OFW experience

Noong napadpad ako sa US two years ago dahil nga pinatapon ako ng kumpanyang pinag tra-trabahuhan ko para magtraning kasi tanga-tangahan daw me, inakala kong makakatikim na ako ng blondeeeey na bebot, yung gaya ng napapanood ko sa youporn noong nanood pa ako ng porn 'yung Sexy malaking boobs matangkad, 'yung ganown [binigyang diin ang panood ng PORN NOON, dahil ngayon mabuti na ang puso ko] Inakala ko ring makikita ko si Katherine Heigl at makaka kiskisang siko ko sya. Kung di mo kilala si Katherine Heighl ang tanga mo, Putashet ka! Sya si Dr. Izzie Stevens sa Grey's Anatomy.

Baket ganun tingin ko sa US?

Dahil akala ko pag sinabing USA eh, hollywood kaagad ang nasa isip ko, kodak theather, Vegas, New York, New York kangkong kangkong garlic tomatoe eh, Pukang Ama! malay ko bang ang laki laki pala ng Amerika. Hindi kasi ako nakikinig sa Geography class noong highschool kaya ganun.

Pag landing ng aeroplane namin sa Detroit at sinabi ng voice over sa plane na, "Welcome to USA, Passengers" Putangina! Pumalakpak ako. Kaso ang catch ako lang ang pumalakpak, nag titinginan tuloy sakin ang mga business man. Tangina so Provincial ang labas ko. Yes, naka business class ang probinsyano. Susyal!

Napahiya me. Kaya shut up at sabay tingin sa magazine, deadmeat kunyari. So, pag baba ko ng Airport feeling ko nasa Hollywood na 'ko or Vegas or New York basta importante sakin may Snow period eh, sakto may snow nung time nayon, actually, may snow storm panga. E'di ang saya ko! Kumain ako ng snow sa sahig ng airport. Ampakla pota!

So eto na nga, meron pa akong isang boarding pass. Destination ay Knoxville, Tennessee. Exicited me much. Dito kasi ako maninirahan ng halos anim na bwan. Meron sariling kotse at sariling apartment. Oo living an american dream na ni sa hinuha ng kilikili ko hindi ko inakalang mararanasan ko ito dahil excuse me, ang hirap hirap ko lang kaya.

So boarding na nga papuntang Tennessee. Excited much talaga ako. Pagkita ko ng aeroplane namin ang liit, Sus feeling ko hindi ako kasya. Ang tanda pa ng attendant hini yung blondeeeey na ineexpect ko, Shet! Pero ayos lang. So after 2 hours siguro eh, lumapag na ako ng Knoxville.

Dito nag simula ang disappointment ko. Panay bundok ang nakikita ko! Walang high rise building. Puta! At lalo pa akong nagulumihanan noong nag maneho ako sapagkat, hindi pala ito parang edsa, bawal ang bumarubal sa kalye. Scared me. Tapos sa kalsada instead na left turn, right turn ang mga sign eh North, East, West, South ang dramatization, nag iisip pa muna tuloy ako ng five minutes para iconvert ang sign kung kaliwa, kanan diretso ito. Hindi nalang sabihin kung kaliwa o kanan kasi, may pa south-south pa. Nagugulumihanan me much. Don't get me wrong. Masaya parin ako, it's a once in a life time experience 'yun kaso nga lang kala ko yung parang sa TV sa New York at Vegas pero hindi pala. Puro bundok at kakahuyan ang nakikita ko. May mga malawak na farm at kabayo naman ang makikita mo. Meron din silang down town na tinatawag pero, naman, napaka Ghetto ng place, mas maganda pa sa Makati. At feeling ko hindi ko makikita dito si Katherine Heigl. Paano ko na sya ma kakakiskisang siko?! lungkot me.

Maayos ang appartment namin, hindi kame pinabayaan ng company namin kumpleto ang gamit A/C pati, TV cable, internet, diswahing machine. Hindi nga ko marunung gumamit ng diswashing machine kala ko pwedeng lagyan ng tide na sabong panlaba. Pag lagay ko ng tide bumula ang buong bahay, Pota! nabasa ang carpet, nag amoy paa tuloy ang bahay eh, malay ko ba namang may seperate na sabon ang diswashing machine. Sa lugar din na napuntahan ko tapos na ang buhay ng 11PM, kasi 11 PM kakalubog palang ng araw which means walang night life, kung meron man hindi ko alam kung saan. Nahirapan nga ko kasi sa Pinas diba six palang ng hapon madilim na, doon 10 parang 5 palang ng hapon napupuyat tuloy me parati.

Kahit nasa kabundukan ako napadpad atleast US parin at living like an American dream din ako hihihi. 'Nung first time kong nag pagas na ninigas na ko kakahintay ng mag lalagay ng gasulina ko eh, wala paring lumalapit, ang lamig-lamig sa sa labas. Tinawag ko pa nga yung cashier, ang response ng pota, "Can I help you?!" Sabi ko, "Yes, Give me gas" aba eh, montik na kong hambalusin ni Ate ng Cash Register pump. Malay ko bang ako dapat ang gagawa nun. Sa Pinas kasi may gumagawa nun para sakin. Sorry naman ignorante much.

Saka ko na realize na ang laki laki ng US, at ang layo layo ko sa Hollywood. Pota! Masaya naman ang naging stay ko kahit parati akong na home sick. Naka pasyal din sa Atlanta, Georgia. Sa Daytona, Florida pati sa Orlando para mag Disney at Universal studios. Mag share sana ako ng pictures kong pag ignorante kaso hindi nakikisama ang internet ko. Ayaw mag load.

natakot me sa Atlanta puro maiitim ang tao. As in kulay sila uling. Baka mamya pag samantalahan ako doon hindi me makakapalag kasi ung babae ang tataba din pota. May seksi din naman pero karamihan dambuhala. Sa Orlando naman summer time kame nag punta. At drive lang ito, walang aero-aeroplane dahil walang pambayad ng ticket kaya tiis sa long driving. Nag enjoy ako ng todo kahit hotdog lang ang kinain ko the whole day kasi tipid mode ahahaha. Ang init nung summer sobra pero hindi humid. Para kang sinisilaban ng apoy, ganown. Pero ang amsaya dito sa lugar naka two piece ang mga chikabebes kahit wala namang tubig, parang tanga lang. Diba sa Pinas mag two piece ka or top less kung may tubig let's say beach ka or pool. Eh doon park tapos two piece, YAMMEEEE! Nabusog ang mata ni Jepoy. Subalit ang dami ring indians na nag kalat ambabaho amoy putok na shinake sa tae. Pota nahilo me talaga. Susme! dapat may dala akong albatross pangotra.

tapos...Uhhhmm...

Tinatamad na ko mag kwento, sa monday na lang ulet. Ang haba na baka hindi nyo na basahin. Happy Weekend Senyo!!! Woot Woot...

Wedding..

Naimbitahan ako sa isang piging pangkasalan 'nung Saburdey. Dahil chibugan at libre ito, hindi ko na syempre pinalampas pa ang opporturnity of a lifetime. Sumama na me para makakain ng masarap at libre.

Sa mga nakalipas na kasalang napuntahan ko the past years eh, kadalasan ako ay nabibigyan ng assignment na maging host or Emcee sa reception. Magaling daw kasi ako mag English pag scripted. May accent pa at 'twang. Bunga narin siguro nang napaka daming accent neutralization training ko noong panahong nag ca-call center pa ako.Pero, hindi pala iyon ang totoong reason kung baket ako napipiling maging emcee. Gusto lang pala nila na pasiyahin ko ang mga bisita sa pamamagitan ng pagkain ko ng buhay na ostritch at pag lunok ko ng 50 pcs na blade. Joke! Gusto nilang maging buhay na buhay at masaya at interactive ang wedding reception dahil sa pagiging likas kong comedian at dahil mataba ako, para narin akong free mascott ng piging, so makakatipid sila talaga. May mascott na may emcee pa. Hindi ko nga alam baket feeling nila nag papatawa ako parati eh, hindi naman kaya, hekyusm! Siryoso kaya akong tao. Sus!

Sa kasalang ito, isa lamang akong simpleng panauhing may dangal. Ang gusto ko lang gawin ay mag camwhore at kumain ng masustansyang food. At dito mag sisimula ang kwento ko ngayon.

Alam nyo naman na pag wedding reception 'diba merong palaro ek ek, right? Kapag ako ang emcee, marami akong pakulo para lalong nakakakilig at maging masaya ang game subalit pag ikaw pala ang kasali sa actual stupid games eh, nakakapag init ng ulo, lalo pa't nag ro-roll and video at hindi maampat ang flashes ng mga camera para macapture ang moment. Nahiya me. Gustong gusto mong matapos na ang game para matapos na ang kahihiyang pwede mong idulut sa sarili mo.

Simple lang ang laro. Ihahagis ng groom ang garter tapos, kung sino ang makakasalo ng garter eh, eliminated na sa game. Well, what do you know?! Ako lang naman ang hindi na eliminate. Ang bibilis mang hablot ng garter ng mga kasali sa games, hayok na hayok ma eliminate. Putangina! All eyes are on me now. Nahiya me talaga. Ayoko pa naman na ako ang sentro ng atensyon, Puta! nakaka shy. Buti sana kung napaka gandang lalake ko and hot, kaso hindi naman masyado. Slight lang. Ahahaha! Seriously, nahiya me.

So eto ang nangyari sa final stage ng game. Ang tawag nila mirror game. Simple lang ang rule. Gagayahin ko ang gagawin ng groom sa wife nya tapos i mimirror ko ito sa partner ko. (Salamat stibi sa kuha na walang face trace)

Bago ang picture nayan, ikinabit ko muna ang garter sa legs ni Ate *Evil Grin* at bago ako lumuhod para ikabit ang garter sa legs ni Ate nag sayaw muna ako papalapit sakanya. WTF!!!!! *Embarassing mode ON* Hiyang hiyang hiya me talaga. Kahit maiitim ako nag blush ako hanggang betlog.

Akala ko pagkatapos ng game na ito makakatikim ako ng isang mag asawang sampal mula kay ate. natakot me. Sumusunod lang naman ako sa rules ng game at gusto ko lang maging masaya at memorable ang wedding ng officemate ko. Akala ko maiiyak si Ate sa aking matatamis na halik. hak hak hak! Buti nalang mahinahon si Ate at malawak ang pangunawa.

At para walang awkward moment, nakipag shake hands ako at sinabi kong, "thank you for being good sport." Oo, napa english ako ng kaunti.

Sa susunod pag nag karoon ng ganitong games tatakas na me, kunayari tatae lang ako. Okaya yosi break muna. basta kahit ano. Nakakahiya maging sentro ng atensyon ng mga ganitong event lalo pa't hindi mo kilala ang mga taong nasa paligid.

Sunday...

Frustration ko ang sumayaw.

Kaya naman nung nabalitaan kong totoo ang chismis na mag kakaroon ng Step up 3 in 3d eh, na excite ako ng konti. Lalo pa't nag lagay sila ng trailer doon sa malaking LCD sa labas ng Cinema sa MOA. Sa tuwing napapadaan nga ako eh, parang iniengganyo ako lalong manood. Gusto ko rin ang Official Sound track ng movie, "Club Can't Handle me".Watch it. makikita rin ang ilang movie clips dito sa music video.



Sa katotohanan, pinapatugtug ko sya sa bahay pag ako lang mag isa tapos sumasayaw me. I know, nakaka kilabot, naiimagine nyo ba si Hagrid na Sumasayaw? parang ganun, Yuck!

Dapat nga papanoorin ko ito ng weekdays para hindi ako makipagsiksikan sa mga tao sa Mall ng weekend, kasi po ayoko ng sobrang matao at siksikan na lugar, nahihilo kasi me (Arte lang) So 'yun nga, tama nga hinala ko ang haba ng pila sa Ticketing palang at pati sa mismong Cinema, 'nampota talaga! Buti nalang maagap me at nakakuha ako ng maayos na pwesto kung saan malamig at saktong sakto steady pulso lang ako habang nginangabngab ko ang Subway Sandwich para healthy at isang large Coke. Correction COKE ZERO. Ahahahha

Tungkol sa movie.

Syempre as expected puro sayawan 'ito, duhr! Some street dancing moves ay na showcase sa palabas tapos in 3d pa, asteg right?! At pinaka na gustuhan ko sa dancing moves nila eh, yung practice na street fight dance tapos hindi sila nag kakatamaan nung partner nya, that was really dope man! (dumudope?!) Maganda rin ang moral lesson. Oo, tumitingin din ako sa moral lesson ng palabas sa maniwala ka't sa hindi, Buset!

So ganto nga ang moral lesson, it was about reaching your dreams without compromising what you really love doing, for example, you wanna be a doctor tapos you wanna pursue painting at the same time. Mensahe ng movie was, you can do both at the same time and excel on two differen fields like be a dancer and be a a good and respected doctor as well. Na realize ko may point ang mensahe ng palabas. Sometimes, preoccupied tayong gawin masyado ang mga bagay na dapat nating gawin and we neglect to focus on what we love doing. Good thing, tayong mga bloggers we do have an outlet para mapakita ang munti nating talento sa pag susulat ahahahah. But thing is, it really isn't too late to do stuff you really love doing. In may case gusto kong gumawa ng palayok na gawa sa clay. Joke!

Pag tapos kong manood sabi ko uwi muna ko mamya na ko mag aaya ng inuman. Pag akyat ko sa parking sa 4th floor pa ito. Putangina! flat ang isang gulong ng bebe ko. WTF!!!!! Check ko 'yung tool box sa compartment. Pag sinuswerte ka nga naman. Iniwan ko pala sa bahay last time nilinisan ko sya. Putanginaaaa!! Na bwisit me. Nag sindi muna ko ng yosi at nag isip kung irunning flat ko ba sya hanggang sa gas station, kaso baka masira ung mags puta talaga! Nakatitig ako sa gulong habang nag yoyosi at nag iisip. May- maya may nag park sa tabi ko. Kulay pulang Vios. Pag baba nung driver. Chicks ito. Dyahe me much...

"Do you need tools?"

"Apparently yes..." (napalaban ako ng konting englishing)

"I got some here, wait I'll help.."

"You sure? Sige hintayin na kita maaga pa naman ako"

"Appreciate it.. Jepoy by the way. You actually are my Angel ahaha" *Pinapawisan ako kasi hindi pa ako nag papalit ng tire mag isa, Putakels!

"You see you know my name. I'm Angel. Nice to meet you Jepoy. Pwede ba humingi ng yosi, if you don't mind?"

"Sus, Oo naman here.."

Nag sindi sya ng yosi tapos na upo sa tabi ko. Shet ang bango!!!! Sex na to. JOke!!!

"Jepoy mali ung pinag kabitan mo sa ilalim ng jack.."

WTF ...kakahiya!

...

Ayoko na palang ikwento nahiya na me. Salamat sa pag basa. Happy Monday!

Flashback

Ang post na ito ay pag babaliktanaw ko sa aking hampas lupa days. Ito ay noong ako'y nasa kolehiyo palang, kung saan ay sariwang-sariwa pa ako (parang talakitok lang sa palengke 'twing 5am, fresh!) at tunay na tunay na hindi pa mulat sa kamunduhan ang aking young body, ang alam ko lang ay mag solve ng mathematical problems at gumawa ng prototype circuit (Nerd!). Parang kelan lang naman ito, mga 2 years ago lang.

Fine!!!! 3 years ago.

Fine!!!! 4 years. Okay, Forget it, basta hindi naman kalayuan mula sa taon na 'to, wag na nating bilangin pa. Medyo nega 'yung post ko kahapon kaya, balik nanaman ako sa mga munting kwento na hindi mo kakapulutan ng aral. Wala rin itong kwenta, pero kung mapilit ka sige basa lang.

Hindi ko alam kung magastos ako or talagang kapus lang ang alowance ko. Kada isang linggo meron akong isang libong piso na bigay ni Mama bilang allowance ko noon. Inclusive na lahat doon pati pamasahe ko papuntang school at pauwi ng boarding house, kasama narin ang pang chibog at pamasahe paluwas at pauwi ng Pampangga. Syempre, minsan kelangan kumain ng chicharon sa bus paluwas ng Maynila, kasi baka mainggit ako sa ibang pasahero habang naririnig ko ang mga kagat nila sa malutong na chicharon kaya required na bibili din ako ng isa, so, bawas na din 'yun sa overall baon ko. Madalas nga, sumusungkit ako ng century tuna at pansit canton sa tindahan ni Mama para maka-bawas narin sa gastusin ko sa loob ng isang lingo sa Maynila. Syempre pag nag pa-photocopy ako ng mga hand outs and stuff dagdag pa iyon sa gastusin, so kamusta naman ang pag didildil ko ng asin 'nun?

Ang hirap talaga ng buhay ng isang istudyanteng galing ng probinsya, lalo pa't hindi naman ako galing sa mayamang angkan. Alam na alam kong sa kada linggong baon kong isang libong piso, isang libong pag titiis din ang ginagawa ng aking Mama at Papa lalo pa't sabay pa kame ng utol kong nag college, isang taon lang kasi ang agwat namin, masyadong nag lumandi si Mama noon at nasundan ako kaagad ng walang proper spacing, masyadong na mesmerize si Mama sa alindog ni Papa kaya ganun. So, hirap talaga ang aking loving parents noong college days namin financially.

Kung tutuusin sapat naman ang isang libong piso, pwede na kung baga. Average na baon ito ng isang student na taga probinsya (sa tingin ko). So walang puwang ang pamomokpok, bisyo at bulakbol kung tight ang budget. At kelangan pag mag jo-jollibee or mcdo dapat-value meal one parati at bawal i-large ang coke and fries. At dapat isang beses lang ito sa isang linggo or else, kakailanganin kong ibenta ang mura kong katawan sa recto. JOke! as if may bibile ahahah.

Noong baguhan ako, lagi nalang akong na sho-short. Ewan ko ba hindi talaga akong magaling sa pag bubudget, dapat siguro nag accounting ako. Salamat nalang sa adobong nasa garapon na ipinapadala ni Mama at nakaka lipas ang lunes hanggang byernes na adobo ang kinain ko. Hindi naman halata sa katawan kasi nga mataba naman ako pero hot naman hahaha. Minsan, nag yaya ang mga ka boardmate ko na mag disco sa may Vito Cruz, Arts Venue (Oo Uso pa noon time ko. Sige na kayo na bata!!!!) ang entrance fee ay 150 pesos tapos hindi pa consumable ito, kaya kinakailangan pa naming bumili ng alak, so napalaban ang bidya nyo ng malupit. Lunes palang noon. Nag saya ako ng isang gabi, nag hirap ako ng four days malas pa pag may lab ng saturday morning, inulam ko tuloy ang pansit canton ng one week. Isang flavor palang noon ang pansit canton pero kebs pansit canton at mainit na kanina Solb! Minsan nag papacute ako doon sa katabi naming dorm na mga girls at umeeffect naman ang charm ko, kaya binibigyan nila ako ng luto nila tuwing gabi, ang tangi ko lang gagawin ay pasayahin sila sa aking mga hirit at kwento (CLOWN?!). hihihi

Minsan naman. Yung drawing manual ko nahulog sa underpass at baha nun, eh bawat student sa drawing class namin dapat meron nun. Oo, required ito. No choice. Pikit mata akong bumili at hindi ko siningil si Mama kasi ako naman ang may kasalanan sa nangyari, nahiya me much. Ang ginawa kong action plan ay bumili ng half rice at humingi ng sabaw para makalipas ang lunch time ko sa School. Minsan nagalit sa'kin 'yung mahaderang serbidorang panget na madaming pimples at malaking mata at mahabang buhok na ginawang shampoo ang agua oksenada para maging blond, ang sabi nya wag na daw akong kakain dun kung half rice lang at hihingi ng sabaw, kasi mapapagod lang daw syang mag hugas ng pinggan tapos tatlong piso lang naman ang ibabayad ko. Naawa me much sa sarili ko noon kaya dinagdagan ko ng kalahating adobong sitaw ang order ko. 10 pesos 'yun. So all in all 13 pesos ang lunch meal ko plus sabaw. And then, dalawang pisong yosi. Solb! Ready na mag calculus. Pero ang talim ng tingin ko kay ate edi kung hindi ako nag adobong sitaw 3 pesos lang ang gastos ko. Half rice lang. Kawawa much!

Pero, noong week na 'yun wala ata akong naipasang exams kaya sabi ko, hindi na ako magpapakagastos at gagamitin ko ang aking allowance wisely.

Pero bigo ako.

Nag yaya ang mga classmates kong rich kids na mag star city daw. To be honest, noong panahong iyon hindi pa ako nakakapunta kahit isang beses, sa tv ko lang sila napapanood noon, kaya naman excited ako sumakay ng bump car. So nag rides all you can kame. At ang allowance ko ay nag rides all you can din parang bulang nag laho, syempre kumain pa kame dun. Hotdog lang kinain ko. Ang hirap maging hampas lupa! Nag hirap talaga ako ng isang linggo. Lugaw lang kinakain ko sa halagang limang piso. Dun sa may tapat ng UST 'yun. Nalimutan ko na ang pangalan, minsan binibigyan ako ni Ate ng libreng isaw. Di ko alam kung kras nya ko or naawa lang sya sakin. Buti nalang mabait si utol at hindi nya na titiis ang kuya nya. Binibigyan nya ko ng tilapya na libreng pakain sa dorm nila. Minsan pinadadalaw nya ko doon ng oras ng kainan para pakainin ako ni Pastor. Kaya nakaraos ako ng isang linggo.

Fast forward ngayon.

Nagiging magastos nanaman ako. 'Yung utol ko kakarampot ang sweldo ang daming pera sa bangko. Samantalang ako medyo karampot lang ang sweldo walang masyadong savings. Baket ganun pag konti pera nakaka raos naman, pag dumami pera nagiging mataas din 'yung standard ng pamumuhay. Dati kalahating ulam at half rice solb na solb na ko. Ngayon dapat dalawang ulam, isang karne at isang gulay, half rice. Fine! one rice, tapos coke tapos dessert. At higit sa lahat hihihiram ko lang ang librong binabasa ko noon. Ngayon panay bili. Makakita ng bagong gadget na ngangati bumili. May seatsale sa eroplano na ngangati pag book. Haist life! Kelangan mag tipid para sa future.

I heyreeet!

Top 5

Mabait ako at hindi ako tumitingin sa kasamaan ng isang tao (most of the time) i would rather find goodness in one's wicked heart, Naks! Oo, binubuhat ko ang sarili kong bangko. Ang bigat nga lang effort much. Walang basagan ng trip, blog ko naman 'to eh, sasabihin ko ang gusto kong sabihin. Pero, hindi ang kabaitan ko ang gusto kong bigyan ng diin sa post na ito.

Gusto kong bigyan ng diin ang kagwapuhan ko. Jowk!

Serious mode na talaga promise. Go!

Aktwali, wala lang akong maisip na magandang introduction 'yung tipong, Pang! (sabay post na malupit) ganun. Kaya eto nag isip nalang ako ng ganyang klase ng intro.

Hindi naman talaga ako namamahiya ng tao at hindi ko sinasabi na masama ang ugali nila harap-harapan kaya ito nalang ang perfect medium ko para ma enumerate nang mga klase ng tao na kelan man hindi mararanasan ang nag aalab kong friendship (lol). Sila 'yung hindi ko natatagalan makasama at maka ututang dila. Nangangati akong mag walk out kaagad sa presensya ng gan'tong klaseng tao. Okay, para ma get's ng mga ibang slow readers dito, jowk! ahaha

Let me enumerate the traits and characteristics ng mga hindi ko masyadong gustong klase ng tao. Wapakels kung hidni rin nila ako gusto. The feeling is mutual, Sanamabits! Eto sila, read closely.

1. Mga taong sobrang angas. Ma eere. Mayabang. 'Tipong tinatalsik na ako sa kinauupuan ko sa sobrang kahanginan. Tangena! Nag sasalita palang bumabagyo na.Totoo nga yata ang kasabihan na ang mag nanakaw ay galit sa kapwa mag nanakaw. LOL Pero, seriously konti lang naman ang angas ko, hindi ka liliparin sa upuan mo. Ma-shake ka lang ng konti ahahaha.

Para maintindihan mo ito mag bibigay ako ng example. Na experience ko sa Starbucks kanina. Habang tahimik akong nag kakape at binabasa ang aking libro meron isang manong na dumaan sa harap ko na may hawak na Ipad. Dumaan sya sa harap ko ng 3 times, kulang nalang sabihin nya na, "Excuse me tignan mo meron akong IPAD mainggit ka". Akala naman nya na iingit ako. Duhr! Slight lang kaya.


2. Feeling all knowing. Sya na ang tama. Sya na ang maraming makahulugang advices. Sya na ang maraming karanasan sa lahat ng bagay at dapat sya lang ang pakinggan. Sya na!!! Sya naaaaaaaaaaaa!!!!Ito yung mga taong hindi mo naman hinihingian ng opinion eh, sa sobrang opinionated feeling nila sila na ang dapat pakinggan at galing sa balon ng karunungan ang kanilang advices. Talo pa nila si Solomon sa mga sarili nilang proverbs. Hindi ko natatagalan ang mga ganitong klaseng nilalang kahit hindi naman sila nag advice directly sakin. Minsan napapasabi nalang ako ng, DUhhhrrr!!!! You don't really make sense, so shut the fuck up.Demet!

3. Naranasan mo na ba 'yung asar na asar ka sa isang tao pero wala namang ginagawa sa'yo na masama? for No apparent reason, na aasar ka lang talaga sa kanya just for fun. I'm not sure if it's just me or naranasan nyo rin 'yun.

Naalala ko noong College meron akong kasama sa School Org namin na nakikita ko palang kumukulo na dugo ko. Galit much.Gusto kong sapakin ang pag mumuka. At eto ang malupit. Makalipas ang maraming taon namin sa college, 5 years in total, sabi ko sa sarili ko atlast hindi ko na sya makikita. Ang tagal kong nag timpi na makisama sa kanya para lang hindi sya mapahiya at mabara sa mga pinag gagawa nya sa Org namin. Aba, pag pasok ko ng trabaho, Pang! (sabay post na malupet sa camera) andun sya nakaupo sa tabi ng station ko. Nampota! Office mates pa kame!!!!!

Inanalize ko nga ang sitwasyon kung masamang tao ako or hindi. Meron lang talaga kasi itong annoying gestures and ways na hindi lang pala ako ang nakakapansin. lahat pala kame. AHhahah So, I therefore conclude hindi me bad person. Slight lang.

4. Feeling matalino. Hindi mo kelangan gamitan ako ng mga salitang kelangan ko pang igoogle para iparamdam sa akin na matalino ka at bobo ako. Hindi mo kelangan iparamdam sa akin na matalino ka. Eh, ano naman kung bobo ka, bobo rin naman me. Sus!

May mga tao lang kasi na feeling matalino tapos tingin nila sa iba less of a person than them. Para lang sa kaalaman nila, lumalabas ang karunungan ng natural hindi chinichismis. Ano ngayon kung hindi ako taga UP at Ateno?! Meron kasi ako dating naging office mate taga UP (tabi tabi sa mga UP ha, mataas respeto ko senyo. Taas nga dalawang kamay ko pati paa pwera lang sa tao na ito) kung makapang lait sa aming mga others na school eh akala mo kung sino matalino. Excuse me! Alam na alam ko na ang kurso nya ay Malikhaing Pagsulat ang press release nya samin eh, Computer Engineering daw sya. I mean c'mon binuksan ko kaya ang locker nya at nakita ko ang transcript nya, nag ala CSI ako dahil hindi ako na niniwala sa pinag sasabi nya, Pukang Ama nya! At dahil hindi namin sya kinaya sinabi ko sa kanyang Pasado ako ng UPCAT ng Applied Physics letche sya! Kahit na malikhaing pag sulat din ang pinasa ko hihihi

5. Masyadong FC na wala naman sa lugar. Alam mo yun mga taong ganito talaga gusto kong ibaon sa lupa ng puno ng tae ko. Puta! Feeling close masyado na wala na sa lugar. Ganto ang classic example. Bagong kilala ganyan-ganyan. Dahil common friends masyadong at ease na kagad. Tapos itong si Feeling Close pumapunch line ng ganito kagad sakin.

"Oi Jepoy ang taba taba mo para kalang aparador namin"

'Nung narinig ko yun nag panting ang tenga ko. Sinagap ng kapangyarihan ko ang lahat ng lahar at magma ng bulkang pinatubo at ready na akong ibuhus ito sa kanya mula ulo hanggang paa. Feeling Close masyado akala nya meron syang license na laitin ako,Sus! Hindi pa sya pasok sa friendship zone! LOL. Nampota buti sana kung kapayatan sya. Tangina this!

Walang Kwenta

Hindi ko inakala na darating ako sa punto na wala na akong makwento dito sa blog ko. As in buta. Betlog. Zero. Nadah.Kamote. Or marahil dumarating lang talaga sa punto na nag sasawa na ko sa ginagawa ko. Hindi katulad noong panahong nag sisimula palang, ganador mag sulat talaga. Araw araw may update. Ngayon tamad na talaga me. Masyado na akong busy sa mga taping and all tv appearances. Jowk!

Pero minsan may isang pwersa parin na nag tutulak sa akin na i-click ang create new post para mag simulang tumipa ang aking mga daliri ng mga walang kwentang kwento. Ito siguro ang ispiritu na nanggagaling kay Buddha.

Baket Buddha?

Wala lang, masarap lang sabihin ang Buddha-bless-you,may masabi lang. Nangengelam ka?!

Sa totoo lang pag napapalingon ako sa hit counter at sa site meter ng bahay ko na ito, parang napapatulo ang luha ko sa kaliwang mata dahil sa sobrang tuwa, akalain mong fourty thousand something na ang hits ng website na ito na ako lang naman ang nag babasa. Oo, maliit kumpara sa mga bigtime na blogger, pero, nakaka tats lang ng konti dahil may nag tya-tyaga palang mag click para mag basa kahit wala namang sense ang laman ng bahay na ito. Sainyo ako'y nag pupugay mabuhay maskoman (corny!!!)

Sa katotohana siguro eh, thirty thousand doon ako naman ang nag click ng nag click. Yep yep, ganoon siguro ako ka pathetic. LOL

Kanina pagbukas ko ng facebook ko habang nag titingin-tingin ng mga old pictures bigla 'kong naisip itxt ang mga dati kong tropa at office mates.Oo, aaminin kong na miss ko sila ng slight. Kaya tinxt ko sila

"Hoy mga Putangina nyo, ilibre nyo ko pag dating ko dyan ha. Ilabas ang red carpet mula sa Airport hanggang hotel.. Lunurin nyo ako sa alak."

may mangilan-ngilan naman na nag reply.

"Putangina mo rin, kung mataba ka parin eh, ayaw ka nanamen makita! nakakasuya.. Go to hell"

"Ayaw ka nanamen makita Potashet ka! Wag mo kaming hanapin, hindi ka nanamin love"

"Who U?"

Yan ang response na nakuha ko. Napaka encouraging noh? Alam ko naman na biro lang nila ito dahil hindi ang tipo ko ang kaya nilang tiisin at ganun-ganunin nalang. Ang buti buti kaya ng puso ko at mabuti akong kaibigan.

At dahil mabuti ang puso ko pag bukas ko ng fb kanina nag delete ako ng mga friends sa friendlist ng mga nonshowbiz friends, joke! binura ko lang 'yung mga dummy account na nasa list ko pampasikip lang kasi sila sa list ko. Kaya kung sakaling nababasa nila ito, shout ko sa kanila to, kung gusto nyo lang naman makita ang pictures at makichismis sa facebook stat ko eh, sabihin nyo nalang at se-sendan ko nalang kayo ng screen shot. Hindi ako suplado, hindi rin naman ako artista para mag inarte. Ganun lang talaga hindi pwedeng add ng add ng friends hindi naman alansya ang facebook the more the merrier.

Kung ano ano nanaman pinag sasasabi ko dito. Pasensya na. Pumupuslit lang kasi ako ng oras para mag post sa opisina. Hindi nga ko masyadong makapag tweets, potashet! At dahil wala akong update naisipan kong gumawa ng isa.

Naiirita much na ako sa trabaho ko. Gusto ko ng mag resign. Kaso ayokong maging bum. Ang dami dami kong gustong isulat tungkol sa trabaho pero hindi nalang kasi baka may nag mamasidmasid na kinauukulan. I need a break. I need a vacation. One week pwede na. I'm exhausted and so tired. Oo medyo petiks ang aking trabaho pero alam mo 'yun feeling na napromote na 'yung buong mundo ikaw hindi parin. Putangina!!!!!

I hate et!

Sunday

Sunday.

Wala lang. Gusto ko lang mag update ng blog. Kung inaasahan mong may ma hihita ka dito, malas mo kasi wala kang mahihita. Chupi!

Late ako nagising kanina dahil medyo naparami ang inom noong sabado, naginom ako magisa habang na nood ng debede.

Matapos kong pag trabahuhin ang dvd ko sa matagal nyang pag kakahimlay, buti naman gumagana pa sya ng matiwasay. Tinapos ko na ang Avatar: The last Airbender na cartoons, ang ganda ganda pala ng cartoons na ito lalo na yung mga fight scenes, kaya pala ang haba ng pila 'nung movie dahil kung tinapos mo ang cartoons mag eexpect ka talaga ng magandang adaptation.

So yun nga, late ako nagising ng Sunday morning.

Syempre una sa lahat nag simba muna si Jepoy ng Sunday, you know, to start the week right. Praise and Worship, tapos pray, tapos nakinig kay Pastor ng message at nag take down notes. Oo, nag take down notes ako, potashet ka ayaw mo maniwala?! 1 John 2:11 pa nga ang txt eh, don't make me scan and put my notes here. Joke! 'Yun nga, since postponed ang lakad ko ng Sunday dahil nakalimutan kong mag send ng confirmation txt dahil sa amats eh, hindi natuloy ang lakad.

Kaya naman after ng Church nag punta ako ng...Saan pa nga ba?! eh 'di sa MOA. Sorry naman, yan lang ang kilala kong Mall kasi ayoko ng lumayo pa. Lunch time ang tapos ng Church Service namin kaya medyo ang paningin ko sa mga nakakasalubong ko ay chicken wings na.

kahit na tomguts na'ko tiniis ko muna ito dahil gusto kong mag pagupit kasi bad hair day na. Lumago na ang dating semi kalbo kong bunbunan. Namili ako ng pinaka cheap na pagupitan tapos na sales talk ako ni kuya kaya nag pa shave narin ng bigote dahil itchy na at malago na masyado parang forest lang. Pota kala ko free may charge pala, Nyeta!. Pero ayos naman ang services ni Manong. Kaya binigyan ko sya ng tip na 50 pesos pang lunch nya.

Matapos ang 30 minutes lalo na akong pumogi, fresh na fresh ang haircut (blog ko 'to ako lang pogi sa blog ko walang kokontra, lol)

Kahit puro tae na ang ginigiling ng small and large intestines ko, inuna ko pa ang pamamasyal sa Power books dahil gusto kong pumayat na now na. JOke! Dahil mahilig ako sa books.

Habang umiikot ako sa mga book shelves, sakto naman nilapitan ako ni ate. Kilala ko sya. Sya yung parating nag sales talk sakin at nakaka kwentuhan ko sa 'twing pumupunta ako doon. Ngayon ko lang na pag tanto. Oo assuming ako. Feeling ko kras nya ko. JOKE!

Dahil likas naman akong friendly at magaling naman ako sa small talks at higit sa lahat ang pogi-pogi ko lalo dahil bago akong gupit, para lang akong si Jose Rizal na pinataba. Oo, Joese Rizal hair style ako ngayon, in na in Puta! ' Tumingin si Ate sa akin ng malagkit at nilapitan nya ako ahahaha, ikukubli ko nalang sya sa pangalang...ay lets call her Ate nalang pala, nag bago na isip ko.

"Hi Sir, ano pong book hinahanap nila, ito sir try nyo"

"Ah, wala naman. Nag titingin tingin lang, wala kasi akong pambili"

"Sir Sale naman eh, tsaka parati kitang nakikita dito Sir" *nag smile sya*

"Binabantayan mo ko? May Kras ka sakin noh"

"Ahahha Sir naman, ito po meron na pong paper back copy ang Book 6 ng Ranger's Apprentice, ito yung binili mo last time diba?"

"Wag mong ibahin ang topic, at baket mo alam na Ranger's Apprentice ang binili ko last time, tagal na 'nun ah? Stalker much? JOKKKKE!!"

"Sir talaga..."

Oo ganun lang ang usapan namen assuming lang ako. Ahahaha. Tinatamad na kong mag kwento. Kaya tatapusin ko na 'tong walang ka kwenta kwentang post ko. Natatae na kasi ako.

Nakaramdam ako ng gutum kaya naisip kong kumain muna dahil hindi nga rin pala ako nag breakfast kaya kelangan ng kumain, hulaan nyo kung ano inoorder ko? Eto picture


Oo na plastic kung plastic. Masama bang mag paka health buff???! Habang kinakain ko yan. Nalungkot ako ng mga 10%, kaya dinagdagan ko ang lunch ko neto.

Gudlak!!! Mini burgers lang naman eh. pwede na rin siguro. Ahahaha!

Sa lahat ng nakaabot hanggang dito. Congratulations dahil ang tyaga nyo. Pasensya at wala talaga akong sustansya mag sulat, Oo parang gulay lang merong sustansya.

Dito na nag tatapos ang entry na 'to.

Finish!

Panawagan

Hindi masama ang mag camwhore.

Sa katunayan, masarap mag camwhore at gawin itong primary pics mo sa mga social networking accounts tulad ng sa twitter at facebook. Syempre, kelangan mong ipakita kung gaano ka ka pogi at kaganda sa mga ka batch mo noong elementary, lalo na kung ikaw ang pinaka panget noong elementary or commonly called ugly duckling.

Nagunit...

Sana naman kung mag ca-camwhore ka sa banyo nyo, siguraduhin mong walang tae ang inodoro dahil nakakasulasok pag nahagip ng camera ito. Yuck!

Tignan mo si Ate. Hindi mo aakalaing galing sa tumbong nya ang waste na nasa inodoro at nakuha pang gawing primary pix sa facebook. Ewwwww! Infairness sa boobies at flat tummy, takpan nalang ng dyaryo ang muka pwede narin siguro pag high kakasinghot ng katol...



Kesa naman dito...


Putangina! kahit na hindi ako marunung mag dota, mag dodota na ako mag hapon...Go!

Blogger of the Month- August Edition

Wala ng paligoy ligoy pa mag bibigay na ako ng parangal para sa napili kong blogger of the month ngayon buwan ng Agosto, busy ako sa kapapanood ng Last Air bender na Cartoons kaya mabilisan lang to. Medyo nahirapan akong mamili ng champion ngayon, ang dami kasing pwedeng i-feature.

Ang hirap mag stalk ng mga facts about our possible blogger of the month, hirap din mag hanap ng totoong pictures nila, hindi umubra ang best stalker of the season ko. Gusto ko sana kasi bawat blogger of the month meron short portfolio shit at kung ano anong words of bulshit ang pwede kong ibigay sa tatlong nagbabasa ng blog ko para mapromote ang site nila, para madagdagan ang nuffnang nila. Kaso nga medyo mahirap at nakakatamad mag stalk, anonymous shit kasi 'yung iba. Napagod me mag google all the way tapos wala naman akong ma-dig in na info like, kung taga saan sila, kung student ba or graduate na, kung saan nag aral, anong tinapos, anung industry ang work (kung meron man), kung nasaang lupalop ng mother earth, mga ganung ka shitan. Haist!

Anywey, ang blogger of the month natin ngayon ay kababayan kong kapampangan, tulad ko pogi din sya (woot woot). 'Yun lang wala na kong masabi kasi wala na nga akong na stalk na facts, LOL.

Malamang hindi na bago ang ating bida ngayon dahil na feature na sya kay Master-my-Ultimate-Idol Badoodles noong July ata. At ngayon naman, na feature din sya kay kaibigang Paps. Bigtime na ang promotion!

So ngayon naman sya din ang napili kong Champion. Pasensya na bias ako ng konti, humor blogs kasi ang nakahiligan kong basahin not much sa emo emo kaya medyo puro humor blogs ang na fea-feature ko,besides, 'yun lang kasi ang kaya ng kokote ko 'yung hindi na masyadong mag iisip pa. Gusto ko tatawa nalang ako mag isa sa harap ng computer ko. Kebs sa mga nag tataka baket ako tumatawa mag isa. Sus!

And now Ebribade, Children of all Ages... I am Pleased to proclaim (parang presidente lang?!) the Pluma ni Jepoy blogger of the Month [insert umaatikabong drum roll here]

Mr. Paul Robert Pacheco ng Kwentong Balentong. Palakpakan!!!

Baket sya ang champion this month?

Simple lang.

Makulit. Manyak.Bastos.Walang kwenta. At higit sa lahat nakaka entertain ang kanyang panulat. Ika nga ni Master-Ultimate-Idol Badoodles "the next big thing" sya sa mundo ng blogging. Oo bayad nya to. JOkeeee!!!

Eto picture nya oh, saktong position nya habang na ninilip ng kulay ng panty ng katabing table nya sa opisina.

Para mabigyan kayo ng sample ng kakulitan nya eto ang Profile description nya sa blog nya. Go!

• isang tamik na makulit na nilalang, nagiging halimaw kung minsan.
• rakista, punkista. pero kahinaan ko ang mga old opm songs...pucha!
• ayoko ng bading, na manyakis.
• naninigas ang opols ko kapag malamig, normal lang to di ba?
• marami akong kaibigan. isip nila mag isa lang ako.
• sa sobrang dami ng kaibigan ko, minsan di na ako tumatanggap ng kaibigan.
• nagbabawas din ako ng kaibigan. pumapatay ako ng kaaway. inuumpog ko ang siko
• naniniwala ako na may kinakasal na tikbalang kapag umuulan at may sikat ng araw.
• humiga na sa ataol, presko naman.
• natutuong magbike nung 18.
• nawalang ng pagkabirhen nuong 17.
• malakas ang putok ng kanang kili kili ko kesa sa kaliwa.
• may kabitbahay akong manunuli, batakan tawag namin. isang supot ng malboro, aalisin nya ang pagiging supot mo.
• umaasa na madagdagan ng two inches ang haba, pinoy lang tayo, kasalanan ba? nangangarap lang.
• narape ako ng tatlong babae. joke.
• pangarap kong maging astronot at sayantis nuong bata ako.
• pinangarap mag abugado, naging gago.
• nangarap maging pari. nakatikim ng luto ng hari. gusto ng magkalat ng lahi.
• abnoy.
• dalawang balot. solb!
• ala una ng hapon tumatae.
• marunong mag tipid ng tubig. tumatae sa opisina.
• naging bisyo ko ang umibig ng umibig.
• tatlo lang buhok ko sa kilikili.
• may patay na hinlalaking kuko sa kanang paa.
• dog style. ginagaya ko ang alulong ng asong ulol.
• radikal.
• taho.chico.papaya.pakwan.sisig.balat ng manok.lechon kawali.crispy pata.
• SAP.ABAP.C/C++.
• kapampangan.
• nag aahit para magmukhang mahaba at malaki.
• kinukulob ang utot sa kamay at ipinapaamoy sa iba. minsan inaamoy ko, personal brand of cigar!
• galit ako sa durara.
• natutuwa ako sa babaeng sexy. dodo.
• right handed ako, pero nagsasaltik din ako gamit ang left hand.
• lab ko si jesas.
• gusto ko lang maglakbay, mag isa.
• gusto ko ng tahimik na lugar.
• sinusumpa ko ang mga tsismosa.
• gusto ko rin mag alaga ng baboy, ung pink ung cute ung kulot ang buntot at may ribbon sa leeg.
• wala akong pera. di ako magaling, gwapo lang ako. kapag bagong sweldo, sabi ng nanay ko.
• hindi marunong mangumpisal.
• natatae lagi sa byahe.
• mahilig akong ngumatngat ng tubo. the best tooth brush!
• mala chiken feet ang legs ko, madalang din ang balbon sa binti.
• gusto kong magpakalbo pero ayokong gayahin si kokey.
• mamasitas toyo't kalamansi.
• inihaw na tenga ng baboy.
• xerex.
• softdrinks.

masarap ang maging mababaw, masaya. pero di sa lahat ng pagkakataon. p'wede ka rin mag mukhang tanga.


Contratulations Parekoy! Paki deposit nalang sa bank account ko ang small token na ibibigay mo! Ikaw naaaa! Finish!