Circuit Design Prototype

Isa sa pinaka masayang kwentong balik-balikan ay ang college life ko, doon kasi nag simula ang exciting experiences ko sa buhay-buhay. Kung tutuusin ko lahat ng pwedeng ikwento kahit for one year akong mag blog tungkol dito eh hindi parin yata ako matatapos sa sobrang daming pwedeng i-share. Kaya ang kwento ko ngayun ay tungkol sa isang chunk ng college life story ko.

Hindi ako ipinanganak na magaling mag integral and differential calculus. Sa katotohanan weakest subject ko ang Math noong highschool pero nag pumilit parin akong mag tapos ng isang engineering degree dahil hindi naman ako kayang paaralin ng parents ko sa Medical school para maging Doctor. Gusto ko sanang maging Surgeon kaso inilagay ko na sa baul at ikinando at itinapon ang susi sa Africa para matuldukan ang pangarap kong maging isang Doctor. Best in Biology ako noong high school kaya feeling ko ang pagiging Doctor ang dapat na maging karera ko samantalang, sa math eh umaani ako ng kamote que sa mga scores ko. Nag tapos akong Valedictorian 'nung highschool. Chos! Pang-apat ako sa graduating class sa isang pampublikong paaralan sa amin. School nang mga walang perang pang private school tulad ko. Kaya iginapang ng aking magulang ang pagaaral sa Maynila kasi matalino daw me. hihihihi

So after highschool nakapasok ako sa isang Engineering school. At dito nasira ang buhay ko. Jowk!

Katakot-takot na pag hihirap ang aking na experience. Drawing 1 palang nangangamote na ako. To think na lettering lang yung mga first few plates namin. Kasabay pa noon ang hindi kumpletong drawing materials ko. Syempre walang pambili kaya dapat mag tiis. 'Asa nalang muna sa hiram-hiram sa mga naging block mates na pinalad na makakumpleto ng gamit. Purito much?!

Kahit nag kakabagsak ako dahil sa likas na kabobohan sa math and technical related subjects eh nakuha ko paring makaabot ng 5th year dahil sa likas na charm ko. At isa sa subject namin dito ay ang tinatawag na Design. Ito yung application ng lahat ng pinagaralan namin sa Electronics at Programming. Ito yung application at gauge na pwede na kaming mag graduate at sumabak sa industry na hindi dudungisan ang pangalan ng school namin.

Group effort ito. Limang students sa isang group. Gagawa ng isang prototype design with complete documentation tapos ipre-present sa panel of board ng department namin. Dahil tanga-tangahan ako, doon ako na-asign sa pag gawa ng algorithim para sa interface ng binuo naming circuit board sa computer using machine language. Syempre isang malaking jowk hindi kaya ng brain cells ko yun! Na assign ako sa pag document ng technical specification and procedure specifics at pag present ng prototype namin sa panel dahil ako ang magaling mag English, oo ako na! Ako rin ang nag byahe ng circuit board namin papuntang school during the actual presentation.

Presentation Day.

Tuliro ang lahat. Kinakabahan. Tatlo sa mga ka-groupo ko ay graduating class. Ako hindi pa kasi bagsak ako ng Microprocessor subject kaya kebs lang me, pero syempre, hindi ko pinapahalata. yung tatlong graduating sa amin pang pitong taon na nila sa school kaya kating-kati na silang paganahin ang aming prototype. Last night hindi pa ito gumana kaya tuliro kaming lahat. Syempre medyo kinakabahan narin me ng slight. Kasi malaki-laki na yung nagastos namin sayang naman kung uulitin ko sya.

Bihis na ako. Naka longsleeves at slacks, naka necktie pa na astroboy *uso yan noon* ako ang nag dala ng circuit board para doon nalang namin bubuuin ang prototype sa school. Maulan noon at medyo baha. Sakay ako ng jeep from Quiapo kung saan ako nakatira papuntang City Hall. Para sa hindi na kakaalam, walang jeep na pumapasok ng intramorous kaya lalakarin ito papasok. Dala dala ko ang ciruit board at hindi ito maliit malaki ito. Dala ko rin ang documents at blueprint design namin na pinag puyatan ko talaga ng tunay at wagas. Nag mamadali akong mag lakad. Plantsado ang long sleeves naka tucked in. naka Gel at mabango. Sa aking paglalakad papuntang school na dulas me. Nabagsak ko ang circuit board at nag liparan ang papel at nabasa ang blue print dahil umuulan. Naputikan ang kalahati ng likod ko dahil napahiga ako sa putang walkway.

I swear gusto kong humagulgul ng iyak pero wala ng time kelangan pulutin ang mga nalaglag na papel at ang circuit board na nabagsak na syang puso ng prototype namin. Naiimagine ko na na bubugahan ako ng apoy ng groupmates ko. Parang wala na akong lakas na pumasok pa. Parang gusto kong sumigaw ng, "Lord, Kill me now". Pero syempre arte lang. Nakakahiya kayang pag tinginan ng mga dumadaan.

Pag dating ko sa school kahit putikan ang long sleeves ko binagsak ko ang big news sa kanila. Natulala sila. At nag iyakan. Lalo na yung tatlong graduating. Wala naman akong magawa kung hindi mag sabi ng sorry. Anong gagawin ko mag hiwa ng blade sa leeg? Hindi ko rin naman gustong mangyari yun eh.

Sabi ko sa kanila walang mangyayari kung mag iiyakan. isalpak na natin ang circuit board sa prototype at tignan natin kung gagana ang design kesa naman mag hagulgulan kame na parang 3 years old sa school. Syempre nag patulong ako na linisan ung long sleeves ko itim kaya ang kalahati. Spell putik. Tapos umakyat ako sa second floor para kausapin ung adviser namin. Nag makaawa me. Lumuha ang isang mata ko ng dugo. Ganto kasi un hindi haharap ng panel pag hindi gumana ang prototype. Yun ang policy. Eh oviously ung saamin hindi na gagana dahil nabagsak ko ang circuit board. Sabi nang adviser namin. Hindi daw pwede. Dinamihan ko pa ang luha ko this time sa kabilang mata naman.

Ang ending ng story...

Pumasa kame :-D