Walang Kwenta

Hindi ko inakala na darating ako sa punto na wala na akong makwento dito sa blog ko. As in buta. Betlog. Zero. Nadah.Kamote. Or marahil dumarating lang talaga sa punto na nag sasawa na ko sa ginagawa ko. Hindi katulad noong panahong nag sisimula palang, ganador mag sulat talaga. Araw araw may update. Ngayon tamad na talaga me. Masyado na akong busy sa mga taping and all tv appearances. Jowk!

Pero minsan may isang pwersa parin na nag tutulak sa akin na i-click ang create new post para mag simulang tumipa ang aking mga daliri ng mga walang kwentang kwento. Ito siguro ang ispiritu na nanggagaling kay Buddha.

Baket Buddha?

Wala lang, masarap lang sabihin ang Buddha-bless-you,may masabi lang. Nangengelam ka?!

Sa totoo lang pag napapalingon ako sa hit counter at sa site meter ng bahay ko na ito, parang napapatulo ang luha ko sa kaliwang mata dahil sa sobrang tuwa, akalain mong fourty thousand something na ang hits ng website na ito na ako lang naman ang nag babasa. Oo, maliit kumpara sa mga bigtime na blogger, pero, nakaka tats lang ng konti dahil may nag tya-tyaga palang mag click para mag basa kahit wala namang sense ang laman ng bahay na ito. Sainyo ako'y nag pupugay mabuhay maskoman (corny!!!)

Sa katotohana siguro eh, thirty thousand doon ako naman ang nag click ng nag click. Yep yep, ganoon siguro ako ka pathetic. LOL

Kanina pagbukas ko ng facebook ko habang nag titingin-tingin ng mga old pictures bigla 'kong naisip itxt ang mga dati kong tropa at office mates.Oo, aaminin kong na miss ko sila ng slight. Kaya tinxt ko sila

"Hoy mga Putangina nyo, ilibre nyo ko pag dating ko dyan ha. Ilabas ang red carpet mula sa Airport hanggang hotel.. Lunurin nyo ako sa alak."

may mangilan-ngilan naman na nag reply.

"Putangina mo rin, kung mataba ka parin eh, ayaw ka nanamen makita! nakakasuya.. Go to hell"

"Ayaw ka nanamen makita Potashet ka! Wag mo kaming hanapin, hindi ka nanamin love"

"Who U?"

Yan ang response na nakuha ko. Napaka encouraging noh? Alam ko naman na biro lang nila ito dahil hindi ang tipo ko ang kaya nilang tiisin at ganun-ganunin nalang. Ang buti buti kaya ng puso ko at mabuti akong kaibigan.

At dahil mabuti ang puso ko pag bukas ko ng fb kanina nag delete ako ng mga friends sa friendlist ng mga nonshowbiz friends, joke! binura ko lang 'yung mga dummy account na nasa list ko pampasikip lang kasi sila sa list ko. Kaya kung sakaling nababasa nila ito, shout ko sa kanila to, kung gusto nyo lang naman makita ang pictures at makichismis sa facebook stat ko eh, sabihin nyo nalang at se-sendan ko nalang kayo ng screen shot. Hindi ako suplado, hindi rin naman ako artista para mag inarte. Ganun lang talaga hindi pwedeng add ng add ng friends hindi naman alansya ang facebook the more the merrier.

Kung ano ano nanaman pinag sasasabi ko dito. Pasensya na. Pumupuslit lang kasi ako ng oras para mag post sa opisina. Hindi nga ko masyadong makapag tweets, potashet! At dahil wala akong update naisipan kong gumawa ng isa.

Naiirita much na ako sa trabaho ko. Gusto ko ng mag resign. Kaso ayokong maging bum. Ang dami dami kong gustong isulat tungkol sa trabaho pero hindi nalang kasi baka may nag mamasidmasid na kinauukulan. I need a break. I need a vacation. One week pwede na. I'm exhausted and so tired. Oo medyo petiks ang aking trabaho pero alam mo 'yun feeling na napromote na 'yung buong mundo ikaw hindi parin. Putangina!!!!!

I hate et!