Merry ang Pasko!

Oh hi dur everyone!

Pumipintig pa naman ang dapat pumintig sa akin gaya ng puso at pulso mey. Kamusta na kayong lahat? Kahit hindi nyo ko na miss, na miss ko mag sulat. Like super! Mga anim.

Hindi ko alam pa'no mag simula mag sulat. Ang hirap palang ma-tengga sa mundong nakasanayan mong gawin. I feel like a foreigner now. I guess, it's not my comfort zone anymore. I'm lost without your love. Charot lang.

Masyado akong nag enjoy sa pakikipag socialization sa labas ng mundo ng sapot, nakaka miss din pala ang side kong tahimik, mayumi at finesse sa mundo ng internet.

Wala namang masyadong nag bago sa akin. Mataba parin at pangit. Fail ang road to fitness ko! Yeah, slap me 20 times. Next year na lang ulet mag aattempt.

eggzoited ako kasi uuwi ako ng Lupang Hinirang. Yay! Ngayon ko lang na realize na isang taon pala akong hindi naka uwi ng Pinas. Medyo nag tipid kasi nakakabawi-bawi palang sa gastusin sa sakahan at koprahan.

Ang dami ko naring mga misadventures na hindi na isulat dito sa diary na ito. Maraming mga heartaches na rin ang nag daan. Madaming pait at saya ang hindi na ilathala sa mumunti kong tahanan. Kayo kamusta na kayo? Masaya ba ang Pasko nyo? Sana marami kayong na share-ran ng Christmas bonus nyo.  Wag masyadong mag damot nakaka liit ng betlog yan.

As for me, first time kong nag celebrate ng Christmas dito sa Singapore. Hindi sya kasing saya ng Pinas pero hindi naman malungkot. Saktong emo shit lang ganyan.  Sa katunayan ang proof ng emo shit ko ay... Kumapit kayo.

Emong-emo eh, no?!

Wag nyo nalang pansinin ang Badminton bag at slippers sa likod ko. Bilang trip-trip lang, nag bihis kame ng kunyari malamig at nag handa ng mga masasarap na pag kain 'nung Pasko para naman sumaya din ang pasko namin at mag karoon ng konting twist. Ang contribution ko ay ang Puto at Kuntsinta na pinagawa ko sa kaibigan ko, pero ang press release ko ako gumawa. Syempre, hindi na niwala ang mga hitad feeling naman nila hindi ako marunong gumawa ng Chicken Cordon Bleu. Hmp!

Tumawag ako kila Mudrax at Pundrax para bumati ng Merry Christmas. Baka sakaling maibsan ang lukot nila kasi miss na miss na nila ako. Pag tawag ko, aba hindi sumasagot ng cell phone. Inisip ko baka busy lang. After Noche Buena tumawag ako ulit. Busy daw mag ihaw ng Ribs, madami daw bisitang mga kapitbahay, bukas na daw ako tumawag.

Tats na tats naman ako kay Mudrax! Classic. Gusto ko bigla bawiin ang pinadala kong perang pamasko at sabahayn ng tantrums sa kalsada.

Excited na kong umuwi ng Pinas. Excited na kong makita ang MOA. Excited na ko mag lakad sa greenbelt. Basta excited na ko. Sana madami akong makitang mga kaibigan kahit medyo late na ang uwi ko. Kung hindi, hindi na ko uuwi kahit kelan, sa Europe nalang ako uuwi bilang duon naman ang home town ko. Charowt!

Kayo sana naging meaningful ang Pasko nyo. Sana nakasama nyo ang mahal nyo. Sana hindi kayo nag emo masyado. Sana madami kayo nakuhang gifts. Higit sa lahat sana marami kayong napasayang tao!

World peace!

Merry Christmas sa lahat ng naliligaw sa maagiw na blogsite na ito.

Ingats!

It's been a while...

Wala na kong ginawa kundi mag badminton. Kahit natutulog napapanaginipan kong tumitira ako ng shuttle. Ang buhay ko sa Singapore ay isang malaking badminton. Sometimes, I find it kinda boring. Very time consuming kasi mag laro, minimum 3 hrs kame kung mag laro. I was exposed to different pinoy badminton groups here in Singapore. Every time na may tournament parati akong sumasali. Adik lang ang peg. Ang bilis naman kasi talaga makapag burn, good cardio workout kasi sya kaya mas kinarir ko sya over running. Kasi alanganamang tumakbo ako 3hrs. Hindi ko naman yata kaya 'yun.

Pero, kasabay ng pag aadik ko sa Badminton ganun din ang pag aadik kong kumain ng bongga jabongga pag tapos mag laro. And I hated it. Arti lungs. Syempers, nagpapa-payat ako pero hindi naman pumapayat ng bonggels kasi ang takaw mey. I'm so sick and tired of waiting. Charot.

Minsan naiisipan ko na talagang mag pa lypo para mas mapabilis ang pag kakaron ko ng flat stomach. Para naman pag beach season na hindi ako lagi naka rush guard. Kaso takot me sa injection. Tsaka baka kulang ang lalagyan ng Belo group pag nag sunction na sila ng taba mey.

Nahihirapan akong mag diet. Hindi ko mapanindigan ang fruits at vegies. Nag sasabaw ang laway ko sa tuwing napapadaan ako ng McDonald's. Nag susumigaw ang BigMac sa utak mey. I'm so weak kaya sinasamahan ko sya ng Large fries and coke. Haist!

This is the fatboi me recently. Making Selfie in the toilet. Not the selfie bastos that you think but the Selfie definition ayon sa Oxford dictionary. LOLz

Fine. I'm just a poor fat lonely boi na walang nag aaruga. Hahaha Baboy lang ang peg kelangan arugain?!

It has been 4 months since I started my new job. And I thanked the Lord for blessing me another opportunity to work here. My new job is okay pero ngayon nag sisimula na syang maging complicated. Haist. But who am I to complain?

Couple of weeks ago nag attend ako ng Onshore Safety Course. Alam nyo 'yung mga platform ng Oil Refinery sa gitna ng dagat? Onshore tawag dun. So may malanding safety training pa pala bago ako maka tapak sa Onshore assignment ko. Pero bago ang lahat may medical test.

Gawd, ayaw na ko tantanan ng mga walang hiyang medical test na yan. I passed the test pero naman nalamutak ang buong pagkatao ko sa medical exam. I feel dirty. Ang dumi-dumi mey.

Sabi kasi ni Doc pag pasok ko sa clinic pag tapos mag tanong ng medical history ko. Take off your shirt and pants. Kasama talaga shirt???! Hindi ko kinaya gusto ko sya sampalin ng figurine nyang skeleton.

Pero kelangan eh, so nag hubad me. Iniwan ko lang ang aking colorful undies. ahahha

Sabi nya. Take off your shorts. Sabi ko that's not a shorts. It's a brief. Ahahahah Sabi nya take it off. Edi inalis mey. Tapos piniga-piga nya ang aking betlogs. Ganun ba talaga para malaman kung may luslus?!

After all that stuff. Pasado mey! Yey!

Kaya natuloy na ko sa Safety course class. Sa Safety course kala ko mga arte-arte lang na wag gawin 'to ganyan at mag suot ng presonal protective gadget and all that shit. Pero hindi pala ganun. Meron sya helicopter crash survival training. At merong fire escape training. At Sea Survival bullshit kyeme. Gusto ko na sana mag walk out. Hindi ko kaya ang mga ganun! Ang kaya ko lang gawin eh, paunahan umubos ng burger. Chars!

First part ang Helicopter Crash escape. Bali merong replica ng helicopter tapos nakasakay ang apat na tao tapos i susubmerge sya sa tubig tapos babaliktad ang helicopter sa ilalim ng tubig. So ang goal is mag unbuckle ng seat belt at basagin ang bintana at mag escape at lumangoy sa pampang.

Guess what?! Ang dami kong nainom na tubig at muntik na me mamatay. Hatechitt!!!

Hilong-hilo me sa ilalim ng tubig at nauubusan na ko ng Oxygen. Hindi ko pa na uunbuckle ang aking seatbelt. Nightmare! Pero paso mey matapos ang ilang beses na pag submurge. Yey!

Sa fire escape naman. Merong room na super madilim at super mausok at super mainit tapos kakapain mo lang ang mga wall hanggang maka escape ka sa kabilang pinto.

Guess what?!

Naka limang ulet ako bago ako maka escape. Kinabisado ko lang ang floor plan kaya ako naka escape. Ang sakit sa likod at ang hirap mangapa sa darkness. I swear, hindi ko na sya uulitin ulet. Nakaka haggards!

Sa sea survival naman mag tutulungan kayo na makapag survive. Hindi naman hirap tumulong sa mga ka team na makapag survive kung sana  hindi amoy tae at kilikili ang kasama mo. Haggard. Nasa tubig na nga ganun parin amoy.

After 3 days. Napasa ko ang training. At ayaw ko na sya ulet ulitin. forever and ever.

This is the only pix I recovered.

Another Selfie  ahahahha

So my life is as boring as what I have written lately. Kaya minsan ang hirap mag blog.

I'm thinking of transferring church that I can be used more. I'd love to sing and I miss worship leading maybe small churches na kulang ng workers I can transfer. I'm still praying about it and asking God's confirmation about it. So far it's hard and I'm struggling in sa ministry. Hard to explain. Just my blah blah's I guess.

So far my life is pretty decent here. Looking forward for more adventures on where God will lead me. I want a revamp. I want to be excited and optimistic about everything. Optimistic in living a healthy life.

Papunta na tayo sa last quarter of the year. Sana naman this time swertihin na sa pagibig. Juk!

As usual my apology for wasting your time. Specially if you get to finish reading this entry up to this point.

'Till the next post faithful readers. Mhua!

The Update: I am alive!

How's everyone doing?! Parang artista lang maka-kamusta. If you ask me, I'm totally feeling awesome. Arti lang.

Na miss ko na mag blog. Like, super! Kung susukatin mga around tatlong gatang ng bigas at isang guhit ng kamatis na. Sa totoo lang, kapag nakakakita ako ng blogsite na nginginig me tapos napapa tipa ako sa ere kahit nasa loob ng nagsi-siksikang mrt.Can you imagine that. Parang tanga lang.

Akala ko end of the world na last week, dahil sa Haze all over SG na mula sa mga nasusunog na mayabong at tuyot na kakahuyan sa Sumatra bunga ng mga walang pusong kaingeros ng Sumatra,Indonesia. Bali, hinangin ng chismosang wind ang makapal at maitim na Usok papuntang SG kaya more-more usok ang sang kalahatang Singapore. Akala ko katapusan na ng buhay me at ng entire human race. End of civilization lang ang peg. I tot imma die a virgin. hihihihi. Alam nyo ba 'yung eksenang mausok ang daan tapos madilim ang gabi, feeling mo any moment may lalabas na zombies, vampires, warewolves at dwende't tikbalang. Damn Scary! parang world-war-z-slash-end-of-human-race kinda thing.

But I was soooo wrong. Hindi pa pala me matitigok just yet, I'm not gonna die virgin after all. Bali nag iba lang pala ang ihip ng malanding wind papuntang west kaya Lumipat lang ang chuserang-Haze sa Malaysia truly asia with staggering all time pullutant rate of 700+ PSI. Napaka Hazardous na ng ganoong rate. Syempers, hindi ko na masyadong inaalam ang news after mapunta ng Malaysia ang Haze. Kebs ko sa Malaysia.

Anyways, back to my selfie topic, it has been 3 months since I started my new job. Okay naman so far. Choosy pa ba ko? eh, may trabho na nga kesa nganga at kamot betlog maghapon.

Unti-unti na nag babalik sa dati ang lahat. Nag babalik narin ako sa paghulma ng abs mey. parang palayok lang, hinuhulma talaga?! Nag balik narin ako sa pag jo-jogging pag may time at regular badminton game narin. Actually, sumasalit na me sa mga badminton tournament sa Singapore. I'm such a varsity already lah! LOL Nag babalik narin ako sa long overdue searching for my one true everlasting love. My happy ever after. The chosen one. Charot!

As of the moment, nag coconcentrate ako sa pag baba ng BMI ko. Dahil according sa malanding BMI Category, morbidly obese parin ako. Haist! Pagod na pagod na kong maging matabang cute.Slap me hard hanggang sa dumugo ang red lips me. Ang hirap magpapayat! Pero never say die. Para narin healthy life style. Kidding aside. Gusto ko ng healty life style. 'Yung matulog ng minimum 7 hours at mag exercise regularly at kumain ng konti. So far. Fail sya ahhaaha pero try and try sabi nga ng matandang kasabihan.

I monitor my blood pressure everyweek. Nasa normal range naman na sya. I still see my cardiologist regularly para masigurado na hindi ako ma stroke anytime soon. Masakit sa bulsa, pero if that is the right thing to do to extend my life para maranasang umibig muli at lumigaya ng wagas eh, I wouldn't mind spending. Arte lungs. Once in a while may trauma parin sa na experience ko. Everytime I see a doctor, nag pa-palpitate ako dahil feeling ko meron akong medical condition. 'Yan yung naging effect sakin nang napakagaling kong ex-employer.

New Work is good, very mabait and super considerate ang boss at lead ko. Gusto ko rin ang trabaho. Medyo ma aksyon sya ngayon. Nagpupunta kasi kame ng mga iba't ibang mga planta para mag site visit at mag lamierda at mag buko juice habang nag papa foot spa at morrocan bath. Charot lang. Nag pupunta kame ng mga planta para mag service, monitor at mag train ng plant operator ng product naming control system. So pag tapos ng buong araw, amoy grasa na me. Hot na hot ang amoy pang Romance, hard and harsh ang peg.  Just imagine this, me on a coverall sweating papasok sa kwarto. I know right! so hot. ahahahaa Nasuka ka ba? Pwes, wag ka mag basa mag basa ka ng Dictionary maghapon. ahahha

'yun lang naman, nag update lang ako para maramdaman ng mga may crush sakin na buhay pa ang blog me. Ramdam nyo ba yung angas factor. Jepoy 2.0 yabang version. Charot ulet. Na-miss ko lang mag sulat. Hopefully I can write as often as before. I love blogging. This is my life. This is where I can be free as a bird. This is where I can express everything. Arti lungs.

More kwento next time sa tatlong faithful readers ko!

Sorry for wasting your time!

Mwua!

And then there was light...

Naka ready na lahat ng mga gamit ko pauwi ng lupang hinirang at naka box na ang pala at rake bilang pag hahanda sa pagsasaka ko sa farmville. Tanggap ko na ang defeat. Tanggap ko na tapos na ang season ko sa Singapore.

Pero si Papa Jesus full of surprises. On my last week of social visit pass the miracle happened. It was as fast as sound. Charot lang. Hindi naman ganun kabilis pero it really happened fast. Tumawag sakin ang isang kumpanya na gustong-gusto kong mapasukan dito sa Singapore. Actually, na ineerview na nila ako two months ago pero hindi sila nag paramdam kahit spam na ko ng spam ng email follow-up. Deadmeat sila sa malamig na Jar. And so I accepted the sad truth. So it kinda surprises me that they were interviewing me for another post. Syempre, I told them that I have one week left on my social visit pass.

It was the longest week for me. Hindi sila tumawag ng sunod-sunod. Alam mo 'yung feeling na hindi mo alam kung nagustuhan ka ba nila or hindi? Hindi ako makatulog. Nakaka tatlong ice cream ako sa isang araw. dahil sa kaba. LOLz Nakatitig ako sa phone ko maghapon at nag dadasal ng taimtim na sana tumawag na sila.

Nag daan ako ng another set ng technical interview ulet. Nose bleed. Buo-buo yatang dugo ang lumabas sa ilong ko sa sobrang hirap. Pero I know for a fact that this opportunity was my last shot. so I shine like a star. hihihihi

I got the job offer. Not the best job offer in the world but I am really thankful to God. It is indeed my miracle of the year. But that is the first time. Meron pang Work Pass application approval at Medical exam.

I learn to trust and rely on God. Suko na ko eh, I just gave everything to God. If uuwi ng pinas and that is His will for me. Okay lang sakin. I trusted and surrendered everything to God. It elevated my faith to the next level.

So habang nag didildil ako ng salt, my employer submitted my Work Pass application to the Ministry of Man Power. Current issue ngayon dito sa Singapore ang approval rate ng Work Visa dahil the Government is very strict about Work Passes, they are trying to control the influx of foreign talent nowadays.

After a day, my work pass has been approved.

I was amazed by God's favor.  After I got my IPA kelangan ko na mag pa medical which is another thing, kasi I have hypertension. Severe case of hypertension. Ni nenerbyos kasi ako pag kaharap ko na doctor kaya lalong tumataas blood pressure ko.

This time God showed His grace and Mercy to me. I went to do my Medical test, blood pressure is a little bit high kasi sobrang kabado ako. The doctor gave me this.

I passed and was certified fit to work. And these things happened 3 days before my social visit pass expiration.

Tomorrow I am set to, get my Work Pass Card. And I already started my work last friday. Today is my second day. Here's a shot of my new workstation.

Almost 3 months of job searching. The journey was no joke and it was hard and confusing lalo pa at nasa ibang bansa ka. Masakit sa ulo mag isip ng bills at frustrating makita na 'yung plans mo nag co-collide right before your eyes.

But the experience made me realize one thing. God never fails. His faithfulness remains the same, yesterday today and tomorrow. He does not bless us because we are good people. Or because we deserve the blessing. He blesses us because He is a generous and a loving God.

Sorry If I sound so Chuchy on this post. I'd just like to express how grateful I am to God for blessing me and for letting me see life on a different perspective this time...

Let me share this worship song from Elevation Worship that has really given me courage to trust God despite of circumstance that I don't understand.

Forlorn

Buhay pa me!

Dinadamdam ko lang ang pagiging hampaslupa ko ng dalawang bwan. Dalawang buwan na pala akong jobless! And Worst nasa ibang bansa akong Jobless! Wala akong working visa!

Hindi parin tumatalab ang lahat ng pambobola ko sa 10 pages resume ko. Kakaunti ang mga tumatawag para i-invite akong mag show. Mag show ng confidence sa ineeerview. Kelangan ko na yatang idagdag sa CV ko ang pagkain ko ng Apoy on stick at buhay na manok na may palikpik para mabigyan ako ng Joboffer. Gassss-abelgas! I'm so dead.

Nag request ako ng extension ng visa para madagdagan ako ng another month, feeling ko makakakuha ako ng maayos na offer. Pero rejected ang aking request. Kelangan ko pa sigurong lumuha sa harap ng ICA para mabigyan ako ng extension.  So ang ginawa ko nag exit ako sa KL, Malaysia truly asia pacific. Sinamahan ako ng aking mga kaibigan.

So mga ilang araw din ako dun nag emo. Well, hindi naman masyadong imo because I'm with a group of friends, so steady lang ang paglamon at pag ikot-ikot sa Petronas at kung saan-saan pang shit. After 3 days balik na ng Singapore. Kulang nalang maihi ako sa Nerbyos sa immigration ng Singapore.  Nabigyan ako ng another 30 days. So hanap parin ng hanap ng trabaho. Kulang nalang tawagan ko isa-isa lahat ng nasa Jobstreet at ibenta ang puri me. Pero malupit ang tadhana ate Charo. Naubos ang 30 days ng wala paring Job offer. I have an option to go back to Pinas and plant kamote or to do another exit.

Bilang malandi, naisipan kong mag exit ulet ng isa pa. Last na 'to.

Couple of weeks ago nag punta naman ako ng Phuket, Thailand. Dun ako nag exit para kunyari turista ang peg, sinamahan ako ng kaibigan ko.

Syempre Hindi lang puro emo ang pinag gagawa me. Kelangan mag beach din. Excuse the doublechin.

After four days bumalik kame ng Singapore lah. Kulang nalang ma-tae ako sa nerbyos 'nung nakapila na kame sa immigration. Hindi ko alam kung iihi ba ko o tatae. 'Yung mga nauna samin na chekwa  galing China meron na patawag sa holding room at hindi naka pasok ng SG.  I was like, "I'm dead pig!!!" Nag elevate ng 100% ang nerbyos me. 'Yung betlog ko umatras papuntang lungs. Nung turn ko na sa immigration officer butil-butil na pawis hanggang singit ang lumabas.

IO: Are you working here?
Jepoy: Not anymore...
IO: You went KL went back SG and then Went Phuket and go back SG again??!! *insert sarcasm*
Jepoy: Yes
IO: Do you have return ticket back to Pilipin?
Jepoy: Yes I do, *Sabay abot ng Ticket na may panginginig ng kamay*
IO:  *Cheking ticket. Checking Passport. Check each pages of PassPort*
Jepoy: *Nga-nga. Pray. Praying harder*
IO: *Stamp ng passport. Sulat sa Embarkation card. Abot ng Passport*
Jepoy: Thanks! Good nyt.

I have freakin' 30 days again.

'Di ko alam kung matutuwa ako o hindi. Numb na pakiramdam ko. I was asking myself baket ko ba pinag pipilitan sarili ko sa bansang ayaw naman ako?! Arti lang.

Seriously, nakakapagod na. I'm giving my self last 30 days. Pag wala parin, uuwi akong Pilipinas ng Walang pera at walang trabaho at walang lovelife. Kelangan my lovelife na kasali?!

Ang dami kong natutunan sa naranasan ko. Number one marunong na 'kong mag tipid. Hindi na ko nag ta-taxi parati. Kaya ko nang hatiin ang Chicken rice sa dalawang meal. Gumagamit na 'ko ng EZ link ngayun. Hindi na ko nag shopping. Nakikitira nalang me ng bahay. Pinapakain. Wala nang yaya na nag lalaba ng damit mey.

My Mudrax called me up, sabi nya pumunta daw sila ng Church ni Pudrax para ipag pray na mag kawork na 'ko. Tapos nagpipigil sya ng iyak. Sabi nya pag nahihirapan na 'ko, uwi na daw ako. Makakahanap naman daw ako ng trabaho sa Pilipinas at mag kakasama naman daw kame. Hindi naman daw nila kelangan ng dollars. Hayaan na daw na maremata ang kalabaw at sakahan sa Probinsya. Sama-sama nalang daw kami sa Putikan. Hindi ko na 'yun nakayanan Ate Charo.

Naluha me sa left eye ng isang timba at kalahating tabo.

I was just working fine, performing my job well and next thing I know wala na kong work at nag kukumahog na akong mag exit?! Lahat yata ng kamalasan nasalo ko nung nag paulan ang universe ng curse.

I never questioned God. He still indeed faithful. Marami parin blessings na dapat ipag pasalamat. So now, still trying to apply and wait at the same time, enjoy the possibility na last month ko na 'to sa Singapore. Nakita ko sa ganitong delubyo kung sino ang tunay na maasahan. 'Yung tutulungan ka hanggang ma angat sa lusak. Bukas luluhod ang mga tala. Juk!

I'm sure kung uuwi ako ng 'Pinas magiging makulay parin ang buhay. Sabi nga ng kanta.

"There's no place like home"... Besides, unlimited San Mig sa Pinas sa murang halaga.

Maybe I'm destined to go elsewhere? I dunno, but for the meantime. Apply muna ng apply baka makatisod ulet ng employer.

This has been a very painful and exciting journey.  Maka English lang.

Salamat sa tatlong nag babasa ng blog na 'to.

*Smack*

Job Hunt

Operation Job hunt ko.

Sinabi ko sa last entry ko na kapag na-cancel ang employment pass ng isang foreign talent dito sa Singapore meron lamang silang 30 days to pack all their kalat and leave Singapore at once. I'm on my second week to this point.

My day to day routine is to wake up at around 9:00 AM mag tooth brush, uminom ng high blood meds at simulang simutin ang mga job portals online (Monster, Jobstreet,jobsdb,stjobs,recruit, etc..) Nag pe-personal email din me sa mga match job openings with cover letter containing all flowery words why I am fit for the job posting. Siguro mga 50 to 70 applications average in a day. Lunch break at 12:00 to 1:00. Mag emo ng mga bandang 3:00PM-3:15PM then banat ng application online again and exercise at night. Pag sobrang down and blue pag dumilim na, I go out and I sleep over to my friend's place and wake up around  8:00 AM to go home and do the agonizing routines over and over again.

First week of Job hunting, walang masyadong progress. Some recruitment agencies called saying, pinasa na nila sa client resume ko and will update me as soon as they heard from their client. So hindi dapat umasa 'dun. Umasa lang dapat ng mga 3%.  I got my tax clearance and I need to pay 3, 298.32 SGD for my Income Tax. Painful!

Nag e-expect pa naman ako na magagamit ko ang last pay ko pang survive sa bills i.e. phone bills, house rentals, PUB, and kung anik-anik pa. Now nganga na!

Now on my second week, naawa na sakin si Boss Chief sa heaven. I needed a high. I needed something to keep my hopes up and expectations low. I needed to bring my ego up. Umarti?

I got 3 interviews to this date. I'm scheduled for final interviews. 'Yung isa dati kong company sa Pinas,   'yung isa refaeral ako, 'yung isa hindi ko na puntahan kanina nabasa kasi ako ng ulan. Nag titipid me ayoko mag taxi. Tsaka masyado akong na drain sa Isa't kalahating oras na interview ko 'dun sa dati kong company sa Pinas na may Head Quarters dito sa Singapore. Nalabas ko lahat ng natutunan kong Emeriken Eksent at lahat ng super technical powers ko sa innneerview na 'yun. Now I have to wait two weeks for the result. Two weeks kasi Chinese new year next week nakabasyon mga chekwa. So parang 'yung next week ko is wasted week na rin.

Now I'm thinking whether to go back home na or exit muna me sa US. US talaga?! exit muna me sa Phuket, Thailand para mag emo sa beach habang lumuluha sa left eye.

I still wish I'll get the job offer bago ako umexit ng Singapore. Uwi na kaya ko Pinas? Mag tatanim nalang ako ng kamote sa likod namin at kakantahan ang mga Gumamela sa farmville habang dinidiligan?

This has been a very sad experience. Siguro spend ko nalang ang natitirang weeks with my friends. Tapos mag kukulong ako sa kwarto ko sa Pilipinas ng one month habang umiinom ng muriatic acid. Charot.

Jobless

I'm officially a certified Bum these days. Yes, Bum meaning Jobless, walang work, purita mirasol, dukha, hampaslupa, indiyo, aliping patadyong, hampaslupa. And I have 30 days in Singapore to either look for a job or pack all my mess and go back to my beloved Lupang Hinirang.

Going back to Pinas is totally okay, but if I have a chance sana, I'd rather choose to stay here still simply because I have already made a life on my own habitat here. Friends, church, sports buddies. Fine! mas malaki ang sweldo ko dito kesa sa Lupang Hinirang. Pero minsan Love is just ain't enough. Sabe?!

Anyway, ito ang nangyari baket ako nawalan ng trabaho. This happened last friday. Papaikliin ko nalang ang kwento dahil sakit na sakit ang puso mey. Ang hirap balikan ng mga masasakit at mahahapding alalang iyon Ate Charo.

Ganto yan, noong 1885... Juk!

Last Time na kwento ko nag pa Medical ako for my work visa renewal, right? Tapos 'yung Doctor ng Clinic na 'yun natrace nya na I have Hypertension daw, which is yes, a fact and I didn't deny it naman. So, sabi nya kelangan bumababa ang blood pressure ko sa normal hanggang friday para bigyan nila ako ng medical clearance. I told the Doctor hindi pwede sa friday because mag e-expire na ang work pass visa ko 'nun. I need the clearance ASAP ganyan ang ultimatum na binigay mey. Sabi ng Doctor he won't give me the medical clearance hanggat hindi nag 130/80 ang blood pressure. Sabi ko ano gagawin ko?! Utusan ko blood pressure ko na bumababa kagad?! Eh, mataas nga eh! 

So after ilang days with the blood pressure medication na binigay nya eh, salamat naman sa bangga dahil hindi iyon nag work! Gawgaw yata laman ng capsule. Pag balik ko sa clinic, sky rocket high parin ang blood pressure ko mga 190/ 100.  High blood parin mey LOL  So I asked him kung ano pwede ko gawin para makuha ko Medical clearance dahil pag walang clearance walang renewal ng pass na magaganap at alam nating lahat na pag walang work pass visa wala ring pangkabuhayan show case ang isang OFW.

Kaya nag pa second opinion ako sa Raffles Hospital on my own pocket. Since, my history kame ng hypertension I went to the health check division first, para ulitin ang MOM required medical checkup clearance.

Tapos I consulted a Heart Specialist para sabihin ang lahat ng heart aches me. Charaughtz! I went to see a cardiologist para sigurado na, para malaman ko na kung mamatay na mey. So I went through cardiogram 2decho, blood chemistry, stress test and all the tests to find out why I have hypertension.

So to make the long story short. I was cleared by the Cardiologist and the hospital. I got my Medical fit to work clearance kahit hindi pa normal blood pressure ko. Mattas pa ng konti. Sabi ni Manong Cardiologist it will lower down eventually dahil meron na akong maintenance.

So I went to our company clinic and showed my hospital findings and lab tests and reports. The stupid clinic didn't accept it and I was informed to just talk to my HR and see what would be the next step. So come friday. Walang kaabog-abog I was invited by the Regional HR director and my HR Manager kala ko bibigay na ang issuance ng Work Pass ko eh, iba ang nalaman ko. My company is letting me go.


Gusto ko sana isulat buong details but I just can't.  Anyweis, I got a lot from my company and I just wish them success in their future endeavor. Parang miss universe answer lang??!! Fine! I hate them to the smallest cell I have in me. Initial reaction was gusto kong ibato ang mesa sa pagmumuka nila not only because I'm losing my job but they are making me stupid.

Thank God I have Jesus in my heart. And His Grace is sufficient.

So yeah, I'm spending most of my time searching for job and during idle time I read or I blog. I'm on day 2 of Job hunting. This'll be an exciting journey for me.

Umpisa na ang pag hanap ng patis at asin upang ibahog sa kanin para makatipid... Bawal mag emo saka na ko mag emo pag uuwi na me ng Pinas ng sagad to the finger tips ang caban ng cash!

I'm so dead...

Medical Checkup

Isa sa mga requirements ng pagkuha ng work visa dito sa Singapore ay ang medical checkup. Hindi naman sya masyadong mabusising medical checkup gaya ng tuwad-ubo-kalabitlbetlog-squeezeTite kind of thing na naranasan ko sa Pinas 'nung fresh at bubot pa ako, I think na iblog ko ang experience ko na'yun noon. Simple lang ang checkup na naranasan ko kahapon. Kelangan ko lang mag palabas ng spermatozoa sa loob ng two minutes sa harap ni Doctora.  Dugyot lang!

Syempre joke 'yun!

HIV test at Chest X-Ray lang naman ang hinihingi ng Ministry of Manpower ng Singapore bago nila i-release 'yung IC namin (Identification Card). Hasle nga lang kasi, first time ko itong mararanasan dito. Dati kasi 'yung Employement Pass ko hindi required and medical checkup, meron lang declaration na pipirmahan tapos pasok na sa banga, pede na mag start mag work. Pero this time dahil downgraded ang aking work visa bilang taga kaliskis ng Isda sa Palengke eh, kinakailangan kong dumaan sa ganitong process para makakuha ng work pass.

So no big deal, sigurado naman akong wala akong HIV at maayos naman ang aking paghinga at hindi naman ako nagkaroon ng respiratory complications sa loob ng dalawang taong pamamalagi ko dito sa Sg. Mataba lang ako pero healthy naman at cute. Kelangan may cute talaga?!

Pag gising ko ng maaga mga 10 AM eh diretso na sa banyo. Nag shave. Nag gupit ng balahibo ng ilong. Nag body scrub. Nag shampoo. Nag conditioner. Nag bubble bath. After 30 minutes. Ready na mey.

Hindi ako pumasok ng Opis. Mula Sengkang pumunta ako ng Jurong Point Mall para tapusin na ang kalokohang ito. Parang ang layo ng byahe ko, kung ikukumpara sa Pinas eh, parang Bulacan to Manila ganyan.

Maaga akong dumating sa Clinic 12PM lunch time. Swerte nga lang kasi wala silang lunch break. So Kuha na ng number para masimulan na at mabilis matapos ang lahat ng kalokohang ito.

Nag flash ang number counter 325 Room # 2. Kinabahan me. Feeling ko naman ooperahan ako. Takot kasi ako sa Hospital. Maka-amoy palang ako ng gamot mahihimatay na 'ko. True story.

Pag pasok ko sa room...

Doc: Hi You can take your seat first
Me: Thank You
Doc: Okay I'll get a blood sample first for the HIV test. This won't hurt much. Close your eyes. *Sabay tusok*
Me: ARAAAAAAY KASAKIT!!!! (sabi ko sa isip ko)
Doc: Sorry I can't see your veins
Me: Eh baket mo tinusok??!! tanga??!! (Sabi ko sa isip ko ulet)
Doc: I'll do it again, close your eyes *Sabay tusok ulet*
Me:  ANAK BAKA ANG SAKEEET!!! (Sa isip ko lang ulet)
Doc: Here we go...
Me: I thought it's just for HIV test? Why are u getting too much, I am not donating my blood?
Doc: *She smiled at me, infair ang puti ng ngipin kamuka ni Mikee Cojuaco si Ate*
Me: *I smile back* Go get what you needed I'm yours

Malandi?!

Kinuha ni Doc ang pang kuha ng Blood Pressure at Ibinalot ang kamay ko at binomba ng wagas hanggang mag sikip ang aparato sa bisig kong nag susumiksik sa maskelz

Doc: You have high blood pressure
Me: It runs on blood. Must be the genes. Or must be all the junk I eat from the recent holidays or pro'lly because I slept 3:AM today.
Doc: You need to lose weight (ang mean ni Doc) Come back next week lah I'll check again
Me: No leh just give me med, then fit me to work. I need to get work pass, mine expiring soon mah, I'm over staying alien oreydi lah.
Doc: Better diet for a week lah or else get clearance from cardiologist meh.
Me: Don't want to come back lah. Have to work. Have to make money, leave finish olreydi lah.
Doc: Must go back lah! If not you'll not going to have work pass and will need to go back Pilipin mah.
Me: fine!!!!

Babalik nanaman ako sa napakalayong Clinic nila! At kelangan ko pang mag diet ng malupet para mag ka clearance lang sa Medical na ito. I hate my life!!! Slap me na ng tabo, five times.

Pero buti na nga lang walang stool sample requirement. Nasusuka talaga ako sa pag kuha ng stool. Kahit sarili ko pang tae ito manggagaling. Lagi akong hirap na hirap kung paano kumuha ng stool. Dati nilagay ko sa stick tapos nahulog sa sahig, diring diri  kong dinampot at tinapon sa inodor ulet. Nariyang sinungkit ko galing sa pwet ko tapos tumalsik sa pisngi ng pwet ko ung stool. Nakakasuka. Nariyang tumae ako sa papel tapos kumuha ng stool. Dugyot talaga. Buti nalang walang stool sample. Last time nakihingi nalang ako ng stool kay Lovette, 'yung ka-opismate ko. Hindi ko alam paano ko sya napapayag mag transfer ng stool nya sa stool bottle ko. At ayokong maimagine pa'no nya yun ginawa.

So Yes, I'd rather diet for a week. Eat fruits and Oatmeal  just to lower down my blood pressure than to get tae and put it in a small size bottle. So dugyot.

2012 Year-End Review

2012 has been an awesome year to me. Arti? Marami akong dapat ipag pasalamat kay Papa Jesus sa lahat ng mga blessings at pagsubok na napag daanan me, nariyan ang mga bagyo, lindol at kalamidad na nag daan para hamunin ang katatagan ng aking pananampalataya pero ang kawayan ay kawayan (Kunek?!) nakatayo paring matatag at sabay na sumasayaw sa saliw ng lahat ng hagupit ng pagsubok ng buhay. Marami akong natutunan Ate Charo.  Mga isang kilo at kalahating guhit.

Ayos na ba introduction? Very touching na ba? Anyway high way, I think you deserve to know this news about the work visa renewal problem that I've mentioned sa last post ko (Parang public property lang kung maka FYI?! LOL Artista ganyan) Malugod kong ibinabalita na hindi pa nga pala ako uuwi ng Pinas for good dahil na approve ang aking Work Visa. Yay! Ibig sabihin legal pa akong mag trabaho dito sa Sg bilang taga kalis-kis ng isda sa Palengke. Kinabahan ako ng mga 90% kasi 'kala ko uuwi na ako ng Pinas ng luhaan at duguan ang puso. Juk!

So, eto na nga pala ang aking year end review inspired by Salbe's Year End review. Inggitero lang baket? kanya-kanyang gimik naman yan sa blog bwahihihihi

January, bloggers SG biglaang videoke session. Bihirang-bihira kame magsamasama dahil sa mga kanya-kanyang buhay at busy schedules narin. This one was very memorable kasi lahat kame nag titipid kasi kakatapos lang ng holidays tapos ang ending ang contributions namin 40 something SGD. Durog LOL.

                                           
                                             Here's a shot of a signature "kampay shot"

February, I am driven to lose weight kaya I decided to add additional cardio work out to my failing road to hotness/lose weight program. I started Playing badminton this month.

                                   Nag sisintas ng sapatos, mag stretching na para feeling varsity

March, for some reason ang bagal ng pag bawas ng timbang ko kahit nag da-diet na ko at nag e-exercise. So I decided to make my running pretty regular stuff para wala ng masabi ang mga taba at malusaw na ng bongga jabongga. Minimum of 3 runs a week, 7KM each session

 I documented every lose weight step I did kaya meron akong gantong shot, but I just kept it all at hindi na binlog pa. Nahiya mey!

April, I am really, really decided and so much driven to lose my excess weight to look good and feel good wala ng plastikan ahahha. So I decided to increase my exercise. I added an interval of swimming and I Tennis on weekend.

 Swimming mandatory shot

Tennis shot before the game

May, I joined my very first badminton Tournament. I'm beginning to like this sports

Actual shot while on the tournament. I got bronze medal here. Not bad naman for beginner lolz

June, I watched Wicked. First time ko manood ng musical show sa theater. I watched it twice.

At Marina Bay Sands Mall. Trying to find my way to the theater. Nakuha pang mag pa picture.

July, Nag punta ng Hanoi, Vietnam. First out of town trip for year 2012. It was relaxing, just what we needed.

And a memorable send off party to one of my Life Group member na ikakasal. Meet my Life Group.

August, First time kong pumarty sa Yatch Club. Feeling ko ang yaman-yaman ko kahit hindi naman mukang mayaman, muka lang busog.

September, me and my friends went to Phuket, Thailand. A late summer get away na muntik pang hindi matuloy. Dito ako nag suka ng wagas sa speed boat. Kulang nalang isuka ko intestines ko habang na nonood ang lahat ng mga tourist sa speed boat. Tunay na kahihiyan

My favorite shot inside our hotel

                                        

                                                                     Ghetto shot

October, My birthday Month very memorable. I celebrated my birthday in SG and Pinas. Nakita ko mga pinas blogger friends on my birthday celeb dinner sa Pinas.

Picture taken during Bloggers EB

Picture taken at my Birthday Bash dinner in SG

November, my friends from my last employer in Pinas came to visit Sg. I was their tour guide for a day

my friends Steve and Chloe at Sentosa

December, I got to celebrate Christmas Party with lots of friends. From bloggers to Chuch friends. Ang saya!

Church Friends

SG Blogger Friends

Naiwan ako ng Eroplano dahil nagkamali ako ng tingin ng time of departure. That mistake caused me alot, wala sya sa budget. Gusto kong hampasin ng maleta lahat ng tao sa Counter ng PAL pero ako ang may kasalanan kaya taimtim at pikit mata akong nag book ng flight ulet, yes I booked again on a critcal expensive days like now. LOL But all are worth it because I get to spend time with my family and my buchichay.

Yan lang muna update. Happy New Year! Thank you for reading my entries all these years. Arti?! Sana lahat tayo maging maganda ang 2013. Good Vibes!!!!

Yun lang *Smack*