Call Center Chronicles

Matagal akong binuhay ng industriyang ito. Hindi ko kailan man pinag sisihan na nasadlak ako sa sumpang ito-Ang mag take ng Calls 8 hours a day, minsan Mandatory OT pa ng 2 hours, at Rest Day Work pa, at sobrang swerte ka pa kung ang shift sched mo ay 3AM with jackpot Tuesday and Friday off. Pero hindi ko inalintana ang lahat ng yan dahil nag eenjoy naman ako.

Toot.. "Dell Desktop" sabi ng IVR...

"Thank you for calling Dell my name is Jep, can I have your service tag please..." Ang mga katagang walang humpay kong binibigkas araw araw minuminuto.

Hanggang dumating sa point na parang nanginginig na ang aking kalamnan sa t'wing naririnig ko ang TL ko na nag sasabi ng "Please Autoin" Habang nakikita sa Queue Master na nakadisplay sa bawat parte ng opisina ang 200 Calls waiting.

*Back trak*

Nag sign na ako ng Job offer sa Titolong Technical Support Representative. At nag karoon ng sign in bonus tamang tamang panlibre at mag mayaman sa pamili.Hindi pa masyadong uso ang call center noon at tanging talented lang ang hinahire nila para sa trabahong ito (Oo talented ako, shudap!)

Nag simula na ang first day of work, sa wakas hindi ako napabilang sa mundo ng Unemployed after my graduation, at sa umpisa ng training day meron kagad Accent training. English Englishan talaga ito, isang sikat na DJ ang Accent trainer ko. Tapos during the training, binigyan na kame ng headset. Takang taka ako kung baket ako binibigyan ng headset e hindi naman operator ang pinasakukan kong trabaho.

Dinala kame sa tinatawag nilang "floor" na kung saan nagaganap ang production line ng industriyang ito. Manghang mangha ako dahil ang daming naka upong tao tapos may headset at ang gagaling mag English. Muntik nangang sumirit ang dugo sa ilong at tenga ko.

Sabi ng trainer namin after daw ng training ganun daw ang gagawin namin.

Huwwwwaaaat?! My Gawd! Hindi ko alam na mag ca-calls pala ako, Powthangenang yan! (exag lang hindi talaga ako nag mumura in person, blimey!)

Oo hindi ko alam na call center pala ang pinasukan ko.

*lumipas ang dalawang taon*

Naka tatlong Call Center na ako, Medyo hindi na masaya sa work pero masaya sa mga tao sa loob ng industriya. Medyo nag didilim na ang paningin ko pag nakakakita ako ng AVAYA. Parang gusto kong mag amok ng away pag naririnig ko and toot toot ng telepono. Parang gusto kong sumigaw ng "Noooo" pag naririnig ko ang irate callers. Gusto kong i disconnect ang lahat ng tawag pag nakikita kong 200 calls waiting sa Queue.

Nag leave ako ng matagal mga 2 days (matagal na yun kasi samin mahirap mag leave, kelangan mo munang lumunok ng blade at tumawid sa pisi ng sinulid) para mag isip isip. Nasa bus ako, tahimik na nag mumunimuni habang pauwi sa Probinysa. Nang biglang nag-ring ang phone nung babaeng nasa tabi ko.

sabi nya, "thank you for calling Sonny this is Mia".

Pinilit kong namnamin na hindi sya nag tatake ng calls habang nasa bus dahil hindi ito maaari!. Pero, ang katotohanan ay nag tatake sya ng calls sa bus. PHowtangenang shit! Gusto kong pumara para mag backlift sa NLEX dahil sa sobrang inis. Pati ba naman sa Bus!

Pag dating ko sa probinya, nakita ko ang classmeyt ko noong high school. Lumapit sya at nag tanong "Pre, diba sa call center ka nag work?! Mahirap ba mag tinda ng pagkain ng aso't pusa pati ng hanger sa Americano?!" What the?!... Lahat ba ng tao sa call center ay nag titinda, Ha?!!! yan ang gustong sabihin ng isip ko. Pero, syempre sabi ko hindi ako nag titinda bagkus ay nag aayos ng PC. Lalo akong na depress noong time na yun.

Itutuloy... [Galing dito ang image para mabasa mo]