Seryoso Entry Naman tayo boi

Dumarating ang isang tao sa point na feeling nya lahat nalang ng gawin nya ay napaka redundant na at napaka boring, wala ng excitement. Isa siguro ako sa classic example ng ganitong feeling, at some point in ma' life. Papasok ng opis mag blo-blog, uuwi at matutulog and then back to pasok ng opis, mag blog-blog at uuwi para matulog and it goes on and on and on.

Hay buhay!

Hindi naman sa nag rereklamo ako, Aktuli, thankful naman ako kay Papa Jesus sa lahat ng blessings na na-eenjoy ko sa kabila ng krisis sa mundo (sabi nga ng office mate ko, blessing in the sky- go figure!) lalong lalo na in this trying times were work is very much important dahil sa hirap ng buhay na sinabayan pa ng recession, sabi nga nila mapalad na tayong mga may pinag kakakitaan kahit kakaramput lang ito.

Pero I'm quite bored na. I need to do something new. Something I haven't done before. Yung tipong kumain ng tae at lumunok ng espada, mga ganung tipo, Jowk lang! Naisip ko na gusto'kong mangibang bansa at mag iba ng field of work at mag feeling OFW, yung tipong maging chamber maid sa isang sikat na hotel sa Las Vegas or maging alipin sa Bunny House ng Playboy Magazine, o'di naman kaya maging boytoy sa bahay ng mga Kardashian, or taga alaga ng sextuplet ni Jon and Kate Gosselin, mga ganung tipo. Gusto ko rin kasing maranasang maging independent talaga.

Sa edad kong ito na 21 (Pota walang kokontra, kakadebut ko lang), masasabi 'kong hindi parin ako masyado independent, kasi nga pag wala na akong makain at wala ng pang laundry umuuwi ako sa Bahay namin sa probinsya para asikasuhin ng butihin kong Mama. At itong si Jepoy ay kukuha nalang ng ma tsi-tsibog sa 'fridge at mag Jua-juan-tamad sa couch at manonood ng dibidi mag hapon.

Pero nung na experience 'kong maging independent noong napadpad ako sa Amerika last year. Grabe! Hindi pala biro ang mabuhay ng mag isa. Imagine, ako ang nag ku-kuskus ng boxers at brief ko, nag iisis ng inodoro pati ng bathtub (Lahat ng appartment doon at may tub ng kasama, walang tabo tabo doon). Dahil hindi naman talaga ako sumusweldo ng bonggang bonga na tulad ng mga puti, ang mga kilos ko at pamimili ay dapat limited lang, while naka kandado ang credit card para ma control ang gastos. Ang mga binibili kong sabon at pang linis ng tiles and kubeta ay nabibili lamang sa One-Dollar-Store. Doon ko nalaman na 'pag mura pala ang sabon ay hinde epektib, talaga namang nag laglagan ang pawis ko sa pag scrub para malinis ito pero walang epek. Actuli naka tanggap pa nga ako ng sermon sa Manager ko na hindi daw ako nag linis ng appartment at ng Kotse bago umuwi ng Pinas pero that's gonna be another story. Doon ko rin naranasan ang kumain ng noodles at spam para tipirin ang dollar para may iabot kay Inay.

Dahil sa experience ko na yun medyo na sabi ko sa sarili ko na mahirap palang maging independent sa lugar na wala kang kaalam-alam. Nag decide ako na pansamantala ay kakalimutan ko muna ulit ang buhay independent at mag eenjoy uli pag uwi ko ng Pinas. At 'yun nga ang nangyari, pero sa kabilang banda anu ba itong nag uudyok sakin para mag adventure muli? 'Di ko lang masyadong sure, pero gusto ko lang sigurong makawala sa comfort zone para i push ang sarili ko to the limit. Marahil ay, gusto kong maranasan at makita ang ibang dimensyon ng buhay na pwede ko pang kaharapin. Ang sabi ng tatay kong matagal na nag silbi sa Phillippine Air Force dapat daw hindi ako ma sa-satisfy sa comfort-zone ko, kasi magiging stagnant daw ang growth ko dito, always find out something new daw. Sa tingin ko may point si Erpats, I think I just needed to find some adventure in a new perspective.

Mag hanap kaya ako ng trabaho sa Aprika?! Or sa India? ay wag nalang doon medyo di ko yata kaya ang Amoy ng karamihan sa kanila. Don't get me wrong, masaya naman ako sa work ko hindi nga lang feeling fulfilled minsan, pero ganun naman talaga ang tao diba walang satisfaction or meroong tendencies to look for more. Well, life is too short we should find our own adventure and just enjoy the ride and have fun.

Baket ko ba naisip mga ganyan?

Kasi I just heared the news from one of my classmate noong elementary, Meron daw News black out ngayon sa Basilan. Ang mga walang hiyang rebelde ay nangambush ng Philippine Army Camp yesterday ng madaling araw and my elementary classmate who just graduated from PMA last year or so is one of the casualties, they say mga 30 daw ang casualties. I'm not sure kung na dala pa sa hospital when they got shot or nalagutan nalang ng hininga ng wala manlang first aid, that I don't know. Asa pa ko sa recue 911 version ng Pilipinas e lilima nalang kaya ang recue helicopter natin, mangagaling pa ng Manila yun. edi Gudluck!

Hindi kame close ng classmate kong ito pero dahil maliit lang ang kumindad namin sa probinsya ma kikilala mo ang mga pamilyang mga pinang-galingan namin. Ako ay nakikiramay sa mga kapatid at magulang nya pati narin sa GF and ex-girlfriends nya. Ang buhay ay hindi talaga fair pero alam kong ang lahat ng ito ay may dahilan.

Naisip kong sabihin na napaka-ikli ng buhay para mag bitter at mag mukmuk. Banat lang ng banat and don't forget to say nice thing to others. If you can't say nice word to your family members, friends or whoever dahil galit ka or disappointed or what have you, better shot your mouth nalang. Teka ang layo nanaman ng mga pinag sasabi, sa sobrang dami kong gustong sabihin nag kahalo halo na, yan ang dahilan kung baket sa IELTS writing test ang pinaka lowest grade ko kahit blogger ay naka kuha ng tumataginting na 5.5 lolz.

Tatapusin ko na ang entry kong ito at sa susunod na entry mag babalik na ang tunay na Jepoy. eto fake Jepoy lang.