Randomness

Habang tumitipa ang matatabang daliri ko sa mga letra ng keyboard . Sabay namang titig ng mapupungay kong mga mata sa monitor. Habang ang subconscious mind sa parte ng oblongata ko ay lumilipad, at pilit na inoorganize ang random thoughts sa kasuluk-sulakan ng kawalan ay parang 'di ko mapigilang hindi mag emo.

Baket?

Sa kadahilanang may mga pangyayari sa opisina na medyo naging kagulat-gulat para sa akin. Kahapon habang ako ay nag tratraho ng tahimik. Oo nag tra-trabaho ako. Fine! habang nag blog at nag tra-trabaho ng taimtim ay may nabasa akong isang email na tunay na nakaka pag pa back-lift sa aming lahat. Ang content ng email ay ganito:

(Tinanggal ko na ung letter bawal daw kasi, pero ang laman ay nag sibakan ulit)

Pag katapos kong mabasa ang email ay hindi kaagad nag sink-in sa akin ang gravity nito. Pero ngayong araw na ito, nang masibak ang dalawa kong kaibigan sa Istates ay talaga namang ako ay nalungkot. Kelan nga ba matatapos ang recession na ito? Hindi tuloy ako makapag abroad ulit upang tuparin ang pangarap kong maging OFW dahil sa takot na walang mag hi-hire sakin, gusto ko pa naman kumain sa IHOP.

Ang sabi kasi ng mga tropa, mahirap daw lumipad at mag hanap ng work doon. Una sa lahat, kelangan mo ng pambayad ng plane ticket, at pang tustus sa pambili mo ng long islib at islaks at kurbata para sa final interviews mo. Tapos, papasok din ang katanungan ng timeline at baon at bayad mo sa titirhan mo. Wala ng libre sa panahon ngayon. Ang easiest way ay ma-hire ako kagad sa Pinas pa lang para mag trabaho doon- saan mang lupalop ko gustong pumunta which I think is napakaliit lang ng chances specialy sa mumunting skill set na meron ako.

Hayysss!

On the brighter note, Hindi pa naman ako na sibak. Dahil sa Istates lang ito nangyari which I think is a strategy ng company kasi nga sa tingin ko taymis three ang sweldo ng isang Engineer dito kumpara sa isang Engineer doon. But that doesn't make me feel safe, maraming pwedeng mangyari sa hinaharap at tanging sa pag kapit lang kay Papa Jesas ang pag asa.

Anywho barbequeue, tinanong ako ng isang kaibigan baket daw ako nag blog at ano daw ang napapala ko dito. Edi sinagot ko sya.

"Wala"
"Nye, pwede ba yun?"
"Oo naman, dapat ba lahat ng bagay may dahilan?"
" I think so.."
"That's what you think. and what you are thinking is wrong"
"OK fine, e anong napapala mo?"
"Wala rin"
"Tsong lokohan na to!"
"Sus! Edi wag kang maniwala"
"Teka pano mo nalaman na nag blog ako? e sabi mo hindi ka nag babasa ng mga blog blog na yan"
*Silence*
"Mmmmm Siguro piniprint mo sa office at Kinokolek mo tapos nilalagay mo sa Folder para basahin ulet"
"Ulol"
"Sa susunod pag nagbasa ka mag koment ka! Bwahahaha"
"Tangina kulit mo! baket ko naman babasahin ang tungkol sa MRT experience at Blog Nomination mo"
"Huli ka!"
"Uwi na nga ko, ang init dito sa inyo tsaka amoy insekto"
"Sige Pre ingat ka ha, tsaka don't forget to comment next time"


*************The End******************************