Realization...

May nabasa akong article online tungkol sa isang YP about my age na namatay dahil sa stress sa trabaho earlier today. Sumakit lang daw yung tyan nya then boom..Next thing happened was nasa morgue na ang katawang lupa nya at kinakarne.

Nagulat lang ako na nakamamatay pala ang stress just like that! Buti nalang petiks me sa work... Sabi sa article isa daw syang Consultant sa isang kumpanya na itago nalang natin sa pangalang HP. tapos, ilang days na daw syang may back pain at parang sumasakit ang tummy. tapos yun nga. Deadmeat dahil sa work stress.

Pasalamat ako dahil sa totoo lang HINDI ako na stress MASYADO sa trabaho...minsan lang (binigyang diin ang hindi masyadong na stress).

Kanina dumating 'yung isang close friend ko na galing ng bakasyon sa Oz, nag lamierda sya doon ng bongga. Bali Originally sa Singapore sya nag tra-traho sa isang sikat na TelCo doon, sabi nga nya resigned na daw sya at nag bakasyon muna sya ng one month. Based on her story, hindi ko kaya ang demands ng work nya. As in On call kung On Call sya potashet! Pag may server downtime or problem sa main distribution frame at hindi mo na-sagot or na return call ang tawag ng kasamahan mo within 2 hours tapos' ang career mo! more more pulot ka ng snails and turtle sa kangkungan para isigang upang mabuhay. Putakels lang! Kaya nga daw mababaw ang tulog nya parati. At sa isang vibrate lang ng cell phone eh parang ni ne-nerbyos sya at nagigising kaagad. Ganown ang effect! Parati daw mababaw ang tulog nya.Napagod na daw sya kaya nag desisyon na mag resign at mag pahinga muna ng isang buwan. Mayaman much?! Maraming budget?!

Naitanong ko tuloy sa sarili ko, handa na ba ako na mag trabaho ng hindi nag re-refresh ng facebook sa isang araw sa opisina? Handa na ba ako mag trabaho na hindi nakikipag landian/Chismisan sa YM? Handa na ba ako na mag trabaho na bawal mag blog at mag bloghop? at higit sa lahat handa na ba akong mag trabaho ng walang youtube?! I'm like can not be borrow one from one. Corny! Basta, parang hindi ko pa yata kaya iyon sabi ko sa friend ko.

tinanong nya ko pabalik, Eh kelan pa Jepoy?!

Ewan! Hidni ko alam! Na iistress akong mag isip! nakaka pressure! nakakakain pa naman ako ng tatlong beses isang araw eh yun nga lang dildil ng asin much.

Para sa akin lang hindi man kalakihan ang sweldo ko at napaka impakto ng boss ko at nakakaburaot man ang trabho ko eh, sakabilang banda dapat parin akong mag pasalamat dahil pwede akong mag youtube. JOke! I mean, dapat parin akong maging positive at maging thankful. pero pag inalis nila ang youtube! Hello Singapore! LOL

Kung rant at rant lang naman eh baka mapuno ko ang entry na ito ng bitterness pero i choose not to. Maikli lang ang buhay. Hindi natin alam kung kelan tayo ma de-deadmeat kaya dapat ienjoy at icelebrate ang life. Point is, wag masyadong mag pa stress sa kahit na anong aspeto ng buhay natin. Paminsan-minsan eh dapat i treat natin ang sarili natin. Go out. Travel. mag pa-spa. have fun. Sing. tumawa ng halos matae ka sa tuwa. Eat. Pray. Love (Promotion?!) Posive vibes parati dapat.

At dahil dyan... Penge ng picture greeting puta ka! (KUNEKSYON?!)

Ako'y mawawala muna pansamantala dahil may promo tour me around the globe para ipromote ang pluma ni Jepoy. Arte lang. Mag babakasyon lang muna me kelangan ko na kasi talaga ito naks! Hindi ko dadalhin ang aking laptop. Hindi ako mag iinternet. Promise! Mag rerelak muna si Jepoy ng one week. Kaya sana mag send na kayo ng picture greetings dahil malapit na ang birthday ko. Sa Oct 19 na. Oo excited me. Salamat nga pala sa lahat ng send ng picture greeting lalong lalo na sa mga readers na wala naman blog tapos nag send ng picture greeting. Natats me. Tenchu po talaga.

Ma mimiss ko kayo! God Bless!