Perception Management

Super astig ng little avatar ko sa BuddyPoke sa fezbuk. Ang sabi nga ng ilan sa officemates ko eh, kamuka ko daw. Slimmer version lang (Gumaganown pa sila). Ang totoo nyan hindi ko alam kung paano sya patatabain ng konti. I guess wala lang talagang option doon sa avatar creation or may pag ka stupid lang ako?! Not sure about that. Wala lang, I kinda thought of sharing it here. Ang pogi kasi eh, kasing pogi ko lang sa totoong buhay. Tignan nyo (Walang kokontra site ko 'to!)


Well, today is slow Monday. Gusto ko naman ng slow para makapag concentrate naman ako sa blogging career ko without compromising my output at work. Ang efficiency rate ko ay within limits parin pero syempre, hindi parin ako nag papakita na nag blo-blog ako sa kinuukulan kasi mahalaga din na i-manage ang perception ng mga nakataas sayo. Ang tawag daw doon ay Perception Management.

Alam nyo ba mga Parekoy, kahit ikaw ay istudent kelangan morin i-manage ang perception ng Prof mo sayo, kelangan mag tali-talinuhan ka sa iskul. Bibo kid ika nga nila, kahit ang totoo pa-bibo ka lang naman. Minsan ko ng napatunayan ang powers ng perception management sa work at sa iskul. Pero today ang i-she-share ko ay kung paano ko ito na patunayan sa iskul.

'Nung first year college ako meron akong subject na Chemistry lab and Lec na kung saan isa ito sa pinaka hatest subject ko in the whole wide world. Pero dahil sa alam kong mahina ako dito at hindi ako talented sa subject na ito parati akong pumapasok ng maaga at daladala ko pa parati ang makapal na book namin sa Chemistry kahit na lam kong hindi naman ito kailangan sa lecture- para lang looking nerd and istudyus kung baga.

Pag pasok ko palang ay umuupo na ako sa harapan. Oo sa mismong harap ng terror Prof. At kunyari nag babasa pa ako ng book kahit sa totoo lang dyarlong libre ang nakaipit dito at iyon ang pinag tutuunan ko ng pansin. Syempre, mabango din ako at laging naka polo at islaks lalo na pag monday (May formal day kasi kame noon pag Monday). At sa tuwing matatapos ang lecture class ay hindi muna ako lumalabas kaagad kunyari mag tatanong ako tungkol sa kaka discuss lang na topic nya, nag pa-panggap ako na napaka interested kong matutu pero naman pag exams na, Harujusko! Ang result ko ay... Parating 40% lang, kamote! Kinakabahan na ako 'nun kasi hindi ko talaga maipasa-pasa ang exams nya at na pre-preyshure narin ako kasi binigyan ako ng ultimatum ng Mama ko na isang bagsak lang sa basic engineering ay uuwi ako ng probinsya para mag farmtown. Sa totoo lang hindi talaga ako nag aaral, kasi hindi ko maintindihan talaga, feeling ko useless lang kung mag aaral ako, kaya hindi nalang para 'di sayang sa effort. 'Yung ginagawa ko sa class eh "front" ko lang sya. Pero, dahil pinalabas ko sa paningin ng Prof ko na istudyus ako at tunay dedicated student. Ay nag tagumpay ako. Paano? Kalahati ng block lang naman namin ay sumemplang sa subject na ito at ako ay may tumatginting na 2.5 na final grade. Ayus!

Sa nabanggit kong kwento makikita doon how I manage the perception. Minsan sa buhay natin kelangan natin i-manage ang tingin ng iba sa work man o sa iskul. Kelangan ma i-build natin sa utak nila na performer tayo and we can deliver results kahit sa totoong buhay ay hindi tayo performer.

Pero palala lang, at the end of the day syempre what will count the most is yung performance talaga natin. I mean, managing the perception will not do all the trick. It may add value but that's not just the secret potion para mag tagumpay.