bituka yan" tsaka yung "akala mo wala ng slumbuk pero meron, meron, meron". more details here

9. bagong boxers tsaka medjas.

10. World Peace! I thank you...

Thank You, it has been a blast!

Una sa lahat I personally wanna thank you all for dropping by, following me (kahit follow lang ng follow ung iba at least nag effort mag follow), at higit sa lahat ay sa mga nagbabasa at nag co-comment sa mga entries ko. Lalong-lalo na ang mga regular people na nag babasa at nag co-comment kahit grammatically incorrect and incoherent ang mga sinusulat ko. You always put a smile on my face whenever I see your comments, seriously! Arte lang.

Pero, toto0, salamat talaga.

Hindi ko maikakaila na nakaka taba ng puso ang inyong mga comments. Totoo nga na powerful ang words It can either build or destroy a person. Kaya naman ako, I choose to say nice words to everyone. Honglandeeeeeeee lang!

I would also like you guys to know that I really, really, really appreciate your precious time. Actually, pag nag check ako ng email tapos may email notification na may nag comment sa entry ko, na eexcite akong icheck. Parang bata lang. Bwahihihihi.

Somehow nagiging tropa-tropa tayo dito sa blogworld dahil sa pagbabasa at pakikikulitan sa comments section, thank po ha! Pasensya na kung hindi ko kayo mabisita madalas busy kasi me.

Sa mga hindi naman nag cocomment pero nakikita ko sa stat na nagbababad ng more than 5 minutes gamit ang traces ng sarili nilang blog, computer IP and location. I see you. And I thank you. bow!


Hindi pa ako mamamatay!

Gusto ko lang gumawa ng isang quick thank you note sa inyong lahat. Dati kasi si Glentot lang tsaka si Paps nag babasa ng blog ko eh. Ngayon 281 followers na! WOot! Salamat sa pag follow kahit apat lang naman nag babasa ahahahhaha

at salamat sa ultimate blog idols kong namayapa na ata sina badoodles at kokeymonster, mag blog naman kayo ulet please!

Nga pala, if you linked me sa blog nyo tapos wala kayo sa blogroll ko ibig sabihin Corny ang blog nyo at mag close na kayo or hindi ko kayo bati!!! JOOOOOOOOOKEEEEEE!!!! Pakisabi lang po ang link, may memory gap na po kasi si Jepoy kaya hindi nakakapag update ng links. Pag free ako masipag akong mag comment at mag skip read. Chos!

Labya! *Smack*

Bukas na kwento. Thank-You note muna. Feeling Celebrity ampota... bwahahahhaha Oo na thanks giving kasi ngayon sa US. Oo ako na ang americano, nag cecelebrate ng thanksgiving day ahahaha. Che!

Reminder:

Jesus came to seek and save the lost! He loves you so much that he gave His life for you and for me. Smile! God Bless...

Job Interviews

Nainspire ako sa post ni Ro Anne. At dahil pinanganak akong inggitero, mag kwe-kwento rin ako ng experiences ko sa ilan sa mga Job Interviews na naranasan ko. Ang kwento ko sana today eh yung tungkol dun sa putang jejemon na tumulak sa akin sa MRT kanina on my way to work , akalain mong muntik na kong masusub, eh kung mabungi ang pefect teeth ko?! WTF! Sa taas kong 6'2'' nakuha pa akong itulak. Punyeta! juk lang hindi ako 6'2''. Nagalit talaga ako doon sa jejemon, muntik ko nang ibuhol ang intestines nya sa safety hand rail.

Nag mamadali kasing lumabas. Wala namang sunog sa loob ng MRT, kung makatulak parang wala nang bukas. Letch!

Pero nag bago ang isip ko at ayoko nang balikan ang kahindikhindik na pangyayari kanina. kaya naman ang kwento ko ay tunkol sa mga job interviews na naranasan ko.

Isa sa pambato ko pag dating sa pag hahanap ng work ay ang Interviews, feeling ko kaya ko itong i-ace. Olats talaga kasi ako sa exams. Promise! Lalo na ang technical exams. So ibig sabihin pag dumating sa technical interview medyo lumalakas ang kabog sa dibdib ko. Isang example ang interview ko sa US embassy sa pag kuha ko ng visa dati, nablog ko no yun noon di ko lang makita ang link. LOL

Hindi pa man ako gruma-graduate nakapag trabaho na ako. Syempre saan pa nga ba Kundi sa... Call Cennnnerrr!

Sa gabi nag ca-calls ako sa araw naman pumapasok ako ng skul. Wala sa bukabularyo ko ang pagtulog noong mga panahong iyon. Kaya naman may abs pa ako that time. Chos!

May Job Fair sa school noon. Syempre dahil graduating class, apply-apply naman ako. Kahit na alam kong mga matatalino lang naman ang hina-hire nila. Ang daming companies ang kasali sa Job Fair P&G, Epson, Accenture, HP, Lexmark, Smart, Globe at PLDT, at kung ano-ano pa. Naka-kuntodo bihis ang mga classmates ko. Eh, ako isang pares lang ang aking longsleeves at slacks at nasa laundry pa ito. Kaya ang suut ko ay Tshirt lang at faded jeans. Purito much talaga.

Doon ako sa P&G nag apply, feeling brainy.

Una ang initial interview.

"Why should we hire you?!",Tanong sakin

Sisiw! No brainer question

Sinagot ko ang HR ng, "Thank you for that wonderful question, I believe that I am the best candidate for this post because blah blah blah" Pasok sa banga.

Eliminated ang ibang mga classmates kong umeffort sa corporate attire. Bwahihihi.

Subalit, hindi pala nag tatapos ang recruitment sa initial interview lang. Malay ko ba? first time eh.

Susunod ang technical interview.

"Mr. Jepoy given 250 workstation can you design VLAN to a 50 workstation located in 3 rooms. 25 work station would have access to everything and the rest would have limited access to company websites. Assign an IP to each workstation and define/explain the routing technique over the series 65XX cisco router to this workstation and discuss the configuration. Explain how the router works."

Pagkarinig ko ng question gusto kong kutusan ang interviewer at sabihing, "that is a very stupid question. I refuse to asnwer that." sabay walk out. Chos! Natulala ako sa tanong ni Manong. Seriously, Nag talsikan ang buo-buong dugo sa ilong ko, hindi ko na alam kung anong tahi-tahing imbensyon ang sinagot ko. Parang binigyan ko ng kahihiyan ang sarili ko.

matapos ang isang linggo naka receive ako ng regret letter galing sa P&G. Kadire!

Okay lang yun. First time eh, at dahil nag aaral pa naman ako at hindi pa naman ako techincally graduate that time, kaya no pressure for me.

Dahil nag sisimulang mag boom noon ang call center industry at sabi nila malaki ang sweldo. Go-sago sa pinaka sikat na call center noon. Kung saan halos puro mga Atenista at LaSalista lang daw ang hinahire, Duhr! Ito ay ang EChelecare (E-Telecare) sa may libis wala pang ibang site noon, dun lang.

So ang layo ko, libis at Manila. Pakamatay lang me. Hindi pa gawa ang over pass noon papuntang libis kaya traffic. Ang byahe ko noon galing ng manila papuntang libis 3 freaking hours dahil sa trapik. So apply naman ako sa Etel.

Sa may Citibank tower ang office nila. Puro susyal nga ang mga tao doon (noon). At kung makapag-English parang 48 years na sa states. Kinabahan me.

"Mr Jepoy" tingin sya sa akin.

Ako naman tumango lang, feeling ko kras ako ng HR hihihi

"Please follow me to meeting room A and fill out these forms for me, will ya" arte ni ate

"sher" sagot ko

Pumasok ako ng meeting room.

After ilang minutes. Pumasok si ate sa Room. Naiihi na me. Ang puti ni ate nakakagigil lang.Yame.

"So, according to your resume you are a graduating student?"

"Yez meeeeeym" putang accent

"Would you like ta'gow fer kestemer zerviz or Cheknikal zuppooort" kung maka american-accent si ate parang wala ng bukas.

"I'll go for CHeknikal Zuppoooort" Naki accent din me.

"Ayt then, can you tell me something about yerr self?"

"Hi tide or low tide?"

"What do you mean?"

Syempre joke yun. Eto na totoong sagot ko.

"Im sweet caring and faithful person, a team player, and goal orientiiiid persen" Pak! sweet caring talaga?! Landi much?!

"Arayyyt, why did you chooz call cenner then?"

"because I wanna take calls and earn lots of money for my tuition fee" <--- Seriously?!

"What do you know about call cennnerrrrr?" by this time kinakabahan na me

"People take in calls to help other people and they earn money for doing so"<---Seriouly?!

"Did you know that we offer lots of career other than what you know, taking in calls..."

"No meeeeym" ayoko tumigil sa pag me-meeeeym parang tanga lang.

"Okay, I guess that's et. Go to the reception area and wait. We'll give you feedback in a sec, Okay?! Good Luck!!" Edi punta naman me sa receiving area. Kinakabahan.

saka ko na itutuloy tinatamad na me. Ang haba ng ng post, baka may mag skip read lang. Sayang naman effort ko mag recall...

Kthanksbye

Credit Card

Hindi ko na alam kung paano ang gagawin ko sa putang credit card ko. Masyadong mahina ang aking katawang lupa sa mga gastusin. Eto pa't mag papasko nanaman at mapaparami ang shopping dahil sa mga christmas gifts ko Kahit wala naman talaga akong pang shopping.. feeling mayaman?! Mag tatago nalang muna ako sa mga inaanak ko sa darating na pasko dahil ang kanilang Ninong ay purito much.

Ipagpalagay na nating sumusweldo ako ng 20 pesos kada pay day. Nag babayad ako ng limang piso sa aking credit card. Tapos limang piso para sa bills at renta ng unit. Limang piso para sa baon hanggang sa susunod na sweldo at limang piso para sa future. So, sa loob ng isang buwan sampung piso ang napupunta sa utang. which is 25% ng aking buwanang sweldo. Mukang okay na sana, kaso ang catch ang dami kong kinaskas na parang wala ng bukas. Buhay mayaman much?! Pag check ko ng outstanding balance ko parang gusto kong ihagis ang monitor ko sa Opis tapos hihimatayin at magkikikisay. Syempre arte lang.

Naisip kong hindi pwedeng ganun. Hindi pwedeng para akong nag tra-trabaho para magbayad ng utang. Syempre kelangan kong gumawa ng action plan. Sabi kasi ng tatay ko dapat daw lahat ng bagay pinag pla-planuhan. Lahat daw dapat ng pera na inilalabas ko ay naka plano para daw may pinatutunguhan ang pinag papawisan ko. Tama si Pop's. Kaso lang sablay me. Kung alam lang nya ang karumal-dumal na krimen na nagagawa ko sa pag ma-manage ng aking finances. Spell failure.

So gumawa ako ng tracker. Para ma zero out ko ulit ang aking utang sa credit card. At pag nabayaran ko ito. Itatago ko sya sa baul. Tapos kakandaduhan ko at itatapon ko sa Nepal ang susi para hindi na muling magamit pa.

first plan ay wag gamitin. At patuloy na mag bayad ng 25% ng sweldo ko monthly. Puta lang! Ang hirap nun. Gawwwwwwd! So by around May next year wala na akong utang kahit singko. At yung pinang babayad ko ng card ay ma convert into savings na. Sounds like a good plan, right?! Gudlak!

So ang ganda ng brilliant plans ko ganyan-ganyan, hanggang sa... nag-chat ang putang isang sisira ng maganda kong plans hindi pa man nakakalayo ng bwan ng Nobyempre. Ang puta nag yaya mag bora at card ko ang gagamitin pamasahe, sayang naman daw kasi ang Promo. Nampota nandamay pa?! In short napapayag naman nya me. Ano gagawin ko? Tao lang ako. May needs. Ito kasing kaibigan/travel buddy kong ito kahit kelan di pa nakapuntang bora. Kaya every summer nalang ping pipilitan nya to, pero hindi sya nag tatagumpay. Subalit, ngayon nag tagumpay na sya.

Eto convo


So sa madaling sabi, nadagdagan nanaman ang utang ko. Haist! baket ba kasi hindi nalang ako naging anak ni Bill Gates. Juk! Alab my parents.

Mukang ang aking 13th month pay ay may pag kakalagyan na. Goodbye Iphone4! See you when I see you :-(


Heyret!

Harry Potter and the Deathly Hallows (SPOILER ALERT ON)

Kahapon pa kating-kating ang talampakan kong mapanood ang first installment ng last Book ng Harry Potter sa Movie Screen. I'm such a big fan. Big kasi mataba.

Oo, hindi ko kayang mag hintay. Mamatay ako sa sabik parang yung feeling na lalabasan ka na tapos bigla kang nakita ng Nanay mo na nag titikol sakto lalabasan ka na tapos pipigilan mo, ganun, same feeling. Kaya naman, kesehodang ako lang mag isang manood, dead meat. So what-makunat?!

Kahapon ang first screening day. Nasa office ako. E-escapo na ako para manood sa Shangri-La (tatlong tumbling from our opis) pero na antig ang puso kong tapat and hardworking kaya hindi ko na tinuloy ang balak kong tumakas sa trabaho. Sakto nakaleave si Ollie at nag lalagalag lang sya sa Makati kaya sabi ko sa Shang nalang sya manood at sasama me dahil tatakas ako sa opis. Pero, pag dating nya sa Shang sabi ko ayoko na sya nalang magisa. Demonyo much?

Kinagabihan masama ang loob ko. Tuliro at hindi mapakali. Napaka special sa akin ng last book na ito. Naalala ko pa ang excitement ko nung mahawakan ko ang book 7. Para akong batang binigyan ng gummy bears. Hindi maipinta ang tuwa sa cute face ko. Excited na excited akong basahin. Sa sobrang excitement na punit ko ang first page. Nyeta lang. Sarado pa ang Mall nakapila na ako sa Bookstore. ganun ka espesyal.

kaya nung kinagabihan habang nag kukulitan kame sa fb ni Steppy si Glentot biglang nagyaya manood ng Harry Potter. Excited narin ang dwende. Sabi ko ayoko syang kasama dahil masama ang budhi nya. Juk! Sabi ko go.

kinabukasan sa sobra excited nya late sya dumating. Putangina!!!! Para akong dukhang nag hihintay. Pag dating nya bumili na kame kaagad ng ticket at na nood ng HP. Sa sobrang excitement ni Glentot nag uumpisa palang ang harry potter tapos dun sa part na nag-oobliviate si Hermione sa parents nya para ma erase ang Memory tapos may background music sabi nya naiiyak na daw sya. WTF!!!! LOL

Ang ganda ng movie! Papanoorin ko ulet!!! Very similar sya sa book. Hindi katulad nung last movie pota ang layo peyporit ko pa naman yun. Doon ako naluha ng slight habang binabasa ko yun.

Magaling yung pag kaka-ilustrate ng Deathly Hollows part sa palabas, kahit hindi mo nabasa yung makapal na book 7 maiintindihan mo ito. Sa libro maraming chapters ang escapade nila Harry, Ron at Hermione sa forest kaya pwedeng pabilisin ito sa palabas, nakuha din sa movie yung mga important details na very relevant sa susunod na part.

yung part lang na medyo hindi na explain ng maayos for me is yung part na pumunta sila sa lugar kung saan namatay yung parents ni Harry. At kung ano yung purpose nang pag punta nila doon. At kung sinu ung Kinain ni Nagini (alagang ahas ni Voldemort na isa sa mga Horcruxes) at pinag panggapan nya na kunyari sya yung matandang history teacher sa Hogwarts dati. Ito yung history teacher na pwede sanang makatulong kila Harry para malaman yung iba pang Horcruxes. Wag mo nang tanungin yung Horcrux kung hindi mo alam ayokong mag explain dahil hahaba ang entry ko.

Yung dobby part medyo nakulangan ako. Sobrang nakakaiyak kasi yun. they could've done better pero ayos parin. Hindi naman ako disappointed.




'All in all, satisfied ako sa adaptation ng book 7 part 1. I can't fucking wait for the part 2. Gawwwwwwwwwwwwd!!!!! For me this is my favorite movie of the year. Kahit hindi sya 3d I think na justify naman sa output ng movie. Good job sa director. Although, medyo malungkot kasi matatapos na rin ang movie gaya nang pagkalungkot ko nung sinarado ko ang Book 7 after kong basahin for the 4th time.

Circuit Design Prototype

Isa sa pinaka masayang kwentong balik-balikan ay ang college life ko, doon kasi nag simula ang exciting experiences ko sa buhay-buhay. Kung tutuusin ko lahat ng pwedeng ikwento kahit for one year akong mag blog tungkol dito eh hindi parin yata ako matatapos sa sobrang daming pwedeng i-share. Kaya ang kwento ko ngayun ay tungkol sa isang chunk ng college life story ko.

Hindi ako ipinanganak na magaling mag integral and differential calculus. Sa katotohanan weakest subject ko ang Math noong highschool pero nag pumilit parin akong mag tapos ng isang engineering degree dahil hindi naman ako kayang paaralin ng parents ko sa Medical school para maging Doctor. Gusto ko sanang maging Surgeon kaso inilagay ko na sa baul at ikinando at itinapon ang susi sa Africa para matuldukan ang pangarap kong maging isang Doctor. Best in Biology ako noong high school kaya feeling ko ang pagiging Doctor ang dapat na maging karera ko samantalang, sa math eh umaani ako ng kamote que sa mga scores ko. Nag tapos akong Valedictorian 'nung highschool. Chos! Pang-apat ako sa graduating class sa isang pampublikong paaralan sa amin. School nang mga walang perang pang private school tulad ko. Kaya iginapang ng aking magulang ang pagaaral sa Maynila kasi matalino daw me. hihihihi

So after highschool nakapasok ako sa isang Engineering school. At dito nasira ang buhay ko. Jowk!

Katakot-takot na pag hihirap ang aking na experience. Drawing 1 palang nangangamote na ako. To think na lettering lang yung mga first few plates namin. Kasabay pa noon ang hindi kumpletong drawing materials ko. Syempre walang pambili kaya dapat mag tiis. 'Asa nalang muna sa hiram-hiram sa mga naging block mates na pinalad na makakumpleto ng gamit. Purito much?!

Kahit nag kakabagsak ako dahil sa likas na kabobohan sa math and technical related subjects eh nakuha ko paring makaabot ng 5th year dahil sa likas na charm ko. At isa sa subject namin dito ay ang tinatawag na Design. Ito yung application ng lahat ng pinagaralan namin sa Electronics at Programming. Ito yung application at gauge na pwede na kaming mag graduate at sumabak sa industry na hindi dudungisan ang pangalan ng school namin.

Group effort ito. Limang students sa isang group. Gagawa ng isang prototype design with complete documentation tapos ipre-present sa panel of board ng department namin. Dahil tanga-tangahan ako, doon ako na-asign sa pag gawa ng algorithim para sa interface ng binuo naming circuit board sa computer using machine language. Syempre isang malaking jowk hindi kaya ng brain cells ko yun! Na assign ako sa pag document ng technical specification and procedure specifics at pag present ng prototype namin sa panel dahil ako ang magaling mag English, oo ako na! Ako rin ang nag byahe ng circuit board namin papuntang school during the actual presentation.

Presentation Day.

Tuliro ang lahat. Kinakabahan. Tatlo sa mga ka-groupo ko ay graduating class. Ako hindi pa kasi bagsak ako ng Microprocessor subject kaya kebs lang me, pero syempre, hindi ko pinapahalata. yung tatlong graduating sa amin pang pitong taon na nila sa school kaya kating-kati na silang paganahin ang aming prototype. Last night hindi pa ito gumana kaya tuliro kaming lahat. Syempre medyo kinakabahan narin me ng slight. Kasi malaki-laki na yung nagastos namin sayang naman kung uulitin ko sya.

Bihis na ako. Naka longsleeves at slacks, naka necktie pa na astroboy *uso yan noon* ako ang nag dala ng circuit board para doon nalang namin bubuuin ang prototype sa school. Maulan noon at medyo baha. Sakay ako ng jeep from Quiapo kung saan ako nakatira papuntang City Hall. Para sa hindi na kakaalam, walang jeep na pumapasok ng intramorous kaya lalakarin ito papasok. Dala dala ko ang ciruit board at hindi ito maliit malaki ito. Dala ko rin ang documents at blueprint design namin na pinag puyatan ko talaga ng tunay at wagas. Nag mamadali akong mag lakad. Plantsado ang long sleeves naka tucked in. naka Gel at mabango. Sa aking paglalakad papuntang school na dulas me. Nabagsak ko ang circuit board at nag liparan ang papel at nabasa ang blue print dahil umuulan. Naputikan ang kalahati ng likod ko dahil napahiga ako sa putang walkway.

I swear gusto kong humagulgul ng iyak pero wala ng time kelangan pulutin ang mga nalaglag na papel at ang circuit board na nabagsak na syang puso ng prototype namin. Naiimagine ko na na bubugahan ako ng apoy ng groupmates ko. Parang wala na akong lakas na pumasok pa. Parang gusto kong sumigaw ng, "Lord, Kill me now". Pero syempre arte lang. Nakakahiya kayang pag tinginan ng mga dumadaan.

Pag dating ko sa school kahit putikan ang long sleeves ko binagsak ko ang big news sa kanila. Natulala sila. At nag iyakan. Lalo na yung tatlong graduating. Wala naman akong magawa kung hindi mag sabi ng sorry. Anong gagawin ko mag hiwa ng blade sa leeg? Hindi ko rin naman gustong mangyari yun eh.

Sabi ko sa kanila walang mangyayari kung mag iiyakan. isalpak na natin ang circuit board sa prototype at tignan natin kung gagana ang design kesa naman mag hagulgulan kame na parang 3 years old sa school. Syempre nag patulong ako na linisan ung long sleeves ko itim kaya ang kalahati. Spell putik. Tapos umakyat ako sa second floor para kausapin ung adviser namin. Nag makaawa me. Lumuha ang isang mata ko ng dugo. Ganto kasi un hindi haharap ng panel pag hindi gumana ang prototype. Yun ang policy. Eh oviously ung saamin hindi na gagana dahil nabagsak ko ang circuit board. Sabi nang adviser namin. Hindi daw pwede. Dinamihan ko pa ang luha ko this time sa kabilang mata naman.

Ang ending ng story...

Pumasa kame :-D

Weekend Ko (Late Post)

Last weekend.

Umuwi ako ng probinsya para makasagap ng fresh air at makakain ng fresh gulay at higit sa lahat ay para makasama si Mudrakels at si Pudrakels. Tamang-tama Laban din kasi ni PACMAN, sakto kasi bonding namin ni Pudrakels ang manood nito habang si Mudrakels naman eh mag luluto ng kung ano-anong shit para mapanatili ang pagiging chubbyness ng baby boy nya. Thats me bwahihihi.

Kaso...si Mudrakels may eksena nanaman nung umagang 'yun, kung kelan laban na ni PACMAN saka mag papasundo. Nasa palengke ang hitad.

"Just gonna stand there And watch me burn But that's alright Because I like The way it hurts..." *Ringtone ng Fon Ko*

"Oh Ma' baket?!"

"Nak, Sunduin mo nga ko dito sa Palengke. Ang inet-inet. Bilisan mo.."

"Mama naka boxers lang ako tsaka kaka-carwash ko lang ng auto madudumihan nanaman dyan tsaka ang putik-putik dyan ayoko ng maputik. ayoko ng mabaho like Eiw! Tsaka na pagod na rin me. Mag tricycle ka nalang muna. Simula na ng laban ni PACMAN, Okay, Bye.."

"T-E-K-A-A-A-A-A!!!!! Gusto mo bang hilahin ko yung patilya mo hanggang kusina mamaya, ha??!! Halika na! Walang tricyle! Nanonood ng Pacquiao lahat. Ayaw mag hatid"

"Mom!!!! Can you like go home later?! mag pa-manicure ka muna, magpakulot tapos pa straight mo ulet, mag pakulay ng buhok, mag paahit ng kilay. mag pa facial care. Anything you want! Sagot ko, bilis na kasi, Go!..Basta mamya na pag tapos ng laban ni PACMAN ha Or... kay Papa ka mag pasundo, teka eto gusto mo kausapin sya?"

"PUNYETA KA! Sundiin mo na ko ngayon na!!!! Hindi mo mauutusan yang tatay mo pag may boxing"

"Fine, andyan na po..."

Syempre sya ang Reyna kaya sya ang nanalo...Binilihan nya naman me ng peyborit kong cheese rolls at suman na sinasawsaw sa asukal kaya pwede na. Ang sweet. Sa-replay ko nalang tuloy tinapos yung laban ni PacMan.

Kinahapunan....

Naisipan kong mag jogging para ma-refresh ang aking isipan sa mga bagay-bagay na nagdulot ng konting kislot na sakit sa aking puso tsaka para makita ko rin yung mga lugar kung saan ako nakikipag laro ng habulang gahasa sa mga ulikbang chick na taga saamin, ang pagligo sa kanal tuwing tag-ulan,tagu-taguan pag hapon, pag sipsip ng nectar ni nena i mean ng santan flower at kung ano-ano pang shit 'nung hampas lupa days ko. Ang laki na nang pinag bago. Wala na rin yung mga kalaro ko dati. Ibang batch na ito ng mga batang hapas lupa. Shet tumatanda na ko talaga.

Binilisan ko ang takbo ko mga 120 Km/Hr. Juk Unle!

Binilisan ko ng konti yung takbo ko. Sabi kasi ng mga putang experts pag daw mas malakas ang kabog ng puso habang tumatakbo mas mabilis ang pag bawas ng timbang. I mean mas effective daw yun kasi mas nag tra-trabaho ang puso. Parang construction worker lang sa effort ng trabaho. Edi more more run me. Pero yung tamang kaya ko pang huminga baka mamya neto pag na-pwersa ako at ang sensitive kong puso mag kiki-kisay pa ko sa daan. Kadire! Parang Hipopotamous lang na namatay sa kalye.

Anyways.

Habang tumatakbo ako ang daming nag titinginan sa akin. I'm like artista ba me?! Ngayon lang ba sila nakakita ng tumatakbo sa probinsya na naka full battle gear? Naka knee pads, arm band. Knee band. head band. risk band. Kumpleto. May number Sticker pa yung Sando ko. at may dala pa 'kong water sa magkabilang braso, feeling marathon?! Parang tanga lang!

Ang totoo lang dead meat sa banga lang sila sa pag jogging ko. LOL Habang more more run ako. more more tugtug naman ang aking ipod ng "How Do I live witout you" hahahahha

Gusto kong hiwain ng blade ang pulso ko habang nag jojogging, kaso ang effor tsaka wala akong dalang blade. Kaya takbo lang me. Nung napagod na ko. Bumili ako ng chocs to go. tapos naubos ko lahat sya. WTF! LOL Pag uwi binasa ko ulet ung deathly hallows kasi malapit na ang HP7. Woooot!!!! tapos nung mag gagabi na nag datingan ang mga tropa. Drinking time.

At dyan natapos ang aking weekend. Sorry na waste ang inyong time and energy sa pag babasa. Sorry naman.

Krimen

Yes, may update ako ulet. Pasensya na ganador lang mag blog lately, because I'm loving my new schedule, more more petiks! hihihi Hayaan nyo't mananawa din ako mag update soon at mag hiatus narin sa banga.

Kanina lang sa opis naiwan kong hindi nakalock ang aking computer habang nakikipag discusyunan sa isang kasama sa opis tungol sa service award. Meron pang nalalaman na award-award dahil sa peytfulness ko sa aking kumpanya, 2 years and 10 months na kasi ako dito. WTF!!! Maya-maya pa habangnakikipag kwentuhan ako ang wolonghoyo kong opismate meron syang ginawang krimen. Punyeta!!! May sa pusa ang kumag hindi ko naramdamang nag ta-type napala sya sa pc ko.

Ito ang screenshot


Baka mamya neto makita pa ni Pastor ang aking status message ma-excomulgate pa me sa church. At higit sa lahat baka kung ano ang isipin nang aking facebook friends. Ang buti buti pa naman ng puso ko tapos ganun ang makikita nilang status. So unbecoming! Arte lang.

Yun lang.

------------------------------------------------------------------------

Gusto ko rin palang ishare ang napakacute na Christmas gift na nareceive ko. Ako at ang peyporit kong sinigang. I laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaabeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet!!! Super kyot kyot no? Parang ako lang hongkyot-kyot. Sana Gumawa ulet ng header ko tapos isali tong artwork na ito. alabet!



Kthanksbye!

Balakubak

Ayoko pa sanang mag blog ngunit anong magagawa ko kung sobrang petiks ngayon. Kung meron lang gintong medalya na igagawad ang kinauukulan dito i'm sure ako ang top 1, "Most Petiks". Anong magagawa ng katawang lupa kong hot kung wala talagang work. Equiped pa naman ako ng kasipagan and loyalty today, kaso wala eh. Kaya nabaling nalang sa new entry.

Dahil naduduling na 'ko sa kaka facebook ko at lahat na yata ng kakilala ko na-invite ko nang maging fb friend subalit hindi nila inaapprove. WTF, mga artista?! ayaw pa invite sa non-showbiz friends?! Fine kebs...

Moving on...

Meron akong problemang gusto ko nang solusyonan. Meron akong sakit sa balat na malubha. Makati. Nakakdiri. Eiw.Nakamamatay. Kilala ito sa tawag na balakubak.

I know nakakasuka! Ako nga nasusuka sa tuwing may makikita akong flakes sa shirt ko. Gusto kong mag tago at wag nang lumabas pa sa bahay hanggang sa tubuan na me nang ugat at mamunga ng lemons and rambutan.Parang gusto kong magalit kay Angel Locsin at Manny Pacquiao dahil hindi naman effective ang head and shoulders isama mo narin si Piolo sa commercial ng Clear, eh kung isaksak ko kaya sa ngalangala nila ang mga shampoo na yun na hindi naman effective, Pota shet! Actually, nagamit ko na ata ang lahat ng paraan para macure ang malubha kong karamdaman. Nariyang nagsayaw ako ng macarena sa kagubatan para maawa ang mga anito at magamot ako. Nariyang mag atang ako sa kapre ng lakampana cigarette at Unsweetened Suman na nakabalot sa dahon ng Nyog. Effort!!!! Nariyang kumain ako ng buhay na manok at tumawid sa alambre na may nagniningas na apos sa ilalim. Okay exag lang.

Pero believe me, gumamit na ako ng nizoral, neutragena. Nagpakalbo nako, nagpa Mohawk. Subalit,pag tubo ng buhok voila! meron na ulet. Gumamit na ako ng kalamansi sa ulo. Toyo. SUka.Vetsin.Bawang. Adobo?! Pero wala talaga! Next week mag papakunsulta na ko sa Dermatologist kahit takot me sa Doctor dahil pati ang kilay ko at bigote ay may flakes narin. Buti nalang yung bulbul ko wala pa. Meron akong ginagamit na ointment effective kaso pag tapos mong ipahid at mawala, after sometime babalik nanaman sya. Putangina lang right.

Diniagnose ko ang sarili ko na meron akong psoriasis dahil na pa-paranoid ako. Nag google ako buong araw para maghanap ng cure. Puro ganun naman sinasabi walang cure. Eh gusto kong mawala ang flakes!!!!

Pag wala na kong makain uulamin ko nalang ang balakubak ko para mag kasilbi sya sa mundo.

I'm so lost and down. I feel like i'm unclean. ARTE?!

Kthanksbye...

Desperate Move

Desperate na akong mag papayat. I heyreeet! Ito ang mga brilliant plans me. Lista naten:

1. Mag papalagay ako ng braces ulet. Yung masikip. Yung masakit sa gums. 'Yung maraming rubbers kung saan mahirap ipasok ang kuchara sa aking bibig. Kutcharita lang dapat ang kasya. Kung magagawa ko ito I think papayat me ng slight.

2. Lalagyan ko ng masking tape ang fridge sa bahay para hindi ko mabuksan.

3. Mag tu-toothbrush ako 10 times a day. Sino bang magkakaganang kumain kung lasang toothpaste ang bibig?!

4. Pag nagutom ako mag dadasal ako ng taimtim para hindi magutom.

5. Hindi ako gagamit ng elevator. Mag hahagdan lang. Pati sa office. Please note nasa 36th floor ang office ko. GUDLAK!!!

6. Hindi ako uupo sa opis. Itatago ko ang aking chair para 8 hours akong naka harap sa computer nang naka tayo. Kaso baka mag ka back pain ako, alam nyo naman hindi na tayo bumabata. Demet!

7. Mag lalakad ako mula One San Miguel hanggang shaw kahit alas dose na nang gabi kebs sa mga holduper, wala naman silang madurukot kundi ang aking puri. Kung may time pa at hindi ako pagod mag lalakad ako mula Shaw hanggang Pasay Rotonda. GUdLak Ulet!!!

8. Mga damo at prutas ang babaunin ko para sa lunch ko. Tulad ng apple, pineapple, kamote, patatas. Cabbage. Petchay. Tapos hindi ceasar ang dressing, suka lang. Fine vinigrette.

9. Titibayan ko ang loob ko pag nakaamoy ako ng kumukulong sinigang. 'Yung maasim. 'Yung malapot. 'Yung halos matunaw ang karne ng babskie. yung maraming okra. Yung punong-puno ng kangkong. Awwwwwwwwwwwww!

10. Iinom me ng green tea everyday kahit walang lasa. Puta!

Wala lang naisip ko lang bigla yan matapos kong makasalubong ang tropa ko noong college sa Shang kanina, nag balikbayan sya..

"Jepoy?! Dude whudufuck whut happened to you?! You're fat *Oo, Englishing much and depota*

"Oi Tsong, musta na!!! Onga eh, this it what you get after reaching 21 ahahaha.. Libre mo ko lunch" *patay gutum much?*

"Sure, but I can't this time. maybe weekend? Sama mo tropa"

"fine.."

Minsan na nga lang magkita manlalait pa. Sows!

Sunday ko Silipin Mo

Sunday.

After mag simba naisip kong mag stay nalang sa bahay dahil gusto kong mag tipid. Ayokong gumastos, sa friday pa sweldo. Naisip kong mag luto ng lunch para mapractice ko ang natatago kong talento sa pagluluto habang sumasayaw (Kadire!) Syempre nagluto ako ng favorite kong Ulam. Sinigang na babskie. Una dumaan muna ako sa palengke nang libertad dala ang basket ni Mudrax. Bumili ako ng sangkap ng sinigang. Chocolate, Pringles, Cheetos at Coke. Ay mali...

Bumili ako ng kangkong, Okra,Sitaw,makating Gabi, malanding Sampaloc, maharot na Buto-buto ng baboy na double dead para mura. malungkot na Sitaw. masayang Radish.McCormic Sinigang Mix. at brown rice (PLASTIC?!)

Matapos kong mamalengke soot ang aking boxers shorts at Sando. Dali-dali akong nag patutug ng Eheads at simulan ang pag luluto.

Pag lagay nang kaldero sa kalan. Lagay tubig. Lagay baboy. Sindi ng gasul. Boom! Walang gas! PUNYETAHHH! Naiyak me ng bahagya, kalahating patak ng luha. Nilabas ko sa baul ang aking Electric Stove na napanalunan ko sa Binggo. At sinumalan ang pag luluto at pag sasaing.

after one hour and 15 minutes. TYARAAAAAAAAAAAAAAAN! Sinigang na malapot and super yummy parang yung nag luto lang ala Jepoy style!

Lumafang na me at kumain ng half rice. Fine! Two rice.

Tapos natulog me. YES patabaing baboy lang.

Nagising me ng hapon. Nagtoothbrush at nag internet. Boom! Para syang snail sa bagal. At ayaw mag load ng blogger! WTF..

Tinext ko ang mga tropa lahat may lakad. WTF! sana umuwi nalang me ng mahal kong probinsya. Heyyreet!

Time check 7:00 PM.

Nag txt 'yung kapatid ko.

"Kuya punta ako sa condo libre mo ko nood tayo ng Till my heartache end"

"Ano ba naman yan! TRON nalang"

"Tanga! Hindi pa showing ang TRON. Sige na please"

"Fine!"

So na nood kame ng 'Till my Heartache End" Ni Kim Chiu at Gerald Anderson. At ito ang totong post ko. Introduction lang yung kanina. Okay, kapuso ako kaya hindi ko kilala ang mga artistang ito. 'Yung kapatid ko lang ang kapamilya sa amin dahil yun lang ang channel sa Lugar nang pinag tratrabahuhan nya.



Game.

ALABEEEEEET! Okay, hindi ko sinasadya eh nagustuhan ko eh. LOL Barilin nyo na ko kung gusto nyo. Syempre sayang naman ang binayad ko sa movie ticket kung hindi ko magugustuhan. 'yung kapatid ko naiyak ampotah! Ako hindi na tats lang ng konti. hihihihi

Okay, magaling pala si Kim Chiu na artista. Kaya pala kilala sila sa Singapore. Marunung Umarte. Masasabi kong nag attempt ang movie na ito na mareach ang One More Chance pero syempre hindi nila yun naabot pero okay yung movie. Marami nanaman makaka relate sigurado.

Briliant ang Plot. Maganda ang script. May sablay sa bandang dulo pero all in all okay sya. Pwedeng ipanlaban sa One More Chance kahit papaano.

Parang gusto ko nang maniwala na mas magaling ang Star Cinema kesa GMA films. LOL

Okay Ganito ang Story. Si Kim Chiu ay virgin-virginan dito. NBSB ang drama ng buhay nya. Si Gerald Anderson naman. Galing sa broken family ngunit level up ang pagiging harot maraming GF. Binubuhay nya ang sarili nya kahit well off naman ang tatay, at nanay nya. Ayaw nyang umasa kaya sariling sikap. Si Kim Chiu galing bisaya para mag review ng nursing board exam tapos nagkakilala sila ni Gerald at nag kadebelopan, not sure kung nag jerjer sila walang ganong scene. Okay, Dahil nga NBSB si Kim Chiu na inlab ang hitad kay Gerald ng bongga. As in 'yung dramang tipong lahat gagawin ko para sayo. Kahit sabihin mong uminom me ng dora rat killer I'll do it. Ganown. Sensitive sya dito. Makanti mo lang iiyak na. On the other hand, si Gerald naman ay nag sumikap kasi ayaw nyang umasa sa parents. Naging Real Estate Agent sya but before that sweet-sweetan na sila ni Kim Chiu. Parang si Kim Chiu yung naging lakas nya kahit nahihirapan na sya mag hanap ng work and stuff like that. In short, in love din sya. Nawala ang pagiging palingkero ng Hayop dahil sa "Pagibig" (kaya mo pa?! kapit lang makeso pa 'to)

So nahire na nga si Gerald Anderson bilang isang real estate agent at naging top agent sya. Dumami ang kita. Dumami ang barkada. From being hampas lupa eh nag kakaroon na sya ng maraming pera at level up na tao sa paligid kasi professional na sya, which is good for him kasi nag grow sya tapos nagiging proud pa 'yung Dad nya sa kanya. Habang si Kim Chiu eh hindi nag grow ang mundo nya umiikot lang kay Gerald. Masaya na syang mag kasama sila period. Tinatamad na ko mag kwento. Panoorin nyo nalang. LOL Baka hindi nyo na panoorin pag tinapos yung kwento eh. ahahhaa

Madaming tao sa Sinehan. Nagulat ako. Puno ang sinehan. Feeling ko lang box office hit sya. Notsure di ko pa ginoogle eh Ang aking hatol sa mubi. Not the best one, but its not a trashy movie, so kung kaya mong sikmurain ang chickflick go ahead and watch this film. At ang ganda pala ni Kim Chiu. hihihi Petit. Maputi. long hair. Kayang-kayang buhatin. hihihihi.


At Oo araw-araw akong my update ahahha Sorry sinipag lang.

Pota Monday again!!!!! Heyrett!

Kthanksbye...

Social Network

Okay, hindi ko mapigilang mag blog about this movie. I just watched the movie kanina, nahirapan akong mag hanap kasi wala na sya MOA, eh alam nyo namang MOA lang ang alam kong puntahan na mall. Sa Shangrila pa ako napadpad para lang mapanood ito, 'yun na yung pinaka malapit ayon sa ever reliable website na clickthecity dot com. Susme!

About the movie

Reviews had been right all along. Cool sya. Nagustuhan ko ang movie. Finish! Juk unly.

Okay, para sa mga walang idea kung ano ang social network na movie. Tungkol ito sa Facebook at sa mga founders nito. True story sya on how Facebook started. Pati 'yung law suite na kinaharap nila tsaka 'yung naging issue ng mag best friend 'nung lumalago na talaga 'yung facebook.

I don't know, simple lang 'yung story but it's different. Siguro dahil mga Geeks sila tapos na manifest yung humor nang pagiging geek nung bida na si Mark Zuckerberg (founder ng facebook). Siguro para sa akin naging mas interesting sya kasi true story. And we all know facebook is facebook, right?! So it's interesting to know kung paano ito nag start.

At ito ay nag simula sa campus nang Harvard University. Una nilang ginawa ang facemash kung saan nag hack si Putang Mark ng server ng Harvard to get some profile pictures ng mga girls from 4 dormitories. Tapos nag code sya ng webside para iupload ang mga pictures tapos from there mamimili ang mga students who's hot and not. Parang process of elimination online kung baga. Tamang kulit lang ng typical college student. And It was a hit. Nag down yung server ng school dahil sa sobrang taas ng hits. Syempre, montik nang ma-kickout si Mark Zuckerberg that time. Teka, baket ko ba kinukwento. LOL Dyan nag simula ang idea pero marami pang nangyari makikita mo din si Justin Timberlake na makulit ang role nya parang satan lang ahahha kaya kung interested ka panoorin mo. Eto trailer kung tamad kang mag hanap.




After kong panoorin syempre nag search ako tungkol sa facts about Mark Zuckerberg. In fairness, hindi naman masyadong nalayo ang facts sa movie so okay lang. And I found one of His interviews from ABC world News. Eto yung totoong CEO nang Facebook. 26 years old, Harvard Drop out Billionaire Mark Zuckerberg. Puntangina!!! Inggit me!!! And besides from dreaming working for Google. I think second would be facebook. You know why? Watch the video



And this is the reason why I wanna work for Google. DEMET! baket ba kasi dinecline ng Stanford University ang aking Scholarship application noon, todo effor pa namanang recommendation ng dean namen. Heyreet! ahahaha Edi sana nasa Google na ko ngayon... Hindi pa naman huli ang lahat makakapasok din ako ng Google!!! Ahahaha



GOOGLE Hire mmmmmmmeeeey!!!!! Oo, wala na sa topic ang blog ko! LOL