Dahil wala akong maisip na maipost at tinatamad akong mag kwento (nag blog pa ko!) maglalagay nalang muna ako ng mga Christmas wish list tutal malapit naman na ang pasko. Sige, lilimitahan ko na, baka sabihin nyo pa napaka-sakim me.
Okay, simulan na natin. Gow!
1. Sana materminate ang Boss ko. Okaya naman, makalunok sya ng buto ng porchop tapos yun ang ikamatay nya. Puta Sya! Juk!
2. Sana ma realize ng boss ko na hindi nasusukat ang kagalingan ng isang manager kung management lang ang na plea-please nya. At sana ibalik na nya ako sa EMEA shift.
3. Gusto ko nang bagong bossing na Hindi lang sunod ng sunod sa gusto ng management at higit sa lahat ay walang peyboritism (puro work related?)
4. Sana may bagong JO na ko soon para maipatayo ko na nang maganda bahay si Mudrakels *Pleassse Lord*
5. iphone4
6. Bagong North Face bag, yung kulay black. Gusto mo makita ito click mo.
7. Gusto ko ng Nike livestrong na baller band. baka may ma tats pwede nyo na 'to bilhin para sakin.
8. Yung bagong book ni Bob Ong tsaka yung Organizer na "relaks malayo sa bituka yan" tsaka yung "akala mo wala ng slumbuk pero meron, meron, meron". more details here
9. bagong boxers tsaka medjas.
10. World Peace! I thank you...
Tuesday, November 30, 2010
Friday, November 26, 2010
Thank You, it has been a blast!
Una sa lahat I personally wanna thank you all for dropping by, following me (kahit follow lang ng follow ung iba at least nag effort mag follow), at higit sa lahat ay sa mga nagbabasa at nag co-comment sa mga entries ko. Lalong-lalo na ang mga regular people na nag babasa at nag co-comment kahit grammatically incorrect and incoherent ang mga sinusulat ko. You always put a smile on my face whenever I see your comments, seriously! Arte lang.
Pero, toto0, salamat talaga.
Hindi ko maikakaila na nakaka taba ng puso ang inyong mga comments. Totoo nga na powerful ang words It can either build or destroy a person. Kaya naman ako, I choose to say nice words to everyone. Honglandeeeeeeee lang!
I would also like you guys to know that I really, really, really appreciate your precious time. Actually, pag nag check ako ng email tapos may email notification na may nag comment sa entry ko, na eexcite akong icheck. Parang bata lang. Bwahihihihi.
Somehow nagiging tropa-tropa tayo dito sa blogworld dahil sa pagbabasa at pakikikulitan sa comments section, thank po ha! Pasensya na kung hindi ko kayo mabisita madalas busy kasi me.
Sa mga hindi naman nag cocomment pero nakikita ko sa stat na nagbababad ng more than 5 minutes gamit ang traces ng sarili nilang blog, computer IP and location. I see you. And I thank you. bow!
Hindi pa ako mamamatay!
Gusto ko lang gumawa ng isang quick thank you note sa inyong lahat. Dati kasi si Glentot lang tsaka si Paps nag babasa ng blog ko eh. Ngayon 281 followers na! WOot! Salamat sa pag follow kahit apat lang naman nag babasa ahahahhaha
at salamat sa ultimate blog idols kong namayapa na ata sina badoodles at kokeymonster, mag blog naman kayo ulet please!
Nga pala, if you linked me sa blog nyo tapos wala kayo sa blogroll ko ibig sabihin Corny ang blog nyo at mag close na kayo or hindi ko kayo bati!!! JOOOOOOOOOKEEEEEE!!!! Pakisabi lang po ang link, may memory gap na po kasi si Jepoy kaya hindi nakakapag update ng links. Pag free ako masipag akong mag comment at mag skip read. Chos!
Labya! *Smack*
Bukas na kwento. Thank-You note muna. Feeling Celebrity ampota... bwahahahhaha Oo na thanks giving kasi ngayon sa US. Oo ako na ang americano, nag cecelebrate ng thanksgiving day ahahaha. Che!
Reminder:
Jesus came to seek and save the lost! He loves you so much that he gave His life for you and for me. Smile! God Bless...
Pero, toto0, salamat talaga.
Hindi ko maikakaila na nakaka taba ng puso ang inyong mga comments. Totoo nga na powerful ang words It can either build or destroy a person. Kaya naman ako, I choose to say nice words to everyone. Honglandeeeeeeee lang!
I would also like you guys to know that I really, really, really appreciate your precious time. Actually, pag nag check ako ng email tapos may email notification na may nag comment sa entry ko, na eexcite akong icheck. Parang bata lang. Bwahihihihi.
Somehow nagiging tropa-tropa tayo dito sa blogworld dahil sa pagbabasa at pakikikulitan sa comments section, thank po ha! Pasensya na kung hindi ko kayo mabisita madalas busy kasi me.
Sa mga hindi naman nag cocomment pero nakikita ko sa stat na nagbababad ng more than 5 minutes gamit ang traces ng sarili nilang blog, computer IP and location. I see you. And I thank you. bow!
Hindi pa ako mamamatay!
Gusto ko lang gumawa ng isang quick thank you note sa inyong lahat. Dati kasi si Glentot lang tsaka si Paps nag babasa ng blog ko eh. Ngayon 281 followers na! WOot! Salamat sa pag follow kahit apat lang naman nag babasa ahahahhaha
at salamat sa ultimate blog idols kong namayapa na ata sina badoodles at kokeymonster, mag blog naman kayo ulet please!
Nga pala, if you linked me sa blog nyo tapos wala kayo sa blogroll ko ibig sabihin Corny ang blog nyo at mag close na kayo or hindi ko kayo bati!!! JOOOOOOOOOKEEEEEE!!!! Pakisabi lang po ang link, may memory gap na po kasi si Jepoy kaya hindi nakakapag update ng links. Pag free ako masipag akong mag comment at mag skip read. Chos!
Labya! *Smack*
Bukas na kwento. Thank-You note muna. Feeling Celebrity ampota... bwahahahhaha Oo na thanks giving kasi ngayon sa US. Oo ako na ang americano, nag cecelebrate ng thanksgiving day ahahaha. Che!
Reminder:
Jesus came to seek and save the lost! He loves you so much that he gave His life for you and for me. Smile! God Bless...
Wednesday, November 24, 2010
Job Interviews
Nainspire ako sa post ni Ro Anne. At dahil pinanganak akong inggitero, mag kwe-kwento rin ako ng experiences ko sa ilan sa mga Job Interviews na naranasan ko. Ang kwento ko sana today eh yung tungkol dun sa putang jejemon na tumulak sa akin sa MRT kanina on my way to work , akalain mong muntik na kong masusub, eh kung mabungi ang pefect teeth ko?! WTF! Sa taas kong 6'2'' nakuha pa akong itulak. Punyeta! juk lang hindi ako 6'2''. Nagalit talaga ako doon sa jejemon, muntik ko nang ibuhol ang intestines nya sa safety hand rail.
Nag mamadali kasing lumabas. Wala namang sunog sa loob ng MRT, kung makatulak parang wala nang bukas. Letch!
Pero nag bago ang isip ko at ayoko nang balikan ang kahindikhindik na pangyayari kanina. kaya naman ang kwento ko ay tunkol sa mga job interviews na naranasan ko.
Isa sa pambato ko pag dating sa pag hahanap ng work ay ang Interviews, feeling ko kaya ko itong i-ace. Olats talaga kasi ako sa exams. Promise! Lalo na ang technical exams. So ibig sabihin pag dumating sa technical interview medyo lumalakas ang kabog sa dibdib ko. Isang example ang interview ko sa US embassy sa pag kuha ko ng visa dati, nablog ko no yun noon di ko lang makita ang link. LOL
Hindi pa man ako gruma-graduate nakapag trabaho na ako. Syempre saan pa nga ba Kundi sa... Call Cennnnerrr!
Sa gabi nag ca-calls ako sa araw naman pumapasok ako ng skul. Wala sa bukabularyo ko ang pagtulog noong mga panahong iyon. Kaya naman may abs pa ako that time. Chos!
May Job Fair sa school noon. Syempre dahil graduating class, apply-apply naman ako. Kahit na alam kong mga matatalino lang naman ang hina-hire nila. Ang daming companies ang kasali sa Job Fair P&G, Epson, Accenture, HP, Lexmark, Smart, Globe at PLDT, at kung ano-ano pa. Naka-kuntodo bihis ang mga classmates ko. Eh, ako isang pares lang ang aking longsleeves at slacks at nasa laundry pa ito. Kaya ang suut ko ay Tshirt lang at faded jeans. Purito much talaga.
Doon ako sa P&G nag apply, feeling brainy.
Una ang initial interview.
"Why should we hire you?!",Tanong sakin
Sisiw! No brainer question
Sinagot ko ang HR ng, "Thank you for that wonderful question, I believe that I am the best candidate for this post because blah blah blah" Pasok sa banga.
Eliminated ang ibang mga classmates kong umeffort sa corporate attire. Bwahihihi.
Subalit, hindi pala nag tatapos ang recruitment sa initial interview lang. Malay ko ba? first time eh.
Susunod ang technical interview.
"Mr. Jepoy given 250 workstation can you design VLAN to a 50 workstation located in 3 rooms. 25 work station would have access to everything and the rest would have limited access to company websites. Assign an IP to each workstation and define/explain the routing technique over the series 65XX cisco router to this workstation and discuss the configuration. Explain how the router works."
Pagkarinig ko ng question gusto kong kutusan ang interviewer at sabihing, "that is a very stupid question. I refuse to asnwer that." sabay walk out. Chos! Natulala ako sa tanong ni Manong. Seriously, Nag talsikan ang buo-buong dugo sa ilong ko, hindi ko na alam kung anong tahi-tahing imbensyon ang sinagot ko. Parang binigyan ko ng kahihiyan ang sarili ko.
matapos ang isang linggo naka receive ako ng regret letter galing sa P&G. Kadire!
Okay lang yun. First time eh, at dahil nag aaral pa naman ako at hindi pa naman ako techincally graduate that time, kaya no pressure for me.
Dahil nag sisimulang mag boom noon ang call center industry at sabi nila malaki ang sweldo. Go-sago sa pinaka sikat na call center noon. Kung saan halos puro mga Atenista at LaSalista lang daw ang hinahire, Duhr! Ito ay ang EChelecare (E-Telecare) sa may libis wala pang ibang site noon, dun lang.
So ang layo ko, libis at Manila. Pakamatay lang me. Hindi pa gawa ang over pass noon papuntang libis kaya traffic. Ang byahe ko noon galing ng manila papuntang libis 3 freaking hours dahil sa trapik. So apply naman ako sa Etel.
Sa may Citibank tower ang office nila. Puro susyal nga ang mga tao doon (noon). At kung makapag-English parang 48 years na sa states. Kinabahan me.
"Mr Jepoy" tingin sya sa akin.
Ako naman tumango lang, feeling ko kras ako ng HR hihihi
"Please follow me to meeting room A and fill out these forms for me, will ya" arte ni ate
"sher" sagot ko
Pumasok ako ng meeting room.
After ilang minutes. Pumasok si ate sa Room. Naiihi na me. Ang puti ni ate nakakagigil lang.Yame.
"So, according to your resume you are a graduating student?"
"Yez meeeeeym" putang accent
"Would you like ta'gow fer kestemer zerviz or Cheknikal zuppooort" kung maka american-accent si ate parang wala ng bukas.
"I'll go for CHeknikal Zuppoooort" Naki accent din me.
"Ayt then, can you tell me something about yerr self?"
"Hi tide or low tide?"
"What do you mean?"
Syempre joke yun. Eto na totoong sagot ko.
"Im sweet caring and faithful person, a team player, and goal orientiiiid persen" Pak! sweet caring talaga?! Landi much?!
"Arayyyt, why did you chooz call cenner then?"
"because I wanna take calls and earn lots of money for my tuition fee" <--- Seriously?!
"What do you know about call cennnerrrrr?" by this time kinakabahan na me
"People take in calls to help other people and they earn money for doing so"<---Seriouly?!
"Did you know that we offer lots of career other than what you know, taking in calls..."
"No meeeeym" ayoko tumigil sa pag me-meeeeym parang tanga lang.
"Okay, I guess that's et. Go to the reception area and wait. We'll give you feedback in a sec, Okay?! Good Luck!!" Edi punta naman me sa receiving area. Kinakabahan.
saka ko na itutuloy tinatamad na me. Ang haba ng ng post, baka may mag skip read lang. Sayang naman effort ko mag recall...
Kthanksbye
Nag mamadali kasing lumabas. Wala namang sunog sa loob ng MRT, kung makatulak parang wala nang bukas. Letch!
Pero nag bago ang isip ko at ayoko nang balikan ang kahindikhindik na pangyayari kanina. kaya naman ang kwento ko ay tunkol sa mga job interviews na naranasan ko.
Isa sa pambato ko pag dating sa pag hahanap ng work ay ang Interviews, feeling ko kaya ko itong i-ace. Olats talaga kasi ako sa exams. Promise! Lalo na ang technical exams. So ibig sabihin pag dumating sa technical interview medyo lumalakas ang kabog sa dibdib ko. Isang example ang interview ko sa US embassy sa pag kuha ko ng visa dati, nablog ko no yun noon di ko lang makita ang link. LOL
Hindi pa man ako gruma-graduate nakapag trabaho na ako. Syempre saan pa nga ba Kundi sa... Call Cennnnerrr!
Sa gabi nag ca-calls ako sa araw naman pumapasok ako ng skul. Wala sa bukabularyo ko ang pagtulog noong mga panahong iyon. Kaya naman may abs pa ako that time. Chos!
May Job Fair sa school noon. Syempre dahil graduating class, apply-apply naman ako. Kahit na alam kong mga matatalino lang naman ang hina-hire nila. Ang daming companies ang kasali sa Job Fair P&G, Epson, Accenture, HP, Lexmark, Smart, Globe at PLDT, at kung ano-ano pa. Naka-kuntodo bihis ang mga classmates ko. Eh, ako isang pares lang ang aking longsleeves at slacks at nasa laundry pa ito. Kaya ang suut ko ay Tshirt lang at faded jeans. Purito much talaga.
Doon ako sa P&G nag apply, feeling brainy.
Una ang initial interview.
"Why should we hire you?!",Tanong sakin
Sisiw! No brainer question
Sinagot ko ang HR ng, "Thank you for that wonderful question, I believe that I am the best candidate for this post because blah blah blah" Pasok sa banga.
Eliminated ang ibang mga classmates kong umeffort sa corporate attire. Bwahihihi.
Subalit, hindi pala nag tatapos ang recruitment sa initial interview lang. Malay ko ba? first time eh.
Susunod ang technical interview.
"Mr. Jepoy given 250 workstation can you design VLAN to a 50 workstation located in 3 rooms. 25 work station would have access to everything and the rest would have limited access to company websites. Assign an IP to each workstation and define/explain the routing technique over the series 65XX cisco router to this workstation and discuss the configuration. Explain how the router works."
Pagkarinig ko ng question gusto kong kutusan ang interviewer at sabihing, "that is a very stupid question. I refuse to asnwer that." sabay walk out. Chos! Natulala ako sa tanong ni Manong. Seriously, Nag talsikan ang buo-buong dugo sa ilong ko, hindi ko na alam kung anong tahi-tahing imbensyon ang sinagot ko. Parang binigyan ko ng kahihiyan ang sarili ko.
matapos ang isang linggo naka receive ako ng regret letter galing sa P&G. Kadire!
Okay lang yun. First time eh, at dahil nag aaral pa naman ako at hindi pa naman ako techincally graduate that time, kaya no pressure for me.
Dahil nag sisimulang mag boom noon ang call center industry at sabi nila malaki ang sweldo. Go-sago sa pinaka sikat na call center noon. Kung saan halos puro mga Atenista at LaSalista lang daw ang hinahire, Duhr! Ito ay ang EChelecare (E-Telecare) sa may libis wala pang ibang site noon, dun lang.
So ang layo ko, libis at Manila. Pakamatay lang me. Hindi pa gawa ang over pass noon papuntang libis kaya traffic. Ang byahe ko noon galing ng manila papuntang libis 3 freaking hours dahil sa trapik. So apply naman ako sa Etel.
Sa may Citibank tower ang office nila. Puro susyal nga ang mga tao doon (noon). At kung makapag-English parang 48 years na sa states. Kinabahan me.
"Mr Jepoy" tingin sya sa akin.
Ako naman tumango lang, feeling ko kras ako ng HR hihihi
"Please follow me to meeting room A and fill out these forms for me, will ya" arte ni ate
"sher" sagot ko
Pumasok ako ng meeting room.
After ilang minutes. Pumasok si ate sa Room. Naiihi na me. Ang puti ni ate nakakagigil lang.Yame.
"So, according to your resume you are a graduating student?"
"Yez meeeeeym" putang accent
"Would you like ta'gow fer kestemer zerviz or Cheknikal zuppooort" kung maka american-accent si ate parang wala ng bukas.
"I'll go for CHeknikal Zuppoooort" Naki accent din me.
"Ayt then, can you tell me something about yerr self?"
"Hi tide or low tide?"
"What do you mean?"
Syempre joke yun. Eto na totoong sagot ko.
"Im sweet caring and faithful person, a team player, and goal orientiiiid persen" Pak! sweet caring talaga?! Landi much?!
"Arayyyt, why did you chooz call cenner then?"
"because I wanna take calls and earn lots of money for my tuition fee" <--- Seriously?!
"What do you know about call cennnerrrrr?" by this time kinakabahan na me
"People take in calls to help other people and they earn money for doing so"<---Seriouly?!
"Did you know that we offer lots of career other than what you know, taking in calls..."
"No meeeeym" ayoko tumigil sa pag me-meeeeym parang tanga lang.
"Okay, I guess that's et. Go to the reception area and wait. We'll give you feedback in a sec, Okay?! Good Luck!!" Edi punta naman me sa receiving area. Kinakabahan.
saka ko na itutuloy tinatamad na me. Ang haba ng ng post, baka may mag skip read lang. Sayang naman effort ko mag recall...
Kthanksbye
Monday, November 22, 2010
Credit Card
Hindi ko na alam kung paano ang gagawin ko sa putang credit card ko. Masyadong mahina ang aking katawang lupa sa mga gastusin. Eto pa't mag papasko nanaman at mapaparami ang shopping dahil sa mga christmas gifts ko Kahit wala naman talaga akong pang shopping.. feeling mayaman?! Mag tatago nalang muna ako sa mga inaanak ko sa darating na pasko dahil ang kanilang Ninong ay purito much.
Ipagpalagay na nating sumusweldo ako ng 20 pesos kada pay day. Nag babayad ako ng limang piso sa aking credit card. Tapos limang piso para sa bills at renta ng unit. Limang piso para sa baon hanggang sa susunod na sweldo at limang piso para sa future. So, sa loob ng isang buwan sampung piso ang napupunta sa utang. which is 25% ng aking buwanang sweldo. Mukang okay na sana, kaso ang catch ang dami kong kinaskas na parang wala ng bukas. Buhay mayaman much?! Pag check ko ng outstanding balance ko parang gusto kong ihagis ang monitor ko sa Opis tapos hihimatayin at magkikikisay. Syempre arte lang.
Naisip kong hindi pwedeng ganun. Hindi pwedeng para akong nag tra-trabaho para magbayad ng utang. Syempre kelangan kong gumawa ng action plan. Sabi kasi ng tatay ko dapat daw lahat ng bagay pinag pla-planuhan. Lahat daw dapat ng pera na inilalabas ko ay naka plano para daw may pinatutunguhan ang pinag papawisan ko. Tama si Pop's. Kaso lang sablay me. Kung alam lang nya ang karumal-dumal na krimen na nagagawa ko sa pag ma-manage ng aking finances. Spell failure.
So gumawa ako ng tracker. Para ma zero out ko ulit ang aking utang sa credit card. At pag nabayaran ko ito. Itatago ko sya sa baul. Tapos kakandaduhan ko at itatapon ko sa Nepal ang susi para hindi na muling magamit pa.
first plan ay wag gamitin. At patuloy na mag bayad ng 25% ng sweldo ko monthly. Puta lang! Ang hirap nun. Gawwwwwwd! So by around May next year wala na akong utang kahit singko. At yung pinang babayad ko ng card ay ma convert into savings na. Sounds like a good plan, right?! Gudlak!
So ang ganda ng brilliant plans ko ganyan-ganyan, hanggang sa... nag-chat ang putang isang sisira ng maganda kong plans hindi pa man nakakalayo ng bwan ng Nobyempre. Ang puta nag yaya mag bora at card ko ang gagamitin pamasahe, sayang naman daw kasi ang Promo. Nampota nandamay pa?! In short napapayag naman nya me. Ano gagawin ko? Tao lang ako. May needs. Ito kasing kaibigan/travel buddy kong ito kahit kelan di pa nakapuntang bora. Kaya every summer nalang ping pipilitan nya to, pero hindi sya nag tatagumpay. Subalit, ngayon nag tagumpay na sya.
Eto convo
So sa madaling sabi, nadagdagan nanaman ang utang ko. Haist! baket ba kasi hindi nalang ako naging anak ni Bill Gates. Juk! Alab my parents.
Mukang ang aking 13th month pay ay may pag kakalagyan na. Goodbye Iphone4! See you when I see you :-(
Heyret!
Ipagpalagay na nating sumusweldo ako ng 20 pesos kada pay day. Nag babayad ako ng limang piso sa aking credit card. Tapos limang piso para sa bills at renta ng unit. Limang piso para sa baon hanggang sa susunod na sweldo at limang piso para sa future. So, sa loob ng isang buwan sampung piso ang napupunta sa utang. which is 25% ng aking buwanang sweldo. Mukang okay na sana, kaso ang catch ang dami kong kinaskas na parang wala ng bukas. Buhay mayaman much?! Pag check ko ng outstanding balance ko parang gusto kong ihagis ang monitor ko sa Opis tapos hihimatayin at magkikikisay. Syempre arte lang.
Naisip kong hindi pwedeng ganun. Hindi pwedeng para akong nag tra-trabaho para magbayad ng utang. Syempre kelangan kong gumawa ng action plan. Sabi kasi ng tatay ko dapat daw lahat ng bagay pinag pla-planuhan. Lahat daw dapat ng pera na inilalabas ko ay naka plano para daw may pinatutunguhan ang pinag papawisan ko. Tama si Pop's. Kaso lang sablay me. Kung alam lang nya ang karumal-dumal na krimen na nagagawa ko sa pag ma-manage ng aking finances. Spell failure.
So gumawa ako ng tracker. Para ma zero out ko ulit ang aking utang sa credit card. At pag nabayaran ko ito. Itatago ko sya sa baul. Tapos kakandaduhan ko at itatapon ko sa Nepal ang susi para hindi na muling magamit pa.
first plan ay wag gamitin. At patuloy na mag bayad ng 25% ng sweldo ko monthly. Puta lang! Ang hirap nun. Gawwwwwwd! So by around May next year wala na akong utang kahit singko. At yung pinang babayad ko ng card ay ma convert into savings na. Sounds like a good plan, right?! Gudlak!
So ang ganda ng brilliant plans ko ganyan-ganyan, hanggang sa... nag-chat ang putang isang sisira ng maganda kong plans hindi pa man nakakalayo ng bwan ng Nobyempre. Ang puta nag yaya mag bora at card ko ang gagamitin pamasahe, sayang naman daw kasi ang Promo. Nampota nandamay pa?! In short napapayag naman nya me. Ano gagawin ko? Tao lang ako. May needs. Ito kasing kaibigan/travel buddy kong ito kahit kelan di pa nakapuntang bora. Kaya every summer nalang ping pipilitan nya to, pero hindi sya nag tatagumpay. Subalit, ngayon nag tagumpay na sya.
Eto convo
So sa madaling sabi, nadagdagan nanaman ang utang ko. Haist! baket ba kasi hindi nalang ako naging anak ni Bill Gates. Juk! Alab my parents.
Mukang ang aking 13th month pay ay may pag kakalagyan na. Goodbye Iphone4! See you when I see you :-(
Heyret!
Friday, November 19, 2010
Harry Potter and the Deathly Hallows (SPOILER ALERT ON)
Kahapon pa kating-kating ang talampakan kong mapanood ang first installment ng last Book ng Harry Potter sa Movie Screen. I'm such a big fan. Big kasi mataba.
Oo, hindi ko kayang mag hintay. Mamatay ako sa sabik parang yung feeling na lalabasan ka na tapos bigla kang nakita ng Nanay mo na nag titikol sakto lalabasan ka na tapos pipigilan mo, ganun, same feeling. Kaya naman, kesehodang ako lang mag isang manood, dead meat. So what-makunat?!
Kahapon ang first screening day. Nasa office ako. E-escapo na ako para manood sa Shangri-La (tatlong tumbling from our opis) pero na antig ang puso kong tapat and hardworking kaya hindi ko na tinuloy ang balak kong tumakas sa trabaho. Sakto nakaleave si Ollie at nag lalagalag lang sya sa Makati kaya sabi ko sa Shang nalang sya manood at sasama me dahil tatakas ako sa opis. Pero, pag dating nya sa Shang sabi ko ayoko na sya nalang magisa. Demonyo much?
Kinagabihan masama ang loob ko. Tuliro at hindi mapakali. Napaka special sa akin ng last book na ito. Naalala ko pa ang excitement ko nung mahawakan ko ang book 7. Para akong batang binigyan ng gummy bears. Hindi maipinta ang tuwa sa cute face ko. Excited na excited akong basahin. Sa sobrang excitement na punit ko ang first page. Nyeta lang. Sarado pa ang Mall nakapila na ako sa Bookstore. ganun ka espesyal.
kaya nung kinagabihan habang nag kukulitan kame sa fb ni Steppy si Glentot biglang nagyaya manood ng Harry Potter. Excited narin ang dwende. Sabi ko ayoko syang kasama dahil masama ang budhi nya. Juk! Sabi ko go.
kinabukasan sa sobra excited nya late sya dumating. Putangina!!!! Para akong dukhang nag hihintay. Pag dating nya bumili na kame kaagad ng ticket at na nood ng HP. Sa sobrang excitement ni Glentot nag uumpisa palang ang harry potter tapos dun sa part na nag-oobliviate si Hermione sa parents nya para ma erase ang Memory tapos may background music sabi nya naiiyak na daw sya. WTF!!!! LOL
Ang ganda ng movie! Papanoorin ko ulet!!! Very similar sya sa book. Hindi katulad nung last movie pota ang layo peyporit ko pa naman yun. Doon ako naluha ng slight habang binabasa ko yun.
Magaling yung pag kaka-ilustrate ng Deathly Hollows part sa palabas, kahit hindi mo nabasa yung makapal na book 7 maiintindihan mo ito. Sa libro maraming chapters ang escapade nila Harry, Ron at Hermione sa forest kaya pwedeng pabilisin ito sa palabas, nakuha din sa movie yung mga important details na very relevant sa susunod na part.
yung part lang na medyo hindi na explain ng maayos for me is yung part na pumunta sila sa lugar kung saan namatay yung parents ni Harry. At kung ano yung purpose nang pag punta nila doon. At kung sinu ung Kinain ni Nagini (alagang ahas ni Voldemort na isa sa mga Horcruxes) at pinag panggapan nya na kunyari sya yung matandang history teacher sa Hogwarts dati. Ito yung history teacher na pwede sanang makatulong kila Harry para malaman yung iba pang Horcruxes. Wag mo nang tanungin yung Horcrux kung hindi mo alam ayokong mag explain dahil hahaba ang entry ko.
Yung dobby part medyo nakulangan ako. Sobrang nakakaiyak kasi yun. they could've done better pero ayos parin. Hindi naman ako disappointed.
'All in all, satisfied ako sa adaptation ng book 7 part 1. I can't fucking wait for the part 2. Gawwwwwwwwwwwwd!!!!! For me this is my favorite movie of the year. Kahit hindi sya 3d I think na justify naman sa output ng movie. Good job sa director. Although, medyo malungkot kasi matatapos na rin ang movie gaya nang pagkalungkot ko nung sinarado ko ang Book 7 after kong basahin for the 4th time.
Oo, hindi ko kayang mag hintay. Mamatay ako sa sabik parang yung feeling na lalabasan ka na tapos bigla kang nakita ng Nanay mo na nag titikol sakto lalabasan ka na tapos pipigilan mo, ganun, same feeling. Kaya naman, kesehodang ako lang mag isang manood, dead meat. So what-makunat?!
Kahapon ang first screening day. Nasa office ako. E-escapo na ako para manood sa Shangri-La (tatlong tumbling from our opis) pero na antig ang puso kong tapat and hardworking kaya hindi ko na tinuloy ang balak kong tumakas sa trabaho. Sakto nakaleave si Ollie at nag lalagalag lang sya sa Makati kaya sabi ko sa Shang nalang sya manood at sasama me dahil tatakas ako sa opis. Pero, pag dating nya sa Shang sabi ko ayoko na sya nalang magisa. Demonyo much?
Kinagabihan masama ang loob ko. Tuliro at hindi mapakali. Napaka special sa akin ng last book na ito. Naalala ko pa ang excitement ko nung mahawakan ko ang book 7. Para akong batang binigyan ng gummy bears. Hindi maipinta ang tuwa sa cute face ko. Excited na excited akong basahin. Sa sobrang excitement na punit ko ang first page. Nyeta lang. Sarado pa ang Mall nakapila na ako sa Bookstore. ganun ka espesyal.
kaya nung kinagabihan habang nag kukulitan kame sa fb ni Steppy si Glentot biglang nagyaya manood ng Harry Potter. Excited narin ang dwende. Sabi ko ayoko syang kasama dahil masama ang budhi nya. Juk! Sabi ko go.
kinabukasan sa sobra excited nya late sya dumating. Putangina!!!! Para akong dukhang nag hihintay. Pag dating nya bumili na kame kaagad ng ticket at na nood ng HP. Sa sobrang excitement ni Glentot nag uumpisa palang ang harry potter tapos dun sa part na nag-oobliviate si Hermione sa parents nya para ma erase ang Memory tapos may background music sabi nya naiiyak na daw sya. WTF!!!! LOL
Ang ganda ng movie! Papanoorin ko ulet!!! Very similar sya sa book. Hindi katulad nung last movie pota ang layo peyporit ko pa naman yun. Doon ako naluha ng slight habang binabasa ko yun.
Magaling yung pag kaka-ilustrate ng Deathly Hollows part sa palabas, kahit hindi mo nabasa yung makapal na book 7 maiintindihan mo ito. Sa libro maraming chapters ang escapade nila Harry, Ron at Hermione sa forest kaya pwedeng pabilisin ito sa palabas, nakuha din sa movie yung mga important details na very relevant sa susunod na part.
yung part lang na medyo hindi na explain ng maayos for me is yung part na pumunta sila sa lugar kung saan namatay yung parents ni Harry. At kung ano yung purpose nang pag punta nila doon. At kung sinu ung Kinain ni Nagini (alagang ahas ni Voldemort na isa sa mga Horcruxes) at pinag panggapan nya na kunyari sya yung matandang history teacher sa Hogwarts dati. Ito yung history teacher na pwede sanang makatulong kila Harry para malaman yung iba pang Horcruxes. Wag mo nang tanungin yung Horcrux kung hindi mo alam ayokong mag explain dahil hahaba ang entry ko.
Yung dobby part medyo nakulangan ako. Sobrang nakakaiyak kasi yun. they could've done better pero ayos parin. Hindi naman ako disappointed.
'All in all, satisfied ako sa adaptation ng book 7 part 1. I can't fucking wait for the part 2. Gawwwwwwwwwwwwd!!!!! For me this is my favorite movie of the year. Kahit hindi sya 3d I think na justify naman sa output ng movie. Good job sa director. Although, medyo malungkot kasi matatapos na rin ang movie gaya nang pagkalungkot ko nung sinarado ko ang Book 7 after kong basahin for the 4th time.
Wednesday, November 17, 2010
Circuit Design Prototype
Isa sa pinaka masayang kwentong balik-balikan ay ang college life ko, doon kasi nag simula ang exciting experiences ko sa buhay-buhay. Kung tutuusin ko lahat ng pwedeng ikwento kahit for one year akong mag blog tungkol dito eh hindi parin yata ako matatapos sa sobrang daming pwedeng i-share. Kaya ang kwento ko ngayun ay tungkol sa isang chunk ng college life story ko.
Hindi ako ipinanganak na magaling mag integral and differential calculus. Sa katotohanan weakest subject ko ang Math noong highschool pero nag pumilit parin akong mag tapos ng isang engineering degree dahil hindi naman ako kayang paaralin ng parents ko sa Medical school para maging Doctor. Gusto ko sanang maging Surgeon kaso inilagay ko na sa baul at ikinando at itinapon ang susi sa Africa para matuldukan ang pangarap kong maging isang Doctor. Best in Biology ako noong high school kaya feeling ko ang pagiging Doctor ang dapat na maging karera ko samantalang, sa math eh umaani ako ng kamote que sa mga scores ko. Nag tapos akong Valedictorian 'nung highschool. Chos! Pang-apat ako sa graduating class sa isang pampublikong paaralan sa amin. School nang mga walang perang pang private school tulad ko. Kaya iginapang ng aking magulang ang pagaaral sa Maynila kasi matalino daw me. hihihihi
So after highschool nakapasok ako sa isang Engineering school. At dito nasira ang buhay ko. Jowk!
Katakot-takot na pag hihirap ang aking na experience. Drawing 1 palang nangangamote na ako. To think na lettering lang yung mga first few plates namin. Kasabay pa noon ang hindi kumpletong drawing materials ko. Syempre walang pambili kaya dapat mag tiis. 'Asa nalang muna sa hiram-hiram sa mga naging block mates na pinalad na makakumpleto ng gamit. Purito much?!
Kahit nag kakabagsak ako dahil sa likas na kabobohan sa math and technical related subjects eh nakuha ko paring makaabot ng 5th year dahil sa likas na charm ko. At isa sa subject namin dito ay ang tinatawag na Design. Ito yung application ng lahat ng pinagaralan namin sa Electronics at Programming. Ito yung application at gauge na pwede na kaming mag graduate at sumabak sa industry na hindi dudungisan ang pangalan ng school namin.
Group effort ito. Limang students sa isang group. Gagawa ng isang prototype design with complete documentation tapos ipre-present sa panel of board ng department namin. Dahil tanga-tangahan ako, doon ako na-asign sa pag gawa ng algorithim para sa interface ng binuo naming circuit board sa computer using machine language. Syempre isang malaking jowk hindi kaya ng brain cells ko yun! Na assign ako sa pag document ng technical specification and procedure specifics at pag present ng prototype namin sa panel dahil ako ang magaling mag English, oo ako na! Ako rin ang nag byahe ng circuit board namin papuntang school during the actual presentation.
Presentation Day.
Tuliro ang lahat. Kinakabahan. Tatlo sa mga ka-groupo ko ay graduating class. Ako hindi pa kasi bagsak ako ng Microprocessor subject kaya kebs lang me, pero syempre, hindi ko pinapahalata. yung tatlong graduating sa amin pang pitong taon na nila sa school kaya kating-kati na silang paganahin ang aming prototype. Last night hindi pa ito gumana kaya tuliro kaming lahat. Syempre medyo kinakabahan narin me ng slight. Kasi malaki-laki na yung nagastos namin sayang naman kung uulitin ko sya.
Bihis na ako. Naka longsleeves at slacks, naka necktie pa na astroboy *uso yan noon* ako ang nag dala ng circuit board para doon nalang namin bubuuin ang prototype sa school. Maulan noon at medyo baha. Sakay ako ng jeep from Quiapo kung saan ako nakatira papuntang City Hall. Para sa hindi na kakaalam, walang jeep na pumapasok ng intramorous kaya lalakarin ito papasok. Dala dala ko ang ciruit board at hindi ito maliit malaki ito. Dala ko rin ang documents at blueprint design namin na pinag puyatan ko talaga ng tunay at wagas. Nag mamadali akong mag lakad. Plantsado ang long sleeves naka tucked in. naka Gel at mabango. Sa aking paglalakad papuntang school na dulas me. Nabagsak ko ang circuit board at nag liparan ang papel at nabasa ang blue print dahil umuulan. Naputikan ang kalahati ng likod ko dahil napahiga ako sa putang walkway.
I swear gusto kong humagulgul ng iyak pero wala ng time kelangan pulutin ang mga nalaglag na papel at ang circuit board na nabagsak na syang puso ng prototype namin. Naiimagine ko na na bubugahan ako ng apoy ng groupmates ko. Parang wala na akong lakas na pumasok pa. Parang gusto kong sumigaw ng, "Lord, Kill me now". Pero syempre arte lang. Nakakahiya kayang pag tinginan ng mga dumadaan.
Pag dating ko sa school kahit putikan ang long sleeves ko binagsak ko ang big news sa kanila. Natulala sila. At nag iyakan. Lalo na yung tatlong graduating. Wala naman akong magawa kung hindi mag sabi ng sorry. Anong gagawin ko mag hiwa ng blade sa leeg? Hindi ko rin naman gustong mangyari yun eh.
Sabi ko sa kanila walang mangyayari kung mag iiyakan. isalpak na natin ang circuit board sa prototype at tignan natin kung gagana ang design kesa naman mag hagulgulan kame na parang 3 years old sa school. Syempre nag patulong ako na linisan ung long sleeves ko itim kaya ang kalahati. Spell putik. Tapos umakyat ako sa second floor para kausapin ung adviser namin. Nag makaawa me. Lumuha ang isang mata ko ng dugo. Ganto kasi un hindi haharap ng panel pag hindi gumana ang prototype. Yun ang policy. Eh oviously ung saamin hindi na gagana dahil nabagsak ko ang circuit board. Sabi nang adviser namin. Hindi daw pwede. Dinamihan ko pa ang luha ko this time sa kabilang mata naman.
Ang ending ng story...
Pumasa kame :-D
Hindi ako ipinanganak na magaling mag integral and differential calculus. Sa katotohanan weakest subject ko ang Math noong highschool pero nag pumilit parin akong mag tapos ng isang engineering degree dahil hindi naman ako kayang paaralin ng parents ko sa Medical school para maging Doctor. Gusto ko sanang maging Surgeon kaso inilagay ko na sa baul at ikinando at itinapon ang susi sa Africa para matuldukan ang pangarap kong maging isang Doctor. Best in Biology ako noong high school kaya feeling ko ang pagiging Doctor ang dapat na maging karera ko samantalang, sa math eh umaani ako ng kamote que sa mga scores ko. Nag tapos akong Valedictorian 'nung highschool. Chos! Pang-apat ako sa graduating class sa isang pampublikong paaralan sa amin. School nang mga walang perang pang private school tulad ko. Kaya iginapang ng aking magulang ang pagaaral sa Maynila kasi matalino daw me. hihihihi
So after highschool nakapasok ako sa isang Engineering school. At dito nasira ang buhay ko. Jowk!
Katakot-takot na pag hihirap ang aking na experience. Drawing 1 palang nangangamote na ako. To think na lettering lang yung mga first few plates namin. Kasabay pa noon ang hindi kumpletong drawing materials ko. Syempre walang pambili kaya dapat mag tiis. 'Asa nalang muna sa hiram-hiram sa mga naging block mates na pinalad na makakumpleto ng gamit. Purito much?!
Kahit nag kakabagsak ako dahil sa likas na kabobohan sa math and technical related subjects eh nakuha ko paring makaabot ng 5th year dahil sa likas na charm ko. At isa sa subject namin dito ay ang tinatawag na Design. Ito yung application ng lahat ng pinagaralan namin sa Electronics at Programming. Ito yung application at gauge na pwede na kaming mag graduate at sumabak sa industry na hindi dudungisan ang pangalan ng school namin.
Group effort ito. Limang students sa isang group. Gagawa ng isang prototype design with complete documentation tapos ipre-present sa panel of board ng department namin. Dahil tanga-tangahan ako, doon ako na-asign sa pag gawa ng algorithim para sa interface ng binuo naming circuit board sa computer using machine language. Syempre isang malaking jowk hindi kaya ng brain cells ko yun! Na assign ako sa pag document ng technical specification and procedure specifics at pag present ng prototype namin sa panel dahil ako ang magaling mag English, oo ako na! Ako rin ang nag byahe ng circuit board namin papuntang school during the actual presentation.
Presentation Day.
Tuliro ang lahat. Kinakabahan. Tatlo sa mga ka-groupo ko ay graduating class. Ako hindi pa kasi bagsak ako ng Microprocessor subject kaya kebs lang me, pero syempre, hindi ko pinapahalata. yung tatlong graduating sa amin pang pitong taon na nila sa school kaya kating-kati na silang paganahin ang aming prototype. Last night hindi pa ito gumana kaya tuliro kaming lahat. Syempre medyo kinakabahan narin me ng slight. Kasi malaki-laki na yung nagastos namin sayang naman kung uulitin ko sya.
Bihis na ako. Naka longsleeves at slacks, naka necktie pa na astroboy *uso yan noon* ako ang nag dala ng circuit board para doon nalang namin bubuuin ang prototype sa school. Maulan noon at medyo baha. Sakay ako ng jeep from Quiapo kung saan ako nakatira papuntang City Hall. Para sa hindi na kakaalam, walang jeep na pumapasok ng intramorous kaya lalakarin ito papasok. Dala dala ko ang ciruit board at hindi ito maliit malaki ito. Dala ko rin ang documents at blueprint design namin na pinag puyatan ko talaga ng tunay at wagas. Nag mamadali akong mag lakad. Plantsado ang long sleeves naka tucked in. naka Gel at mabango. Sa aking paglalakad papuntang school na dulas me. Nabagsak ko ang circuit board at nag liparan ang papel at nabasa ang blue print dahil umuulan. Naputikan ang kalahati ng likod ko dahil napahiga ako sa putang walkway.
I swear gusto kong humagulgul ng iyak pero wala ng time kelangan pulutin ang mga nalaglag na papel at ang circuit board na nabagsak na syang puso ng prototype namin. Naiimagine ko na na bubugahan ako ng apoy ng groupmates ko. Parang wala na akong lakas na pumasok pa. Parang gusto kong sumigaw ng, "Lord, Kill me now". Pero syempre arte lang. Nakakahiya kayang pag tinginan ng mga dumadaan.
Pag dating ko sa school kahit putikan ang long sleeves ko binagsak ko ang big news sa kanila. Natulala sila. At nag iyakan. Lalo na yung tatlong graduating. Wala naman akong magawa kung hindi mag sabi ng sorry. Anong gagawin ko mag hiwa ng blade sa leeg? Hindi ko rin naman gustong mangyari yun eh.
Sabi ko sa kanila walang mangyayari kung mag iiyakan. isalpak na natin ang circuit board sa prototype at tignan natin kung gagana ang design kesa naman mag hagulgulan kame na parang 3 years old sa school. Syempre nag patulong ako na linisan ung long sleeves ko itim kaya ang kalahati. Spell putik. Tapos umakyat ako sa second floor para kausapin ung adviser namin. Nag makaawa me. Lumuha ang isang mata ko ng dugo. Ganto kasi un hindi haharap ng panel pag hindi gumana ang prototype. Yun ang policy. Eh oviously ung saamin hindi na gagana dahil nabagsak ko ang circuit board. Sabi nang adviser namin. Hindi daw pwede. Dinamihan ko pa ang luha ko this time sa kabilang mata naman.
Ang ending ng story...
Pumasa kame :-D
Tuesday, November 16, 2010
Weekend Ko (Late Post)
Last weekend.
Umuwi ako ng probinsya para makasagap ng fresh air at makakain ng fresh gulay at higit sa lahat ay para makasama si Mudrakels at si Pudrakels. Tamang-tama Laban din kasi ni PACMAN, sakto kasi bonding namin ni Pudrakels ang manood nito habang si Mudrakels naman eh mag luluto ng kung ano-anong shit para mapanatili ang pagiging chubbyness ng baby boy nya. Thats me bwahihihi.
Kaso...si Mudrakels may eksena nanaman nung umagang 'yun, kung kelan laban na ni PACMAN saka mag papasundo. Nasa palengke ang hitad.
"Just gonna stand there And watch me burn But that's alright Because I like The way it hurts..." *Ringtone ng Fon Ko*
"Oh Ma' baket?!"
"Nak, Sunduin mo nga ko dito sa Palengke. Ang inet-inet. Bilisan mo.."
"Mama naka boxers lang ako tsaka kaka-carwash ko lang ng auto madudumihan nanaman dyan tsaka ang putik-putik dyan ayoko ng maputik. ayoko ng mabaho like Eiw! Tsaka na pagod na rin me. Mag tricycle ka nalang muna. Simula na ng laban ni PACMAN, Okay, Bye.."
"T-E-K-A-A-A-A-A!!!!! Gusto mo bang hilahin ko yung patilya mo hanggang kusina mamaya, ha??!! Halika na! Walang tricyle! Nanonood ng Pacquiao lahat. Ayaw mag hatid"
"Mom!!!! Can you like go home later?! mag pa-manicure ka muna, magpakulot tapos pa straight mo ulet, mag pakulay ng buhok, mag paahit ng kilay. mag pa facial care. Anything you want! Sagot ko, bilis na kasi, Go!..Basta mamya na pag tapos ng laban ni PACMAN ha Or... kay Papa ka mag pasundo, teka eto gusto mo kausapin sya?"
"PUNYETA KA! Sundiin mo na ko ngayon na!!!! Hindi mo mauutusan yang tatay mo pag may boxing"
"Fine, andyan na po..."
Syempre sya ang Reyna kaya sya ang nanalo...Binilihan nya naman me ng peyborit kong cheese rolls at suman na sinasawsaw sa asukal kaya pwede na. Ang sweet. Sa-replay ko nalang tuloy tinapos yung laban ni PacMan.
Kinahapunan....
Naisipan kong mag jogging para ma-refresh ang aking isipan sa mga bagay-bagay na nagdulot ng konting kislot na sakit sa aking puso tsaka para makita ko rin yung mga lugar kung saan ako nakikipag laro ng habulang gahasa sa mga ulikbang chick na taga saamin, ang pagligo sa kanal tuwing tag-ulan,tagu-taguan pag hapon, pag sipsip ng nectar ni nena i mean ng santan flower at kung ano-ano pang shit 'nung hampas lupa days ko. Ang laki na nang pinag bago. Wala na rin yung mga kalaro ko dati. Ibang batch na ito ng mga batang hapas lupa. Shet tumatanda na ko talaga.
Binilisan ko ang takbo ko mga 120 Km/Hr. Juk Unle!
Binilisan ko ng konti yung takbo ko. Sabi kasi ng mga putang experts pag daw mas malakas ang kabog ng puso habang tumatakbo mas mabilis ang pag bawas ng timbang. I mean mas effective daw yun kasi mas nag tra-trabaho ang puso. Parang construction worker lang sa effort ng trabaho. Edi more more run me. Pero yung tamang kaya ko pang huminga baka mamya neto pag na-pwersa ako at ang sensitive kong puso mag kiki-kisay pa ko sa daan. Kadire! Parang Hipopotamous lang na namatay sa kalye.
Anyways.
Habang tumatakbo ako ang daming nag titinginan sa akin. I'm like artista ba me?! Ngayon lang ba sila nakakita ng tumatakbo sa probinsya na naka full battle gear? Naka knee pads, arm band. Knee band. head band. risk band. Kumpleto. May number Sticker pa yung Sando ko. at may dala pa 'kong water sa magkabilang braso, feeling marathon?! Parang tanga lang!
Ang totoo lang dead meat sa banga lang sila sa pag jogging ko. LOL Habang more more run ako. more more tugtug naman ang aking ipod ng "How Do I live witout you" hahahahha
Gusto kong hiwain ng blade ang pulso ko habang nag jojogging, kaso ang effor tsaka wala akong dalang blade. Kaya takbo lang me. Nung napagod na ko. Bumili ako ng chocs to go. tapos naubos ko lahat sya. WTF! LOL Pag uwi binasa ko ulet ung deathly hallows kasi malapit na ang HP7. Woooot!!!! tapos nung mag gagabi na nag datingan ang mga tropa. Drinking time.
At dyan natapos ang aking weekend. Sorry na waste ang inyong time and energy sa pag babasa. Sorry naman.
Umuwi ako ng probinsya para makasagap ng fresh air at makakain ng fresh gulay at higit sa lahat ay para makasama si Mudrakels at si Pudrakels. Tamang-tama Laban din kasi ni PACMAN, sakto kasi bonding namin ni Pudrakels ang manood nito habang si Mudrakels naman eh mag luluto ng kung ano-anong shit para mapanatili ang pagiging chubbyness ng baby boy nya. Thats me bwahihihi.
Kaso...si Mudrakels may eksena nanaman nung umagang 'yun, kung kelan laban na ni PACMAN saka mag papasundo. Nasa palengke ang hitad.
"Just gonna stand there And watch me burn But that's alright Because I like The way it hurts..." *Ringtone ng Fon Ko*
"Oh Ma' baket?!"
"Nak, Sunduin mo nga ko dito sa Palengke. Ang inet-inet. Bilisan mo.."
"Mama naka boxers lang ako tsaka kaka-carwash ko lang ng auto madudumihan nanaman dyan tsaka ang putik-putik dyan ayoko ng maputik. ayoko ng mabaho like Eiw! Tsaka na pagod na rin me. Mag tricycle ka nalang muna. Simula na ng laban ni PACMAN, Okay, Bye.."
"T-E-K-A-A-A-A-A!!!!! Gusto mo bang hilahin ko yung patilya mo hanggang kusina mamaya, ha??!! Halika na! Walang tricyle! Nanonood ng Pacquiao lahat. Ayaw mag hatid"
"Mom!!!! Can you like go home later?! mag pa-manicure ka muna, magpakulot tapos pa straight mo ulet, mag pakulay ng buhok, mag paahit ng kilay. mag pa facial care. Anything you want! Sagot ko, bilis na kasi, Go!..Basta mamya na pag tapos ng laban ni PACMAN ha Or... kay Papa ka mag pasundo, teka eto gusto mo kausapin sya?"
"PUNYETA KA! Sundiin mo na ko ngayon na!!!! Hindi mo mauutusan yang tatay mo pag may boxing"
"Fine, andyan na po..."
Syempre sya ang Reyna kaya sya ang nanalo...Binilihan nya naman me ng peyborit kong cheese rolls at suman na sinasawsaw sa asukal kaya pwede na. Ang sweet. Sa-replay ko nalang tuloy tinapos yung laban ni PacMan.
Kinahapunan....
Naisipan kong mag jogging para ma-refresh ang aking isipan sa mga bagay-bagay na nagdulot ng konting kislot na sakit sa aking puso tsaka para makita ko rin yung mga lugar kung saan ako nakikipag laro ng habulang gahasa sa mga ulikbang chick na taga saamin, ang pagligo sa kanal tuwing tag-ulan,tagu-taguan pag hapon, pag sipsip ng nectar ni nena i mean ng santan flower at kung ano-ano pang shit 'nung hampas lupa days ko. Ang laki na nang pinag bago. Wala na rin yung mga kalaro ko dati. Ibang batch na ito ng mga batang hapas lupa. Shet tumatanda na ko talaga.
Binilisan ko ang takbo ko mga 120 Km/Hr. Juk Unle!
Binilisan ko ng konti yung takbo ko. Sabi kasi ng mga putang experts pag daw mas malakas ang kabog ng puso habang tumatakbo mas mabilis ang pag bawas ng timbang. I mean mas effective daw yun kasi mas nag tra-trabaho ang puso. Parang construction worker lang sa effort ng trabaho. Edi more more run me. Pero yung tamang kaya ko pang huminga baka mamya neto pag na-pwersa ako at ang sensitive kong puso mag kiki-kisay pa ko sa daan. Kadire! Parang Hipopotamous lang na namatay sa kalye.
Anyways.
Habang tumatakbo ako ang daming nag titinginan sa akin. I'm like artista ba me?! Ngayon lang ba sila nakakita ng tumatakbo sa probinsya na naka full battle gear? Naka knee pads, arm band. Knee band. head band. risk band. Kumpleto. May number Sticker pa yung Sando ko. at may dala pa 'kong water sa magkabilang braso, feeling marathon?! Parang tanga lang!
Ang totoo lang dead meat sa banga lang sila sa pag jogging ko. LOL Habang more more run ako. more more tugtug naman ang aking ipod ng "How Do I live witout you" hahahahha
Gusto kong hiwain ng blade ang pulso ko habang nag jojogging, kaso ang effor tsaka wala akong dalang blade. Kaya takbo lang me. Nung napagod na ko. Bumili ako ng chocs to go. tapos naubos ko lahat sya. WTF! LOL Pag uwi binasa ko ulet ung deathly hallows kasi malapit na ang HP7. Woooot!!!! tapos nung mag gagabi na nag datingan ang mga tropa. Drinking time.
At dyan natapos ang aking weekend. Sorry na waste ang inyong time and energy sa pag babasa. Sorry naman.
Thursday, November 11, 2010
Krimen
Yes, may update ako ulet. Pasensya na ganador lang mag blog lately, because I'm loving my new schedule, more more petiks! hihihi Hayaan nyo't mananawa din ako mag update soon at mag hiatus narin sa banga.
Kanina lang sa opis naiwan kong hindi nakalock ang aking computer habang nakikipag discusyunan sa isang kasama sa opis tungol sa service award. Meron pang nalalaman na award-award dahil sa peytfulness ko sa aking kumpanya, 2 years and 10 months na kasi ako dito. WTF!!! Maya-maya pa habangnakikipag kwentuhan ako ang wolonghoyo kong opismate meron syang ginawang krimen. Punyeta!!! May sa pusa ang kumag hindi ko naramdamang nag ta-type napala sya sa pc ko.
Ito ang screenshot
Baka mamya neto makita pa ni Pastor ang aking status message ma-excomulgate pa me sa church. At higit sa lahat baka kung ano ang isipin nang aking facebook friends. Ang buti buti pa naman ng puso ko tapos ganun ang makikita nilang status. So unbecoming! Arte lang.
Yun lang.
------------------------------------------------------------------------
Gusto ko rin palang ishare ang napakacute na Christmas gift na nareceive ko. Ako at ang peyporit kong sinigang. I laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaabeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet!!! Super kyot kyot no? Parang ako lang hongkyot-kyot. Sana Gumawa ulet ng header ko tapos isali tong artwork na ito. alabet!
Kthanksbye!
Kanina lang sa opis naiwan kong hindi nakalock ang aking computer habang nakikipag discusyunan sa isang kasama sa opis tungol sa service award. Meron pang nalalaman na award-award dahil sa peytfulness ko sa aking kumpanya, 2 years and 10 months na kasi ako dito. WTF!!! Maya-maya pa habangnakikipag kwentuhan ako ang wolonghoyo kong opismate meron syang ginawang krimen. Punyeta!!! May sa pusa ang kumag hindi ko naramdamang nag ta-type napala sya sa pc ko.
Ito ang screenshot
Baka mamya neto makita pa ni Pastor ang aking status message ma-excomulgate pa me sa church. At higit sa lahat baka kung ano ang isipin nang aking facebook friends. Ang buti buti pa naman ng puso ko tapos ganun ang makikita nilang status. So unbecoming! Arte lang.
Yun lang.
------------------------------------------------------------------------
Gusto ko rin palang ishare ang napakacute na Christmas gift na nareceive ko. Ako at ang peyporit kong sinigang. I laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaabeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet!!! Super kyot kyot no? Parang ako lang hongkyot-kyot. Sana Gumawa ulet ng header ko tapos isali tong artwork na ito. alabet!
Kthanksbye!
Wednesday, November 10, 2010
Balakubak
Ayoko pa sanang mag blog ngunit anong magagawa ko kung sobrang petiks ngayon. Kung meron lang gintong medalya na igagawad ang kinauukulan dito i'm sure ako ang top 1, "Most Petiks". Anong magagawa ng katawang lupa kong hot kung wala talagang work. Equiped pa naman ako ng kasipagan and loyalty today, kaso wala eh. Kaya nabaling nalang sa new entry.
Dahil naduduling na 'ko sa kaka facebook ko at lahat na yata ng kakilala ko na-invite ko nang maging fb friend subalit hindi nila inaapprove. WTF, mga artista?! ayaw pa invite sa non-showbiz friends?! Fine kebs...
Moving on...
Meron akong problemang gusto ko nang solusyonan. Meron akong sakit sa balat na malubha. Makati. Nakakdiri. Eiw.Nakamamatay. Kilala ito sa tawag na balakubak.
I know nakakasuka! Ako nga nasusuka sa tuwing may makikita akong flakes sa shirt ko. Gusto kong mag tago at wag nang lumabas pa sa bahay hanggang sa tubuan na me nang ugat at mamunga ng lemons and rambutan.Parang gusto kong magalit kay Angel Locsin at Manny Pacquiao dahil hindi naman effective ang head and shoulders isama mo narin si Piolo sa commercial ng Clear, eh kung isaksak ko kaya sa ngalangala nila ang mga shampoo na yun na hindi naman effective, Pota shet! Actually, nagamit ko na ata ang lahat ng paraan para macure ang malubha kong karamdaman. Nariyang nagsayaw ako ng macarena sa kagubatan para maawa ang mga anito at magamot ako. Nariyang mag atang ako sa kapre ng lakampana cigarette at Unsweetened Suman na nakabalot sa dahon ng Nyog. Effort!!!! Nariyang kumain ako ng buhay na manok at tumawid sa alambre na may nagniningas na apos sa ilalim. Okay exag lang.
Pero believe me, gumamit na ako ng nizoral, neutragena. Nagpakalbo nako, nagpa Mohawk. Subalit,pag tubo ng buhok voila! meron na ulet. Gumamit na ako ng kalamansi sa ulo. Toyo. SUka.Vetsin.Bawang. Adobo?! Pero wala talaga! Next week mag papakunsulta na ko sa Dermatologist kahit takot me sa Doctor dahil pati ang kilay ko at bigote ay may flakes narin. Buti nalang yung bulbul ko wala pa. Meron akong ginagamit na ointment effective kaso pag tapos mong ipahid at mawala, after sometime babalik nanaman sya. Putangina lang right.
Diniagnose ko ang sarili ko na meron akong psoriasis dahil na pa-paranoid ako. Nag google ako buong araw para maghanap ng cure. Puro ganun naman sinasabi walang cure. Eh gusto kong mawala ang flakes!!!!
Pag wala na kong makain uulamin ko nalang ang balakubak ko para mag kasilbi sya sa mundo.
I'm so lost and down. I feel like i'm unclean. ARTE?!
Kthanksbye...
Dahil naduduling na 'ko sa kaka facebook ko at lahat na yata ng kakilala ko na-invite ko nang maging fb friend subalit hindi nila inaapprove. WTF, mga artista?! ayaw pa invite sa non-showbiz friends?! Fine kebs...
Moving on...
Meron akong problemang gusto ko nang solusyonan. Meron akong sakit sa balat na malubha. Makati. Nakakdiri. Eiw.Nakamamatay. Kilala ito sa tawag na balakubak.
I know nakakasuka! Ako nga nasusuka sa tuwing may makikita akong flakes sa shirt ko. Gusto kong mag tago at wag nang lumabas pa sa bahay hanggang sa tubuan na me nang ugat at mamunga ng lemons and rambutan.Parang gusto kong magalit kay Angel Locsin at Manny Pacquiao dahil hindi naman effective ang head and shoulders isama mo narin si Piolo sa commercial ng Clear, eh kung isaksak ko kaya sa ngalangala nila ang mga shampoo na yun na hindi naman effective, Pota shet! Actually, nagamit ko na ata ang lahat ng paraan para macure ang malubha kong karamdaman. Nariyang nagsayaw ako ng macarena sa kagubatan para maawa ang mga anito at magamot ako. Nariyang mag atang ako sa kapre ng lakampana cigarette at Unsweetened Suman na nakabalot sa dahon ng Nyog. Effort!!!! Nariyang kumain ako ng buhay na manok at tumawid sa alambre na may nagniningas na apos sa ilalim. Okay exag lang.
Pero believe me, gumamit na ako ng nizoral, neutragena. Nagpakalbo nako, nagpa Mohawk. Subalit,pag tubo ng buhok voila! meron na ulet. Gumamit na ako ng kalamansi sa ulo. Toyo. SUka.Vetsin.Bawang. Adobo?! Pero wala talaga! Next week mag papakunsulta na ko sa Dermatologist kahit takot me sa Doctor dahil pati ang kilay ko at bigote ay may flakes narin. Buti nalang yung bulbul ko wala pa. Meron akong ginagamit na ointment effective kaso pag tapos mong ipahid at mawala, after sometime babalik nanaman sya. Putangina lang right.
Diniagnose ko ang sarili ko na meron akong psoriasis dahil na pa-paranoid ako. Nag google ako buong araw para maghanap ng cure. Puro ganun naman sinasabi walang cure. Eh gusto kong mawala ang flakes!!!!
Pag wala na kong makain uulamin ko nalang ang balakubak ko para mag kasilbi sya sa mundo.
I'm so lost and down. I feel like i'm unclean. ARTE?!
Kthanksbye...
Tuesday, November 9, 2010
Desperate Move
Desperate na akong mag papayat. I heyreeet! Ito ang mga brilliant plans me. Lista naten:
1. Mag papalagay ako ng braces ulet. Yung masikip. Yung masakit sa gums. 'Yung maraming rubbers kung saan mahirap ipasok ang kuchara sa aking bibig. Kutcharita lang dapat ang kasya. Kung magagawa ko ito I think papayat me ng slight.
2. Lalagyan ko ng masking tape ang fridge sa bahay para hindi ko mabuksan.
3. Mag tu-toothbrush ako 10 times a day. Sino bang magkakaganang kumain kung lasang toothpaste ang bibig?!
4. Pag nagutom ako mag dadasal ako ng taimtim para hindi magutom.
5. Hindi ako gagamit ng elevator. Mag hahagdan lang. Pati sa office. Please note nasa 36th floor ang office ko. GUDLAK!!!
6. Hindi ako uupo sa opis. Itatago ko ang aking chair para 8 hours akong naka harap sa computer nang naka tayo. Kaso baka mag ka back pain ako, alam nyo naman hindi na tayo bumabata. Demet!
7. Mag lalakad ako mula One San Miguel hanggang shaw kahit alas dose na nang gabi kebs sa mga holduper, wala naman silang madurukot kundi ang aking puri. Kung may time pa at hindi ako pagod mag lalakad ako mula Shaw hanggang Pasay Rotonda. GUdLak Ulet!!!
8. Mga damo at prutas ang babaunin ko para sa lunch ko. Tulad ng apple, pineapple, kamote, patatas. Cabbage. Petchay. Tapos hindi ceasar ang dressing, suka lang. Fine vinigrette.
9. Titibayan ko ang loob ko pag nakaamoy ako ng kumukulong sinigang. 'Yung maasim. 'Yung malapot. 'Yung halos matunaw ang karne ng babskie. yung maraming okra. Yung punong-puno ng kangkong. Awwwwwwwwwwwww!
10. Iinom me ng green tea everyday kahit walang lasa. Puta!
Wala lang naisip ko lang bigla yan matapos kong makasalubong ang tropa ko noong college sa Shang kanina, nag balikbayan sya..
"Jepoy?! Dude whudufuck whut happened to you?! You're fat *Oo, Englishing much and depota*
"Oi Tsong, musta na!!! Onga eh, this it what you get after reaching 21 ahahaha.. Libre mo ko lunch" *patay gutum much?*
"Sure, but I can't this time. maybe weekend? Sama mo tropa"
"fine.."
Minsan na nga lang magkita manlalait pa. Sows!
1. Mag papalagay ako ng braces ulet. Yung masikip. Yung masakit sa gums. 'Yung maraming rubbers kung saan mahirap ipasok ang kuchara sa aking bibig. Kutcharita lang dapat ang kasya. Kung magagawa ko ito I think papayat me ng slight.
2. Lalagyan ko ng masking tape ang fridge sa bahay para hindi ko mabuksan.
3. Mag tu-toothbrush ako 10 times a day. Sino bang magkakaganang kumain kung lasang toothpaste ang bibig?!
4. Pag nagutom ako mag dadasal ako ng taimtim para hindi magutom.
5. Hindi ako gagamit ng elevator. Mag hahagdan lang. Pati sa office. Please note nasa 36th floor ang office ko. GUDLAK!!!
6. Hindi ako uupo sa opis. Itatago ko ang aking chair para 8 hours akong naka harap sa computer nang naka tayo. Kaso baka mag ka back pain ako, alam nyo naman hindi na tayo bumabata. Demet!
7. Mag lalakad ako mula One San Miguel hanggang shaw kahit alas dose na nang gabi kebs sa mga holduper, wala naman silang madurukot kundi ang aking puri. Kung may time pa at hindi ako pagod mag lalakad ako mula Shaw hanggang Pasay Rotonda. GUdLak Ulet!!!
8. Mga damo at prutas ang babaunin ko para sa lunch ko. Tulad ng apple, pineapple, kamote, patatas. Cabbage. Petchay. Tapos hindi ceasar ang dressing, suka lang. Fine vinigrette.
9. Titibayan ko ang loob ko pag nakaamoy ako ng kumukulong sinigang. 'Yung maasim. 'Yung malapot. 'Yung halos matunaw ang karne ng babskie. yung maraming okra. Yung punong-puno ng kangkong. Awwwwwwwwwwwww!
10. Iinom me ng green tea everyday kahit walang lasa. Puta!
Wala lang naisip ko lang bigla yan matapos kong makasalubong ang tropa ko noong college sa Shang kanina, nag balikbayan sya..
"Jepoy?! Dude whudufuck whut happened to you?! You're fat *Oo, Englishing much and depota*
"Oi Tsong, musta na!!! Onga eh, this it what you get after reaching 21 ahahaha.. Libre mo ko lunch" *patay gutum much?*
"Sure, but I can't this time. maybe weekend? Sama mo tropa"
"fine.."
Minsan na nga lang magkita manlalait pa. Sows!
Monday, November 8, 2010
Sunday ko Silipin Mo
Sunday.
After mag simba naisip kong mag stay nalang sa bahay dahil gusto kong mag tipid. Ayokong gumastos, sa friday pa sweldo. Naisip kong mag luto ng lunch para mapractice ko ang natatago kong talento sa pagluluto habang sumasayaw (Kadire!) Syempre nagluto ako ng favorite kong Ulam. Sinigang na babskie. Una dumaan muna ako sa palengke nang libertad dala ang basket ni Mudrax. Bumili ako ng sangkap ng sinigang. Chocolate, Pringles, Cheetos at Coke. Ay mali...
Bumili ako ng kangkong, Okra,Sitaw,makating Gabi, malanding Sampaloc, maharot na Buto-buto ng baboy na double dead para mura. malungkot na Sitaw. masayang Radish.McCormic Sinigang Mix. at brown rice (PLASTIC?!)
Matapos kong mamalengke soot ang aking boxers shorts at Sando. Dali-dali akong nag patutug ng Eheads at simulan ang pag luluto.
Pag lagay nang kaldero sa kalan. Lagay tubig. Lagay baboy. Sindi ng gasul. Boom! Walang gas! PUNYETAHHH! Naiyak me ng bahagya, kalahating patak ng luha. Nilabas ko sa baul ang aking Electric Stove na napanalunan ko sa Binggo. At sinumalan ang pag luluto at pag sasaing.
after one hour and 15 minutes. TYARAAAAAAAAAAAAAAAN! Sinigang na malapot and super yummy parang yung nag luto lang ala Jepoy style!
Lumafang na me at kumain ng half rice. Fine! Two rice.
Tapos natulog me. YES patabaing baboy lang.
Nagising me ng hapon. Nagtoothbrush at nag internet. Boom! Para syang snail sa bagal. At ayaw mag load ng blogger! WTF..
Tinext ko ang mga tropa lahat may lakad. WTF! sana umuwi nalang me ng mahal kong probinsya. Heyyreet!
Time check 7:00 PM.
Nag txt 'yung kapatid ko.
"Kuya punta ako sa condo libre mo ko nood tayo ng Till my heartache end"
"Ano ba naman yan! TRON nalang"
"Tanga! Hindi pa showing ang TRON. Sige na please"
"Fine!"
So na nood kame ng 'Till my Heartache End" Ni Kim Chiu at Gerald Anderson. At ito ang totong post ko. Introduction lang yung kanina. Okay, kapuso ako kaya hindi ko kilala ang mga artistang ito. 'Yung kapatid ko lang ang kapamilya sa amin dahil yun lang ang channel sa Lugar nang pinag tratrabahuhan nya.
Game.
ALABEEEEEET! Okay, hindi ko sinasadya eh nagustuhan ko eh. LOL Barilin nyo na ko kung gusto nyo. Syempre sayang naman ang binayad ko sa movie ticket kung hindi ko magugustuhan. 'yung kapatid ko naiyak ampotah! Ako hindi na tats lang ng konti. hihihihi
Okay, magaling pala si Kim Chiu na artista. Kaya pala kilala sila sa Singapore. Marunung Umarte. Masasabi kong nag attempt ang movie na ito na mareach ang One More Chance pero syempre hindi nila yun naabot pero okay yung movie. Marami nanaman makaka relate sigurado.
Briliant ang Plot. Maganda ang script. May sablay sa bandang dulo pero all in all okay sya. Pwedeng ipanlaban sa One More Chance kahit papaano.
Parang gusto ko nang maniwala na mas magaling ang Star Cinema kesa GMA films. LOL
Okay Ganito ang Story. Si Kim Chiu ay virgin-virginan dito. NBSB ang drama ng buhay nya. Si Gerald Anderson naman. Galing sa broken family ngunit level up ang pagiging harot maraming GF. Binubuhay nya ang sarili nya kahit well off naman ang tatay, at nanay nya. Ayaw nyang umasa kaya sariling sikap. Si Kim Chiu galing bisaya para mag review ng nursing board exam tapos nagkakilala sila ni Gerald at nag kadebelopan, not sure kung nag jerjer sila walang ganong scene. Okay, Dahil nga NBSB si Kim Chiu na inlab ang hitad kay Gerald ng bongga. As in 'yung dramang tipong lahat gagawin ko para sayo. Kahit sabihin mong uminom me ng dora rat killer I'll do it. Ganown. Sensitive sya dito. Makanti mo lang iiyak na. On the other hand, si Gerald naman ay nag sumikap kasi ayaw nyang umasa sa parents. Naging Real Estate Agent sya but before that sweet-sweetan na sila ni Kim Chiu. Parang si Kim Chiu yung naging lakas nya kahit nahihirapan na sya mag hanap ng work and stuff like that. In short, in love din sya. Nawala ang pagiging palingkero ng Hayop dahil sa "Pagibig" (kaya mo pa?! kapit lang makeso pa 'to)
So nahire na nga si Gerald Anderson bilang isang real estate agent at naging top agent sya. Dumami ang kita. Dumami ang barkada. From being hampas lupa eh nag kakaroon na sya ng maraming pera at level up na tao sa paligid kasi professional na sya, which is good for him kasi nag grow sya tapos nagiging proud pa 'yung Dad nya sa kanya. Habang si Kim Chiu eh hindi nag grow ang mundo nya umiikot lang kay Gerald. Masaya na syang mag kasama sila period. Tinatamad na ko mag kwento. Panoorin nyo nalang. LOL Baka hindi nyo na panoorin pag tinapos yung kwento eh. ahahhaa
Madaming tao sa Sinehan. Nagulat ako. Puno ang sinehan. Feeling ko lang box office hit sya. Notsure di ko pa ginoogle eh Ang aking hatol sa mubi. Not the best one, but its not a trashy movie, so kung kaya mong sikmurain ang chickflick go ahead and watch this film. At ang ganda pala ni Kim Chiu. hihihi Petit. Maputi. long hair. Kayang-kayang buhatin. hihihihi.
At Oo araw-araw akong my update ahahha Sorry sinipag lang.
Pota Monday again!!!!! Heyrett!
Kthanksbye...
After mag simba naisip kong mag stay nalang sa bahay dahil gusto kong mag tipid. Ayokong gumastos, sa friday pa sweldo. Naisip kong mag luto ng lunch para mapractice ko ang natatago kong talento sa pagluluto habang sumasayaw (Kadire!) Syempre nagluto ako ng favorite kong Ulam. Sinigang na babskie. Una dumaan muna ako sa palengke nang libertad dala ang basket ni Mudrax. Bumili ako ng sangkap ng sinigang. Chocolate, Pringles, Cheetos at Coke. Ay mali...
Bumili ako ng kangkong, Okra,Sitaw,makating Gabi, malanding Sampaloc, maharot na Buto-buto ng baboy na double dead para mura. malungkot na Sitaw. masayang Radish.McCormic Sinigang Mix. at brown rice (PLASTIC?!)
Matapos kong mamalengke soot ang aking boxers shorts at Sando. Dali-dali akong nag patutug ng Eheads at simulan ang pag luluto.
Pag lagay nang kaldero sa kalan. Lagay tubig. Lagay baboy. Sindi ng gasul. Boom! Walang gas! PUNYETAHHH! Naiyak me ng bahagya, kalahating patak ng luha. Nilabas ko sa baul ang aking Electric Stove na napanalunan ko sa Binggo. At sinumalan ang pag luluto at pag sasaing.
after one hour and 15 minutes. TYARAAAAAAAAAAAAAAAN! Sinigang na malapot and super yummy parang yung nag luto lang ala Jepoy style!
Lumafang na me at kumain ng half rice. Fine! Two rice.
Tapos natulog me. YES patabaing baboy lang.
Nagising me ng hapon. Nagtoothbrush at nag internet. Boom! Para syang snail sa bagal. At ayaw mag load ng blogger! WTF..
Tinext ko ang mga tropa lahat may lakad. WTF! sana umuwi nalang me ng mahal kong probinsya. Heyyreet!
Time check 7:00 PM.
Nag txt 'yung kapatid ko.
"Kuya punta ako sa condo libre mo ko nood tayo ng Till my heartache end"
"Ano ba naman yan! TRON nalang"
"Tanga! Hindi pa showing ang TRON. Sige na please"
"Fine!"
So na nood kame ng 'Till my Heartache End" Ni Kim Chiu at Gerald Anderson. At ito ang totong post ko. Introduction lang yung kanina. Okay, kapuso ako kaya hindi ko kilala ang mga artistang ito. 'Yung kapatid ko lang ang kapamilya sa amin dahil yun lang ang channel sa Lugar nang pinag tratrabahuhan nya.
Game.
ALABEEEEEET! Okay, hindi ko sinasadya eh nagustuhan ko eh. LOL Barilin nyo na ko kung gusto nyo. Syempre sayang naman ang binayad ko sa movie ticket kung hindi ko magugustuhan. 'yung kapatid ko naiyak ampotah! Ako hindi na tats lang ng konti. hihihihi
Okay, magaling pala si Kim Chiu na artista. Kaya pala kilala sila sa Singapore. Marunung Umarte. Masasabi kong nag attempt ang movie na ito na mareach ang One More Chance pero syempre hindi nila yun naabot pero okay yung movie. Marami nanaman makaka relate sigurado.
Briliant ang Plot. Maganda ang script. May sablay sa bandang dulo pero all in all okay sya. Pwedeng ipanlaban sa One More Chance kahit papaano.
Parang gusto ko nang maniwala na mas magaling ang Star Cinema kesa GMA films. LOL
Okay Ganito ang Story. Si Kim Chiu ay virgin-virginan dito. NBSB ang drama ng buhay nya. Si Gerald Anderson naman. Galing sa broken family ngunit level up ang pagiging harot maraming GF. Binubuhay nya ang sarili nya kahit well off naman ang tatay, at nanay nya. Ayaw nyang umasa kaya sariling sikap. Si Kim Chiu galing bisaya para mag review ng nursing board exam tapos nagkakilala sila ni Gerald at nag kadebelopan, not sure kung nag jerjer sila walang ganong scene. Okay, Dahil nga NBSB si Kim Chiu na inlab ang hitad kay Gerald ng bongga. As in 'yung dramang tipong lahat gagawin ko para sayo. Kahit sabihin mong uminom me ng dora rat killer I'll do it. Ganown. Sensitive sya dito. Makanti mo lang iiyak na. On the other hand, si Gerald naman ay nag sumikap kasi ayaw nyang umasa sa parents. Naging Real Estate Agent sya but before that sweet-sweetan na sila ni Kim Chiu. Parang si Kim Chiu yung naging lakas nya kahit nahihirapan na sya mag hanap ng work and stuff like that. In short, in love din sya. Nawala ang pagiging palingkero ng Hayop dahil sa "Pagibig" (kaya mo pa?! kapit lang makeso pa 'to)
So nahire na nga si Gerald Anderson bilang isang real estate agent at naging top agent sya. Dumami ang kita. Dumami ang barkada. From being hampas lupa eh nag kakaroon na sya ng maraming pera at level up na tao sa paligid kasi professional na sya, which is good for him kasi nag grow sya tapos nagiging proud pa 'yung Dad nya sa kanya. Habang si Kim Chiu eh hindi nag grow ang mundo nya umiikot lang kay Gerald. Masaya na syang mag kasama sila period. Tinatamad na ko mag kwento. Panoorin nyo nalang. LOL Baka hindi nyo na panoorin pag tinapos yung kwento eh. ahahhaa
Madaming tao sa Sinehan. Nagulat ako. Puno ang sinehan. Feeling ko lang box office hit sya. Notsure di ko pa ginoogle eh Ang aking hatol sa mubi. Not the best one, but its not a trashy movie, so kung kaya mong sikmurain ang chickflick go ahead and watch this film. At ang ganda pala ni Kim Chiu. hihihi Petit. Maputi. long hair. Kayang-kayang buhatin. hihihihi.
At Oo araw-araw akong my update ahahha Sorry sinipag lang.
Pota Monday again!!!!! Heyrett!
Kthanksbye...
Sunday, November 7, 2010
Social Network
Okay, hindi ko mapigilang mag blog about this movie. I just watched the movie kanina, nahirapan akong mag hanap kasi wala na sya MOA, eh alam nyo namang MOA lang ang alam kong puntahan na mall. Sa Shangrila pa ako napadpad para lang mapanood ito, 'yun na yung pinaka malapit ayon sa ever reliable website na clickthecity dot com. Susme!
About the movie
Reviews had been right all along. Cool sya. Nagustuhan ko ang movie. Finish! Juk unly.
Okay, para sa mga walang idea kung ano ang social network na movie. Tungkol ito sa Facebook at sa mga founders nito. True story sya on how Facebook started. Pati 'yung law suite na kinaharap nila tsaka 'yung naging issue ng mag best friend 'nung lumalago na talaga 'yung facebook.
I don't know, simple lang 'yung story but it's different. Siguro dahil mga Geeks sila tapos na manifest yung humor nang pagiging geek nung bida na si Mark Zuckerberg (founder ng facebook). Siguro para sa akin naging mas interesting sya kasi true story. And we all know facebook is facebook, right?! So it's interesting to know kung paano ito nag start.
At ito ay nag simula sa campus nang Harvard University. Una nilang ginawa ang facemash kung saan nag hack si Putang Mark ng server ng Harvard to get some profile pictures ng mga girls from 4 dormitories. Tapos nag code sya ng webside para iupload ang mga pictures tapos from there mamimili ang mga students who's hot and not. Parang process of elimination online kung baga. Tamang kulit lang ng typical college student. And It was a hit. Nag down yung server ng school dahil sa sobrang taas ng hits. Syempre, montik nang ma-kickout si Mark Zuckerberg that time. Teka, baket ko ba kinukwento. LOL Dyan nag simula ang idea pero marami pang nangyari makikita mo din si Justin Timberlake na makulit ang role nya parang satan lang ahahha kaya kung interested ka panoorin mo. Eto trailer kung tamad kang mag hanap.
After kong panoorin syempre nag search ako tungkol sa facts about Mark Zuckerberg. In fairness, hindi naman masyadong nalayo ang facts sa movie so okay lang. And I found one of His interviews from ABC world News. Eto yung totoong CEO nang Facebook. 26 years old, Harvard Drop out Billionaire Mark Zuckerberg. Puntangina!!! Inggit me!!! And besides from dreaming working for Google. I think second would be facebook. You know why? Watch the video
And this is the reason why I wanna work for Google. DEMET! baket ba kasi dinecline ng Stanford University ang aking Scholarship application noon, todo effor pa namanang recommendation ng dean namen. Heyreet! ahahaha Edi sana nasa Google na ko ngayon... Hindi pa naman huli ang lahat makakapasok din ako ng Google!!! Ahahaha
GOOGLE Hire mmmmmmmeeeey!!!!! Oo, wala na sa topic ang blog ko! LOL
About the movie
Reviews had been right all along. Cool sya. Nagustuhan ko ang movie. Finish! Juk unly.
Okay, para sa mga walang idea kung ano ang social network na movie. Tungkol ito sa Facebook at sa mga founders nito. True story sya on how Facebook started. Pati 'yung law suite na kinaharap nila tsaka 'yung naging issue ng mag best friend 'nung lumalago na talaga 'yung facebook.
I don't know, simple lang 'yung story but it's different. Siguro dahil mga Geeks sila tapos na manifest yung humor nang pagiging geek nung bida na si Mark Zuckerberg (founder ng facebook). Siguro para sa akin naging mas interesting sya kasi true story. And we all know facebook is facebook, right?! So it's interesting to know kung paano ito nag start.
At ito ay nag simula sa campus nang Harvard University. Una nilang ginawa ang facemash kung saan nag hack si Putang Mark ng server ng Harvard to get some profile pictures ng mga girls from 4 dormitories. Tapos nag code sya ng webside para iupload ang mga pictures tapos from there mamimili ang mga students who's hot and not. Parang process of elimination online kung baga. Tamang kulit lang ng typical college student. And It was a hit. Nag down yung server ng school dahil sa sobrang taas ng hits. Syempre, montik nang ma-kickout si Mark Zuckerberg that time. Teka, baket ko ba kinukwento. LOL Dyan nag simula ang idea pero marami pang nangyari makikita mo din si Justin Timberlake na makulit ang role nya parang satan lang ahahha kaya kung interested ka panoorin mo. Eto trailer kung tamad kang mag hanap.
After kong panoorin syempre nag search ako tungkol sa facts about Mark Zuckerberg. In fairness, hindi naman masyadong nalayo ang facts sa movie so okay lang. And I found one of His interviews from ABC world News. Eto yung totoong CEO nang Facebook. 26 years old, Harvard Drop out Billionaire Mark Zuckerberg. Puntangina!!! Inggit me!!! And besides from dreaming working for Google. I think second would be facebook. You know why? Watch the video
And this is the reason why I wanna work for Google. DEMET! baket ba kasi dinecline ng Stanford University ang aking Scholarship application noon, todo effor pa namanang recommendation ng dean namen. Heyreet! ahahaha Edi sana nasa Google na ko ngayon... Hindi pa naman huli ang lahat makakapasok din ako ng Google!!! Ahahaha
GOOGLE Hire mmmmmmmeeeey!!!!! Oo, wala na sa topic ang blog ko! LOL
Friday, November 5, 2010
Humor Blog Tips
Nagumpisa akong mag blog dahil sa kabagutan ko sa Amerika noong panahong nandoon pa 'ko. Nainggit lang ako sa officemate ko kasi ang ganda ng blog nya tapos ang galing pa nya mag english. Dahil pinanganak akong inggitero, ginaya ko sya. Nag english-englishan din ako na medyo ma emo fuck pa. like eiw, totally. (no offense to emo bloggers)
Dumanak ang dugo sa ilong ko ng walang humpay dahil sa kaka-english sa blog kaya hindi ko na kinayangpangatawanan ito, kaya naman hindi na ko nag think twice at tinigilan ko na. Juk! Bigla kasi akong nadulas sa cr dahil natapakan ko ang tamod ko sa cr tapos nabagok ang bungo ko kaya naisip kong mag blog ng tagalog nalang para mas comfortable ako mag sulat. Okay, fine! Hindi kasi ako magaling mag english talaga kaya tagalog nalang. Bwahihihi.
Lumipas ang mga araw ng pag pepetiks sa office at pag-blogphop ng walang humpay at pag awit ko sa entablado (kasali?!)
Tapos nagising nalang ako isang araw na sikat na pala ako. Juk!!!!!! Bigla nalang dumami ang mga post ko na walang ka kwenta-kwenta. Mga kwento nang paggiling ko habang nag totoothbrush at naglilinis ng tenga. Mga kwento nang pangangati ng singit at pagnanana (puss) ng pusod ko. Mga kwentong tae at kung ano-ano pang shit. And then dumami ang mga nakakulitan at kaibigan sa blogs dahil sa kapangyarihan ng comment field sa kada isang post. Ang saya! Ang dami kong naging mga online tropapits.
Dumami rin ang mga blog na babasahin ko, haggard tuloy! Nahihirapan tuloy ang retina, cornea at irish ng mata ko ahahaa
Syempre nakakaenjoy magbasa ng mga blog nyo. Masipag akong mag back read lalo pa pagnahuli ng blog ang kiliti ko sa talampakan at betlogs or na tats ako at naluha sa kanang mata ng tatlong patak ng luha. Hindi totoo ang pag skip read ko. Chismis lang 'yun. Okay, minsan nag skip read pag emoness at english na parang pang essay writing contest or pang editorial ang dating. Hindi naman kasi ako tumitingin sa structure at composition at kung anong lead ang ginamit. Basta ang sa akin kapag entertaining at may moral lesson akong napulot nang hindi ako nag nose bleed pasok ka sa banga! Kasali ka sa blogroll ko at mag babackread ako ng bongga sa blog mo. Pero lately hindi ako masyadong nakakabasa dami kasing work eh. Sorry naman. Oo, may-pageexplain na kaganapan.
Well ano ba ang tinutumbok ng post ko na ito?
Ang katotohanan ay....Wala. Sorry naman.
mag thank you lang sana ako sa mga blogs nyo. Naging parte na kasi nang aking pang araw-araw na buhay ang magbasa ng blog nyo. Kaya gusto kong mag pasalamat, EMO BIGLA???! hahahhaa
Salamat pala sa 259 followers kahit na 9 lang naman talaga ang nag babasa. Na tats nyo ang puso ko. Dahil dyan kiss ko kayo. Mhua! ahahaha
nawala ako sa totoong topic nyetakels!
So... dahil naging humor blogger na nga ako mag share ako ng tips kung paano ba maging humor blogger hihihi. Based on experience at observations ko galing sa mga favorite kong humor blogs ha. Eto mga tips:
1. Kelangan mong i take note ang mga trending expressions kahit hindi mo naman ito ginagamit. useful kasi ito.Dapat alam mo rin i execute para pag ginamit mo sa blog pasok ka sa banga. Makakapag pa smile ka ng tao.
2. Maging natural lang you. Wag mong pilitin. Lalabas din yan pag shinake. Juk! lalabas din ang humor sa sulatin mo basta maging natural lang you. Lahat naman ng Pinoy masayahin kaya in one way or another lalabas at lalabas yan sa panulat mo kaya steady lang.
3. Wag kang mangaapak ng tao para lang masabi nakakatawa ang sinulat mo. Sana ma gets nyo to. Uhhhm pwede kasing minumura mo 'yung tao kunyari pero dalawa kasi yung dating nun. Pwedeng minumura mo sya and you mean it.Meron namang isa na minumura mo 'yung tao pero out of humor lang. May thin line sila. Hindi ko na maexplain. Punyeta! Basta yun na yun.
4. Wag mong limitahan ang sarili mong mag kwento. Isipin mo ung details. tapos isulat mo. Wag yung tipong makikipag laban ka ng Editorial Writing contest ha. Dapat yung parang nakikipag usap ka lang sa barkada mo. Ganown!
5. Magbasa ka ng blog ni Glentot tsaka ni Badoodles tsaka ni Paps tsaka ni Maldito tsaka ni Kokey Monster at ate Powkie makakakuha ka ng style na pwede mong maging guide sa pag sisimula ng humor blog.
6. Hindi mo kelangan nang matinding topic like Android versus Apple. Wag yung mga ganong shit. Mga simple lang. Like tutule. Tulok. Tae. Kulangot. Tinga. Mga ganyan lang makakakiliti ka na.
7. Pwede kang sumulat ng Fiction kung wala kang mahita sa experience mo basahin mo si Gillboard magaling na fiction blogger yan.
8. Dapat malinis ang puso mo. Juk! Halukayin mo yung mga childhood experiences mo kasi madaming comedy sa buhay natin nung bata pa tayo or past experiences natin. Tapos ikwento mo ng parang kinukwento mo langsa kaibigan mo. Ganown.
9. Enjoy ka dapat sa ginagawa mo
10. World peace (walang kuneksyon para lang maging sampu ang points)
Happy Weekend mga Kaibigan! God Bless!!!!
Dumanak ang dugo sa ilong ko ng walang humpay dahil sa kaka-english sa blog kaya hindi ko na kinayangpangatawanan ito, kaya naman hindi na ko nag think twice at tinigilan ko na. Juk! Bigla kasi akong nadulas sa cr dahil natapakan ko ang tamod ko sa cr tapos nabagok ang bungo ko kaya naisip kong mag blog ng tagalog nalang para mas comfortable ako mag sulat. Okay, fine! Hindi kasi ako magaling mag english talaga kaya tagalog nalang. Bwahihihi.
Lumipas ang mga araw ng pag pepetiks sa office at pag-blogphop ng walang humpay at pag awit ko sa entablado (kasali?!)
Tapos nagising nalang ako isang araw na sikat na pala ako. Juk!!!!!! Bigla nalang dumami ang mga post ko na walang ka kwenta-kwenta. Mga kwento nang paggiling ko habang nag totoothbrush at naglilinis ng tenga. Mga kwento nang pangangati ng singit at pagnanana (puss) ng pusod ko. Mga kwentong tae at kung ano-ano pang shit. And then dumami ang mga nakakulitan at kaibigan sa blogs dahil sa kapangyarihan ng comment field sa kada isang post. Ang saya! Ang dami kong naging mga online tropapits.
Dumami rin ang mga blog na babasahin ko, haggard tuloy! Nahihirapan tuloy ang retina, cornea at irish ng mata ko ahahaa
Syempre nakakaenjoy magbasa ng mga blog nyo. Masipag akong mag back read lalo pa pagnahuli ng blog ang kiliti ko sa talampakan at betlogs or na tats ako at naluha sa kanang mata ng tatlong patak ng luha. Hindi totoo ang pag skip read ko. Chismis lang 'yun. Okay, minsan nag skip read pag emoness at english na parang pang essay writing contest or pang editorial ang dating. Hindi naman kasi ako tumitingin sa structure at composition at kung anong lead ang ginamit. Basta ang sa akin kapag entertaining at may moral lesson akong napulot nang hindi ako nag nose bleed pasok ka sa banga! Kasali ka sa blogroll ko at mag babackread ako ng bongga sa blog mo. Pero lately hindi ako masyadong nakakabasa dami kasing work eh. Sorry naman. Oo, may-pageexplain na kaganapan.
Well ano ba ang tinutumbok ng post ko na ito?
Ang katotohanan ay....Wala. Sorry naman.
mag thank you lang sana ako sa mga blogs nyo. Naging parte na kasi nang aking pang araw-araw na buhay ang magbasa ng blog nyo. Kaya gusto kong mag pasalamat, EMO BIGLA???! hahahhaa
Salamat pala sa 259 followers kahit na 9 lang naman talaga ang nag babasa. Na tats nyo ang puso ko. Dahil dyan kiss ko kayo. Mhua! ahahaha
nawala ako sa totoong topic nyetakels!
So... dahil naging humor blogger na nga ako mag share ako ng tips kung paano ba maging humor blogger hihihi. Based on experience at observations ko galing sa mga favorite kong humor blogs ha. Eto mga tips:
1. Kelangan mong i take note ang mga trending expressions kahit hindi mo naman ito ginagamit. useful kasi ito.Dapat alam mo rin i execute para pag ginamit mo sa blog pasok ka sa banga. Makakapag pa smile ka ng tao.
2. Maging natural lang you. Wag mong pilitin. Lalabas din yan pag shinake. Juk! lalabas din ang humor sa sulatin mo basta maging natural lang you. Lahat naman ng Pinoy masayahin kaya in one way or another lalabas at lalabas yan sa panulat mo kaya steady lang.
3. Wag kang mangaapak ng tao para lang masabi nakakatawa ang sinulat mo. Sana ma gets nyo to. Uhhhm pwede kasing minumura mo 'yung tao kunyari pero dalawa kasi yung dating nun. Pwedeng minumura mo sya and you mean it.Meron namang isa na minumura mo 'yung tao pero out of humor lang. May thin line sila. Hindi ko na maexplain. Punyeta! Basta yun na yun.
4. Wag mong limitahan ang sarili mong mag kwento. Isipin mo ung details. tapos isulat mo. Wag yung tipong makikipag laban ka ng Editorial Writing contest ha. Dapat yung parang nakikipag usap ka lang sa barkada mo. Ganown!
5. Magbasa ka ng blog ni Glentot tsaka ni Badoodles tsaka ni Paps tsaka ni Maldito tsaka ni Kokey Monster at ate Powkie makakakuha ka ng style na pwede mong maging guide sa pag sisimula ng humor blog.
6. Hindi mo kelangan nang matinding topic like Android versus Apple. Wag yung mga ganong shit. Mga simple lang. Like tutule. Tulok. Tae. Kulangot. Tinga. Mga ganyan lang makakakiliti ka na.
7. Pwede kang sumulat ng Fiction kung wala kang mahita sa experience mo basahin mo si Gillboard magaling na fiction blogger yan.
8. Dapat malinis ang puso mo. Juk! Halukayin mo yung mga childhood experiences mo kasi madaming comedy sa buhay natin nung bata pa tayo or past experiences natin. Tapos ikwento mo ng parang kinukwento mo langsa kaibigan mo. Ganown.
9. Enjoy ka dapat sa ginagawa mo
10. World peace (walang kuneksyon para lang maging sampu ang points)
Happy Weekend mga Kaibigan! God Bless!!!!
Wednesday, November 3, 2010
Ang aking Boss...
Promise ayokong mag blog ng reklamo dito kahit na sa totoong buhay ay reklamador talaga ako. Pero, Nyetakels gusto ko lang talagang mag bulalas ng hatred ng very short and sweet. kaya pagbigyan nyo na ako, 'wag mo basahin kung di mo trip. Hinaing ko ito sa opis.
Wala akong pakealam kung matagpuan ng boss ko ang blogsite ko. Personal page naman ito at higit sa lahat hindi ko naman ito ginawa sa opis, scheduled post kaya 'to, I promise hihihi. Also, wala naman name drop so steady lang sya, kaya 'wag syang guilty. Hmp!
Sa tuwing nakikita ko ang boss ko nagiinit talaga ang ulo ko up to the boiling point ng mantika at 395 degree Fahrenheit. Oo na, wag nyo nang sabihin na mag resign nalang ako kesa reklamo ako nang reklamo dito. Darating tayo dyan sa lalong madaling panahon, I just need a little time to mend my broken heart. You know, to bring its pieces back together. Arte?! Pero promise hindi ako makapag resign kasi feeling ko kulang ang skills ko para paswelduhin ako ng ibang kumpanya ng gaya ng pinapasweldo sa akin ng company ko ngayon hindi daw sapat ang pagkain ko ng blade at pagtawid nang lubid na may apoy habang kumakain ng Ostritch. Unless, mag abroad ako which the big question is... kung sino ang mag ha-hire sa under skilled professional na katulad ko na ang tanging galing lang ay mag smile at mag pacute at wagas na pusong tapat magmahal. Haist life!
Ektweli, hindi lang naman ako ang naiinis sa putang boss ko, lahat kame sa Opis. Ako lang siguro 'yung pinaka grabe. ito ang reasons.
1. Inconsistent sya, nag sasabi na gan'to ganire.. I'll check on that. Pero puta wala naman nangyayari. Pag nasa meeting kame at nag tanong nang, "Jepoy do you have questions for me?" sasagutin ko talaga sya nang "Baket may magagawa ba ko para baguhin yang briliant plans mo?!" Sabay walkout papuntang cube ko.
2. Nawala ang kaban nang cash na ineexpect ko every quarter dahil sa kagagawan nya. meron kasi akong dedicated night shift incentive iba pa 'yung night differential na mandated ng gobyernong felepens ha. 'itong dedicated night shift incentive ang masakit sa bulsa na nawala dahil sa kanya.
3. Ayaw nya akong payagan mag morning shift ako habang buhay. Ayos talaga ang wolonghoyo! eh baket ako mag papangabi kung wala namang incentive? Buset!!! Sinabihan ba naman ako ng, "Anyway, you still have free food and you will have night differential naman" Eh Kung isaksak ko kaya sa ngala-ngala nya 'yung free food, Patay gutom much? Mag papangabi ako para sa free food?! Duhhhhhhhr!
Hindi ako mag papanggabi dahil lang may free food noh. Letch!
Hindi ko maintindihan kung baket kailangan pa akong mag panggabi e sakto na nga 'yung tao sa panggabi which they deserve kasi meron silang dedicated night shift incentive ako wala na nga diba?! inalis na so baket ayaw pa kong payagan mag Asia pacific or EMEA shift moving forward?! Putakels! Let me understand it, demet!
4. Wala syang alam gawin kung hindi mag pa impress sa US counterpart namin, hello baka nakakalimutan nya na kame ang tao nya. Animal na talakitok! Gumawa-gawa ng mga bagay na makakabuti lang sa kanya pero sa amin hindi! Ang ang pinaka masakit sa lahat hindi nya alam ang trabaho namin unlike my previous boss hindi basta sasabog ang planta dahil alam nya ang ginagawa namin. Samantalang sya puro email, ibento ng mga kung ano-anong shit para mapadali ang reviews nya sa amin. Lahat ginawan ng scale para may output na numbers dahil ayaw daw nya nang perception management. LETCHEEEEEEEE!!! Oo galet na galet!
5. Kung mag tatawag nang meeting sigaw ng sigaw. Ano kame alipin mo?! Pwede ka namang gumawa nang meeting invite sa outlook diba?! Or kung meron na sapat na 'yun wag kang nag susumigaw na kakarindi. Hindi nya ba na isip na baka busy kame sa work? Like facebooking and blogging and plants vs zombies. Sus!
6. Hindi kame lahat na tutuwa sa pinag-gagawa nya. Alam kong alam nya 'yun pero deadma sya sa banga. Patuloy parin sya sa kanyang pambwibwisit. Atrittion na to! WORST MANAGER EVER! may poot?!
7. Binigyan nya pa ako nang task na mag copy and paste ng isang buong excel spreadsheet kasi feeling nya pumepetiks ako. Nanigas ang mga daliri ko sa kaka-copy and paste ng technical notes papuntang MSWORD, isang buong araw na hindi parin tapos and worst na tutuyo ang brain cells ko. Puta lang! Grade 1?
Okay, medyo okay na ko nailabas ko na. Sabi nga nang matatanda, "Kelangan lang iputok para hindi masakit sa puson"
oo walang kunek. Che!
Kthanksbye
Wala akong pakealam kung matagpuan ng boss ko ang blogsite ko. Personal page naman ito at higit sa lahat hindi ko naman ito ginawa sa opis, scheduled post kaya 'to, I promise hihihi. Also, wala naman name drop so steady lang sya, kaya 'wag syang guilty. Hmp!
Sa tuwing nakikita ko ang boss ko nagiinit talaga ang ulo ko up to the boiling point ng mantika at 395 degree Fahrenheit. Oo na, wag nyo nang sabihin na mag resign nalang ako kesa reklamo ako nang reklamo dito. Darating tayo dyan sa lalong madaling panahon, I just need a little time to mend my broken heart. You know, to bring its pieces back together. Arte?! Pero promise hindi ako makapag resign kasi feeling ko kulang ang skills ko para paswelduhin ako ng ibang kumpanya ng gaya ng pinapasweldo sa akin ng company ko ngayon hindi daw sapat ang pagkain ko ng blade at pagtawid nang lubid na may apoy habang kumakain ng Ostritch. Unless, mag abroad ako which the big question is... kung sino ang mag ha-hire sa under skilled professional na katulad ko na ang tanging galing lang ay mag smile at mag pacute at wagas na pusong tapat magmahal. Haist life!
Ektweli, hindi lang naman ako ang naiinis sa putang boss ko, lahat kame sa Opis. Ako lang siguro 'yung pinaka grabe. ito ang reasons.
1. Inconsistent sya, nag sasabi na gan'to ganire.. I'll check on that. Pero puta wala naman nangyayari. Pag nasa meeting kame at nag tanong nang, "Jepoy do you have questions for me?" sasagutin ko talaga sya nang "Baket may magagawa ba ko para baguhin yang briliant plans mo?!" Sabay walkout papuntang cube ko.
2. Nawala ang kaban nang cash na ineexpect ko every quarter dahil sa kagagawan nya. meron kasi akong dedicated night shift incentive iba pa 'yung night differential na mandated ng gobyernong felepens ha. 'itong dedicated night shift incentive ang masakit sa bulsa na nawala dahil sa kanya.
3. Ayaw nya akong payagan mag morning shift ako habang buhay. Ayos talaga ang wolonghoyo! eh baket ako mag papangabi kung wala namang incentive? Buset!!! Sinabihan ba naman ako ng, "Anyway, you still have free food and you will have night differential naman" Eh Kung isaksak ko kaya sa ngala-ngala nya 'yung free food, Patay gutom much? Mag papangabi ako para sa free food?! Duhhhhhhhr!
Hindi ako mag papanggabi dahil lang may free food noh. Letch!
Hindi ko maintindihan kung baket kailangan pa akong mag panggabi e sakto na nga 'yung tao sa panggabi which they deserve kasi meron silang dedicated night shift incentive ako wala na nga diba?! inalis na so baket ayaw pa kong payagan mag Asia pacific or EMEA shift moving forward?! Putakels! Let me understand it, demet!
4. Wala syang alam gawin kung hindi mag pa impress sa US counterpart namin, hello baka nakakalimutan nya na kame ang tao nya. Animal na talakitok! Gumawa-gawa ng mga bagay na makakabuti lang sa kanya pero sa amin hindi! Ang ang pinaka masakit sa lahat hindi nya alam ang trabaho namin unlike my previous boss hindi basta sasabog ang planta dahil alam nya ang ginagawa namin. Samantalang sya puro email, ibento ng mga kung ano-anong shit para mapadali ang reviews nya sa amin. Lahat ginawan ng scale para may output na numbers dahil ayaw daw nya nang perception management. LETCHEEEEEEEE!!! Oo galet na galet!
5. Kung mag tatawag nang meeting sigaw ng sigaw. Ano kame alipin mo?! Pwede ka namang gumawa nang meeting invite sa outlook diba?! Or kung meron na sapat na 'yun wag kang nag susumigaw na kakarindi. Hindi nya ba na isip na baka busy kame sa work? Like facebooking and blogging and plants vs zombies. Sus!
6. Hindi kame lahat na tutuwa sa pinag-gagawa nya. Alam kong alam nya 'yun pero deadma sya sa banga. Patuloy parin sya sa kanyang pambwibwisit. Atrittion na to! WORST MANAGER EVER! may poot?!
7. Binigyan nya pa ako nang task na mag copy and paste ng isang buong excel spreadsheet kasi feeling nya pumepetiks ako. Nanigas ang mga daliri ko sa kaka-copy and paste ng technical notes papuntang MSWORD, isang buong araw na hindi parin tapos and worst na tutuyo ang brain cells ko. Puta lang! Grade 1?
Okay, medyo okay na ko nailabas ko na. Sabi nga nang matatanda, "Kelangan lang iputok para hindi masakit sa puson"
oo walang kunek. Che!
Kthanksbye
Monday, November 1, 2010
Blogger of the Month-November Edition
Ladies and gentle men's (parang regla lang) Please lend me your ears. Speech??!!! It's a brand new month once again. At iisa lamang ang ibig sabihin nito...ma excite ka.
Panahon nanaman para mag feature ang aba nyong lingkod nang napili nyang blogger of the month [insert palakpakan here] Para po sa kaalaman nang mga bisita natin na ngayon lang naligaw sa kuta ni Jepoy. Buwanan po ang patimpalak na ito. Ang napipili pong blogger of the month ay nag uuwi ng kaban ng cash, tatlong Ostritch at isang crocodile at isang sawing kit na may tatlong timbol na kulay green. At ang pinaka importante sa lahat ng big prizes ay... ang ma ifeature sila sa aking sikat na blog site na may tatlong mambabasa. LOL
without further adieu lemme prezent to y'all our blogger of the month-November Edition ...
[music please]
Ate Powkie!!!!!
Si Ate powkie ay isang pokpok na makati ang pekpek. Period.
Syempre joke yun. Si ate powkie ay isang OFW sa Europe (HONGYOMONNNN!!!!!) Isa sya sa mga bloggers na inaabangan ko talagang mag post. Lalo na 'nung time na hindi pa sya legal sa Europe at may chronicles sya nang mga misadventures nya doon. I promise you'll gonna shit like CRAYZEYYY! arte lang. Akalain nyong nakulong pa ang hitad, bumyahe ba naman nang expired na ang passport. Mababasa nyo rin doon ang byahe nya sa tren at pag papawis nang pekpek nya sa tuwing may immigration police sa tren. It's worth reading...LOL
Sa tuwing nag babasa ako ng blog nya sinisigurado kong walang lamang biscuit ang bibig ko dahil maibubuga ko ito. Baket biscuit? Kasi diet ako. No rice. I swear, maisingit lang. Anyweis , san na nga ba ako. Dati nga 'nung bago palang akong nag babasa sa blog nya akala ko hindi sya babae. 'Yun pala may matress pala sya! Nag habulang gahasa kasi kame nung umuwi sya last december. Sa may gubat habang nahuhulog ang mga dahon nang dahan-dahan tapos tumatawa sya ng, "hihihi".
Syempre joke lang ang mga nasa itaas. Si ate powkie ay ulirang ina, walang halong joke, basta mag back read kayo para malaman nyo. busy lang sya kay fafaratzi nya kaya medyo dumalang ang po-post kamakailan pero ngayon masipag na mag sulat uli ang hitad kaya dapat na syang bigyan ng karangalan.
You deserve this fame ate powkie. ALABYA! 'Yung tshirt ko ha tsaka chocolates and gummy bears pag uwi mo. LOL
Congratulations! 'yung totoong price mo ay kiss nalang pag uwi mo! Wet lang hindi french. Okay! Ingats dyan Ate Pokie!
halata bang gusto kong ilink si Ate Powkie? Hindi naman masyado no?
Panahon nanaman para mag feature ang aba nyong lingkod nang napili nyang blogger of the month [insert palakpakan here] Para po sa kaalaman nang mga bisita natin na ngayon lang naligaw sa kuta ni Jepoy. Buwanan po ang patimpalak na ito. Ang napipili pong blogger of the month ay nag uuwi ng kaban ng cash, tatlong Ostritch at isang crocodile at isang sawing kit na may tatlong timbol na kulay green. At ang pinaka importante sa lahat ng big prizes ay... ang ma ifeature sila sa aking sikat na blog site na may tatlong mambabasa. LOL
without further adieu lemme prezent to y'all our blogger of the month-November Edition ...
[music please]
Ate Powkie!!!!!
Si Ate powkie ay isang pokpok na makati ang pekpek. Period.Syempre joke yun. Si ate powkie ay isang OFW sa Europe (HONGYOMONNNN!!!!!) Isa sya sa mga bloggers na inaabangan ko talagang mag post. Lalo na 'nung time na hindi pa sya legal sa Europe at may chronicles sya nang mga misadventures nya doon. I promise you'll gonna shit like CRAYZEYYY! arte lang. Akalain nyong nakulong pa ang hitad, bumyahe ba naman nang expired na ang passport. Mababasa nyo rin doon ang byahe nya sa tren at pag papawis nang pekpek nya sa tuwing may immigration police sa tren. It's worth reading...LOL
Sa tuwing nag babasa ako ng blog nya sinisigurado kong walang lamang biscuit ang bibig ko dahil maibubuga ko ito. Baket biscuit? Kasi diet ako. No rice. I swear, maisingit lang. Anyweis , san na nga ba ako. Dati nga 'nung bago palang akong nag babasa sa blog nya akala ko hindi sya babae. 'Yun pala may matress pala sya! Nag habulang gahasa kasi kame nung umuwi sya last december. Sa may gubat habang nahuhulog ang mga dahon nang dahan-dahan tapos tumatawa sya ng, "hihihi".
Syempre joke lang ang mga nasa itaas. Si ate powkie ay ulirang ina, walang halong joke, basta mag back read kayo para malaman nyo. busy lang sya kay fafaratzi nya kaya medyo dumalang ang po-post kamakailan pero ngayon masipag na mag sulat uli ang hitad kaya dapat na syang bigyan ng karangalan.
You deserve this fame ate powkie. ALABYA! 'Yung tshirt ko ha tsaka chocolates and gummy bears pag uwi mo. LOL
Congratulations! 'yung totoong price mo ay kiss nalang pag uwi mo! Wet lang hindi french. Okay! Ingats dyan Ate Pokie!
halata bang gusto kong ilink si Ate Powkie? Hindi naman masyado no?
Subscribe to:
Posts (Atom)