A tribute to my college org

October 2000.

Napadaan ako sa fire exit ng West Building sa ikaapat na palapag ng School. Doon kasi ginaganap ang Physics class ko kung saan ako'y talagang na ngangamote. May nakita akong isang grupo nang mga estudyante na nag aawitan at nag dadasal. Masasaya silang tignan. Madalas kinukutya ang mga ganitong org sa kahit saang school, dahil nga maka Dyos, banal daw at madalas tinatawag silang "Alive, Alive". Araw-araw kong tinitingila at sumisemple ng silip sa bulletin nila para basahin ang mga bersikolo mula sa Bibliya na naka post. Hindi kasi ako nag babasa ng bibliya kahit kailan, puro alikabok na nga 'yung bible ko na bigay ng kaibigan ko. Nawiwirduhan ako sa kanila kasi hindi nila kinahihiya ang ginagawa nila.I know walang masama sa ginagawa nila. Pero kasi, Hindi tipong ganun ang basis ng pagiging "cool" at pagiging "in" noong time na 'yun, dahil ang uso noong time na 'yun ay mag yosi sa baba, at mag inuman. Pero sila iba. Hindi sila judgemental. Friendly sila. Merong something sa kanila na naging napakacomportable ako. Hindi ko maipaliwanag pero parang gusto kong sumali sa kanila.

Nakita ako ng isang classmate ko sa Physics na nag babasa ng bulletin nila. Tinawag nya ako at pinakilala sa grupo, kasali pala sya doon kaya pala ayaw nya kong pakopyahin. Shet! Syempre nahiya muna ako, first time eh tsaka grupo na sila na mag kakaakilala. Ang babanal kaya nila at napaka demonyito ko. Iniisip ko, baka bigla akong lumiyab pag sumali ako sa kanila. Pero mali ang mga iniisip ko. mababait sila. at normal din gaya ng simpleng studyante. Warm sila. Lahat sila interested sa akin. Nakikipag shake hands pa silang lahat. Feeling ko welcome na welcome ako talaga. Sarap ng feeling.

Maya-maya pa, nag simulang tumipa ang gitarista nila para mag jamin. Dahil mahilig ako sa musika lalo akong na enganyo. 'yun ngalang puro "Alive, Alive" 'yung mga kanta nila, hindi ako makarelate. Pero masarap pakinggan. Magaan sa puso.

Hindi ko sukat akalain na ito ang grupo na mag lalapit sa akin kay Papa Jesus. Ito ang naging instrumento para mabago ang pananaw ko sa buhay. Nagkaroon nang direksyon ang buhay ko. Naisalba ako sa masamang impluwensya ng maling barkada. Dahil halos sila ang naging kasama ko hanggang sa makatapos ako. KKB ang tawag sa school org na ito, Kristyanong Kabataan Para sa Bayan. Isang Youth Arm ng isang church na kung tawagin ay Jesus Is Lord.

Fast forward...

Ngayon nag cecelebrate sila ng 32nd Anniversay. Maaaring hindi na ako kasing buti katulad noong panahong active pa ako sa school org. pero madami akong natutunan at naitanim sa akin ang pananamplataya. Naks! Maniwala ka please... At dahil parte nang buhay ko ang pag blo-blog. Gusto kong bigyan ng espasyo ang grupo na ito na minsan ay napabilang ako. Naging daluyan ng blessings ni Papa Jesus. Naka meet ako ng mga taong tinitingala ko mag pa sa hanggang ngayon.

Happy Anniversay JIL Church! May you draw more people to know Jesus! God Bless you more!!!!






Oo, hindi ako madalas mag sulat tungkol sa pananamplataya at paniniwala ko tungkol sa Dyos. Wala akong religion na pinaniniwalaan. Isa lamang akong hamak na makasalanan na naligtas ni Hesus pag katapos nyang mapako at mabayubay sa krus ng kalbaryo. Ang lalim!

Ako ay isang proud Born Again Christian. Kahit hindi halata pero yun na yun. Kaya kung na lolongkot ka gusto mo pag pray kita at share-ran ng pagibig ni Papa Jesus for you and for me? Sabihin mo lang, kape-kape tayo minsan Seryoso yan.

Yun lang...

Happy Weekend Mga katoto. At Happy Halloween...