Noong monday night naisipan kong mag punta ng Eiffel Tower ng gabi kasi nalolongkot me. Hindi ko kasi mapagkasya yung gamit ko sa luggage ko. Like sinusuka ng luggage ang gamit ko. Ayaw sumara ng zipper. I truly, madly, deeply heychet!
On my way papuntang Eiffel ang daming tao sa MRT as in 555 Sardines mode. Nakakatatlong stations palang ako hindi na maganda ang pakiramdam ko.
Guess what?!
Natatae me. This is so not happening. Ayokong mag iwan ng trace ng kahihiyan sa Pransya! Oo, ganyan talaga ang digestive system ko madalas hindi nakikisama alam yan ng mga close friends ko.
taeng-tae na me...
Nag co-contemplate ako kung uuwi ba ko or diretso na sa Eiffel para mag emo, kaso naman ang hirap namang mag emo habang natatae. Multitasking ba itwu?! At isa pa hindi ko rin alam saang lupalop ang mga toilets here.
Trocadero.
MRT station papuntang Eiffel. Dahan-dahan akong naglakad dahil pag may sumundot sa tagiliran ko lalabas ang tae ng walang humpay kaya dahan-dahan lang. Kung uuwi ako mafo-forfeit yung ticket ko paakyat ng Eiffel sayang naman.
Na aalala ko bigla 'yung indian film na 3 idiots, ginaya ko sila. Kalma lang sabay sabi ng, "Al Iz well, AL iz well"
Effective.
Lalo akong natae. Heychet! Alam mo yung lalabas na tapos may kilig/chill factor na. Ganun na ang feeling. Okay, hindi ko na kaya! Nagtanong na ako sa mga tao sa paligid kung saan ang toillet hindi nila ko maintindihan. Husay!! Na didisappoint na ko ng tunay at wagas. Nag hahalo na yung disappointment tsaka 'yung feeling na natatae.
dahil brainy me may na-isip akong paraan. Sa kabilang kanto may Hotel. Pumunta ko 'dun dirediretso lang ako sa loob kahit hindi naman ako na check-in. Alam kong impossible walang kubeta there.
Syempre meron nga.
Alam na.
So bilang closing ng kwentong itwu. (Halatang bang malalate na ko kaya tatapusin na?!) Natuloy ang pag-emo ko sa taas ng Eiffel tower. Sobrang ganda ng view seeing Paris, this is my favorite spot. Let me share it.
ang bilang pangwakas. Salamat sa nag send ng picture greeting. Hindi na ko hihingi last na yung mga post ko. Nakakapagod na. pagod na pagod na me.
Arte lang.
kthanxbye.
Ito yung verb na madalas pinanggagalingan ng tampuhan sa isang relasyon. Kaibigan man or Kasintahan or fubu. Pero syempre kung fubu ka lang, 'wag masyadong ambitious.
nakarugtung ang salitang "effort" sa "expectations".
Kaya nga nag-kakaroon ng ugat na pinag-mumulan ng tampuhan dahil sa hindi na me-meet ang expectations. Okay don't give me the crap na, "Wag ka kasing mag expect..." Like yeah Riiiiiggggght, believe me I'm not stupid to not know that.
Pero sa sarili kong pananaw, hindi mo maiaalis ang expectations sa kahit na anong uri ng relasyon. Unless nalang bato ka. Para din sa'kin lahat ng human may sari-sariling expectations. May mga taong totpul pero mostly ang mga taong totpul mas malaki ang chances na sila 'yung may mga expectations aminin man nila ito o hindi.
Dalawang klase ang uri ng expectations. Isang reasonable at isang unreasonable expectation. Don't make me elaborate. Tinatamad ako.
Kagaya ng title ng post na ito na may pinamagatang "Effort". Hindi ako mag co-concentrate sa Expectations dahil mahabang paliwanagan at justifications ang gagawin ko. Oo aaminin ko madalas mataas ang expectation ko sa mga taong nakapaligid sa'kin, 'yun nga lang maayos ako mag react. Sanay na'kong mag walk-out or bigla nalang iiwas or deadmeat sa banga lang. Hindi kasi ako magaling mag explain at ayoko ng confrontation at higit sa lahat ayoko ng issue. Nakakapagod.
Mabalik tayo sa effort.
Naniniwala ako na sa isang relasyon, kaibigan man or special landian dapat duplex ang effort. Kumbaga sa transmission lines dapat yung signal nag re-refract yan papunta tsaka pabalik. 2 ways.
Pero measurable ba ang effort dapat?
Ang hirap ng question. Ang sagot ewan. Pero tingin ko dapat merong effort. Pumunta tayo sa pinaka simple at very visible examples para mabilis nating maintindihan.
1. Yung kaibigan mo nag text nag papasama kumain sa labas. Ikaw wala ka namang ginagawa. Free ka naman. Pero tinatamad ka or hindi ka naman mag eenjoy kung sasama ka. Alanganamang pilitin mo sarili mo. Syota mo ba sya?! Ang ending hindi ka pumunta nag palusut ka lang.
Nasan ang effort?
2. May kaibigan ka na parati lang syang nandyan. Pagkelangan mo kalaro sa basketball, badminton, tennis isang text lang pasok sa banga kagad sa schedule. Pag kelangan mong pumunta sa mall para mag tingin-tingin or kumain, isang txt lang pasok sa banga kagad. Pero pag sya humingi ng favor bigla kang mag papalusut kahit kaya naman, nag papalusut ka kasi ayaw mo. E sa ayaw mo ano ma gagawa nya diba? Valid naman, right?! Valid na reason naman na may kanya-kanya kayong buhay at hindi umiikot ang axis ng mundo senyong dalawa lang. Understandble ayaw mo eh. Pero...
Nasaan ang effort?
3. Yung GF mo halos pag silbihan ka na. Kulang nalang dilaan nya libag ng singit mo. Pero pag kelangan nya ng kausap minsan tinatamad ka kasi ang daming arte. Naiirita ang foreskin ng bayag mo sa lahat ng pinagkwe-kwento nya. Pero pag tropa mabilis ka pa kay flash. Valid reason naman na ayaw mong makinig kasi di ka makarelate. Or ayaw mong plastikin si GF kesa naman masaktan lang sya diba. I think valid reason. Kaso
Asan ang Effort?
Susme, ang haba rin palang talakayin ng effort. Pero kaya mo bang mag bigay ng effort sa mga taong hindi mo naman kilala ng malalim? Or tama bang mag bigay ng effort sa kanila gayong hindi mo naman sila kilala ng lubusan? Sayang ba? Di ko alam. Pero ito ang tanong ko.
Ikaw mag take ka ba ng Effort na magbigay ng Picture greeting kay Jepoy para sa Birthday nya? Mag eemail ka ba sa incrediblejepoy@yahoo.com? Palagay ko hindi. Like what for!!! right? Ang pathetic lang diba?
Well...
Just to let you know. I totally understand. Hindi umiikot ang axis ng Mundo sa walang saysay na blog na ito.
No biggie...
Gaya ng sabi ko ayoko ng issue. LOL
hihihihihihi
You pro'ly think I am the most pathetic person In the whole wide world. Maybe I am! Who cares, care bears!!
I forgot my blog-birthday but I know running 3 years na ang walang saysay na blog na ito. And what makes it better is that the author find happiness in writing stupid stuff about his life and experiences (that's me, duhr!). Kahit manlang sa pangarap matupad ko ang pangarap kong maging isang manunulat. Kahit panay typo at grammatical errors at least meron na 'kong 100K hits and 419 google followers.
Beat that Sucker!
Pero sa totoo lang sa'kin siguro galing yung 90K tapos yung 419 naman tatlo lang ang nag babasa. Pero who cares!!!!!
Intro lang yung nasa taas. Tanga?!
As you all know ang picture greeting for birthday ay originally started kay Popoy Inosentes (RIP) tapos naging glorified video na pinauso ni Gasolinedude. I think 2007 yun. Tapos Ginaya ko dahil pinanganak akong inggetero and the history has been written and this has been done by many bloggers! Ang saya diba.
Abstract lang yung nabasa mo sa taas. Oo technical writing itwu!
Kaya ako nag post dahil kelangan ko ang picture greeting nyo. At kung sino man ang magaling gumawa ng video. Pwede narin ako pagawa. LOL Spell abusado. Orayt San Mig light, tama na sat-sat this is one example of picture greeting, featuring Kokey Monster my brader from another Mader.
At hindi lang intestines ang mataba pati utak ni Effbee mataba rin. Sa mga nag send ng picture greeting. You made my day! Appreciate it much. At sa mga gustong mag send pleaseeeee that simple gesture will make my lonely heart skip a bit. Send it to
INCREDIBLEJEPOY@YAHOO.COM
Sa mga hindi naman mag send well okay lang it's not the end of the world. Simple lang. Friendship Over.
Yes I'm pathetic like that...
WHO CARES!!!!
I got my first Paris haircut kahapon.
I felt like a celebrity. The French Stylist was cutting my hair and shampooing me, kulang nalang alisin ko salawal ko at mag suut ng CK brief at ready ng lumakad sa red carpet ng Metro Paris Calvin Klein fashion week. kaso baka masuya ang mga tao, isipin nila baket may marshmallow man na kasali. Kaya Steady lang me.
Here's the haircut result (disregard the double-chin, it is freakin me out)
In my opinion, mas maganda parin ang Services sa Pinas. Iba mag alaga ang mga Pinoy ng customers eh. Dito, Kahit dekalidad ang gamit nila still, nothing beats Manong barbershop sa Pinas, sa halagang kwarenta, may makapigil hininga pang masahe na may kwentong barbero pa. Sa Hair Salon naman, may-gupit-na may-masahe-pa at may bonus pang extra service gaya ng libreng Juice at Magazine pati pambobola ng Parlolista kung gaano daw ako kapogi. Pa-pogi daw ako ng-pa-pogi.. Syempre na niwala naman me.
Pag-uwi ko.
Tinapos ko ang Game of thrones na na-download ko. The series was Wicked! Now I have books to read.
Then, I checked my email baka kasi May Nag-Send na ng picture greeting na bago sa incrediblejepoy@yahoo.com.
Kaso wala. Ang sakit. Ang sakit-sakit.
I got really sad. Then I suddenly noticed, I got an email from someone, a very special someone (Oo, may ganyan kumapit ka na)
And then my heart skip a bit *INSERT SUPER BASS By Julie Anne San Jose Here*. Totoo yan hindi yan joke. This part of the my entry is related to this. You can read it if you are interested.
Her email doesn't really contains mushy and cheesy shit. Ito yung tipong email na pag katapos mong isulat nakatitig ka lang sa laptop mo tapos iniisip mo ng 48 years kung isesend mo ba or ide-delete mo yung message. Minsan ito yung email na habang sinusulat mo nag flashback sayo yung habulan nyo sa dagat na nag slow mo habang dahan-dahang humahampas ang agos ng tubig sa maiinit nyong katawan. super Sariwa at bubut parang bayabas lang.
Okay, we weren't together-together (Parang showbiz lang ampf!) but we went out and get a little bit intimate for few couple of times. We were happy back then, at least somehow that was what I wanted to believe back then.. She's young and I'm not so young. 8 years gap. Cradle snatcher much?!
Then we lost communication just like that. Oo parang indie-film lang pero ganun talaga eh. Then I got a job in SG flew here in France trying to be happy. Arte lang.
But Seriously I didn't really know what happened back then. I just thought she realized she should go out to someone like her own age. And then I moved on. Just like that. Sanay na tayo sa maganyang ni-yuyurakan ang puso't damdamin. Katawan lang ko lang ang habol nila. CHAROT!
Well-trained na kaya ang ma-cholesterol kung puso sa mga ganyan.
Fine.
Ako na mamatay na Single kayo na ang may happily ever-after-forever-and-ever. Buset! Oo ampalaya ang ulam me kanina na-pinigaan-ng-apdo-ng-tilapia-at-baboy.
Ang paet lang..
Ang paet-paet...
But seriously, to you thanks for the email. I Appreciate it. I responded back. Just in case naka auto-spam ang email ko, you can go to your spam messages and read it *SMACK* just like the old times. (HONGLANDE KO!)
Una sa lahat congratumulations sa'kin dahil ang sipag kong mag blog which only means wala akong social life at all.
Okay bago ako tirahin ng mga taong mag ju-justify na marami silang social life kahit araw-araw sila nag po-post ng entry 'edi sila na ang magaling sa time management at sila na rin ang social maniac! Angkinin na nila lahat! Ayokong makahanap ng kaaway sa internet dahil lang sa kuru-kurong pwede naman pagkasunduan at hindi rin ako magaling makipag-sagutan. Sopas lang kaya laman ng brain me.
Ang paksa ng panulat ko ngayon ay tungkol sa OFW. Obcorz OFW me. Kala nyo naman Climate change ang su-sulatin ko. Duhr!
Dahil mag one year na akong OFW papabulaanan ko at Sasangayunan ang Norms ng pagiging isang OFW.
Okay,
Ang lahat ng susunod na mababasa ay based sa sarili kong Observation and Experiences.
moving forward...Wag ka masyadong excited kuha ka muna kape tsaka biskwit. Lamay?!
1. Hindi totoong puro hirap at pag titiis at pasakit ang nararanasan ng OFW. Minsan kasi naka stereotype sa mga pag-titiis, inaapi and all that shit. Okay, may mga ganung isolated cases and they are existing hindi ko dini-disregard 'yun. Ang point ko lang, Hindi lang puro pag titiis at sacrifices sa abroad. Oo, we sacrifice a lot and we have our episodes of emoness often because we are in foreign Land.
Pero
C'mon! Again based sa sarili kong observation and experience ito... Parang hindi naman puro pasakit at pag titiis ang nakikita ko. Meron din Saya, Party-Party, shopping, travel abroad ng walang humpay, bili ng gadgets, padala ng pera kay Mudrax and Pudrax, Padala ng pang tuition fee kay bunso, pambili ng gamot kay lolo at lola with all that happiness. Masyado kasi tayong nakulong sa experience ng mga tatay natin sa Saudi na nag re-record ng voice recording sa casette tape at snail mail by means of communication noong araw. Tapos na ang ganung era. Marami ng pwedeng pagkaabalahan ngayon.
Oo mahirap at sacrifice talaga, nararanasan at patuloy ko paring dadanasin yun. Minsan nga nakakaiyak pag tumatawag ka sa Pilipinas pero sa kabilang banda nun marami rin namang saya. At kung mag coconcentrate sa Saya tatagal kang OFW kung hindi uuwi ka kagad. Unless may issue sa work or employment contract mo, that is another story.
2. Hindi porket nasa abroad marami ng Pera. Nag bubudget din kame. Nagtitipid sa pansariling kailangan para may perang pampadala sa Pinas. Kaya sana sa may mga kamag anak na OFW wag nyo silang iprepressure ng ipressure sa Pera. Masakit sa ulo yun.
Promise! Mag papadala at mag papadala sila. Tama na yung isang beses nyo sabihin. Wag naman every call remind ng pera kagad. Depressing 'yun sa kanila at doon nag sisimula minsan ang problema. Kumustahin nyo naman muna sila kung nakakakain ba ng tama, kung may problema ba. Wag nyong ratratin kagad kesyo yung posonegro sumisingaw ang tae sa lababo at kung ano-ano pang problema please ako na nakikiusap. Arte?!
3. Hindi porket madaming laman ang balikbayan box okay sa alright si Mr at Ms OFW sa trabaho. Hirap sila sa pag kayod. OT ng OT. Lahat ng sabihin ng boss tungo lang tungo. Sabi nga g mga expat sa mga OFW, "Mura na sulit pa..."
4. Pag umuwi ng Pinas ang OFW sabik yan makasalamuha kayo kaya wag kung ano-anong shit na dahilan ang sasabihin ninyo pag magkikita-kita na. Minsan last minute pa kayo mag cacancel ng lakad. 'Yung excitement ng OFW pag umuuwi lampas sa PH Scale. Don't let them down by canceling your commitment the last minute. Sabihin nyo kagad kung di kayo pwede tapos.
5. pag pinag sama-sama mo ang OFW sa isang community dalawa lang ang pwedeng mangyayari kung hindi magiging uber close mag kakasiraan ng pag kakaibigan. I dunno, it's just so proven from the countries I've been too. May mga ibang OFW nga sa western part of the world hindi nag sasasama masyado sa Pinoy Community. Ang dami daw chismis. Which I think is a fact. We are Usi by heart.
6. Ang mga OFW kung hindi magiging closer to God, magiging closer to bisyo (take not the word closer to bisyo, I didn't say addiction) naman sa abroad. Name it. Sugal, Alak,Sigarilyo,Babae,drugs. Meron din naman mga steady lang din.
7. Bibigyan ko ng Medalya ang makabagong OFW (Excluded na yung OFW na wala pang era ng internet nung nag abroad) na walang sariling computer at internet or ung hindi nila priority ang internet. Again hindi ko dini-disregard ang fact na merong OFW na walang computer at internet sa bahay.
8. Totoo pala ang kasabihang ang tao pag gipit kahit sa patalim kumakapit. Kala ko dati sa Movie lang yun. Pag nangyayari na pala ito right before your eyes nakaka drop jaw. Parang gusto mong sumigaw ng, "This is not happening...." Enough said.
9. May mga OFW na magaling sa pera. When I say magaling sa pera maliit man ang kinikita very evident naman kung saan napupunta ang pinag papawisan. Meron din OFW na bulagsak sa pera, binigyan na nga ng Blessing hindi pa mamanage ng mabuti ang finances<--Present
10. May mga OFW matataas ang ihi. Nakaabot lang sa mataas na estado kala mo tae na ang tingin sa iba. Minsan nakakalimutan kung saan nanggaling. Sa tatlong bansang pinuntahan ko para mag trabaho, dito lang ako naka experience na bumati ako sa isang Pinay deadma sa banga. Hindi porket nasa loob kame ng Louie Vuitton at tatlong bags ang binili nya eh may karapatan na syang hindi manlang ako batiin. Ang laki-laki kong tao para hindi nya mapansin at sabihan manlang ng, magandang umaga kabayan or isang tango nang pag-acknowledge na pareho kameng kumakain ng Adobo. Marahil isa syang turista na madaming pera ewan ko sa kanya. Like I care! Duhr! Oo ako na ang sensitive.
Sensitive talaga ako...
Lalo na kung di ka mag-papadala ng picture greeting erase ka sakin sa banga...ahahahaha
May episode sa buhay natin na punong-puno tayo ng katanungan na ang hirap-hirap sagutin. Tulad nalamang ng title ng post na 't0.
"Masaya ka ba sa Buhay mo?"
Ako... Masaya nga ba ko sa buhay ko? I think the question is an understatement. Oo, uma-understatement tayo dito. Magamit lang ba minsan.
Wait lang, bago mo sagutin kung masaya ka nga ba talaga o hindi eh, pumunta muna tayo sa basis ng pagiging masaya mo. Ito kasi ang ku-kumpleto ng pormula sa pagiging happy mo. Pwedeng materyal, pwedeng love life, pwedeng career advancement, pwedeng kahit anong shit dahil nasa'yo naman 'yun.
Pero.
Hukayin pa natin ng kaunti. Para kunyari brainy. Pumikit ka saglet at isipin mong hindi existent ang judgement ng taong nakapaligid sa'yo. Mag concentrate ka lang sa sarili mo. Maging selfish ka muna pansamantala para lang masagot ang question ko.
Masaya ka ba sa buhay mo?
May thin line ang pagiging masaya sa pagiging satisfied. Sa tingin mo pwede ka bang maging masaya ng hindi ka satisfied? Again, don't mind the judgement of other people around you.
Masaya ka ba sa buhay mo?
Sa sarili mong paniniwala, infinite within you ba ang happiness talaga? Yung tipong kukupleto sayo? or fleeting lang sya kasi part sya ng emotions mo? Pwede kasing naniniwala ka na masaya ka tapos mamyang gabi hindi na. So Alisin natin ang variable X . Let X be your Emotions directly proportional to Happiness which is co-equivalent to Sadness, Anger, Bitterness where Happiness, Sadness, Anger and Bitterness equals Emotion in Theory kunyare but in reality hinde.
So ngayon i-enumerate mo isa-isa ang basis ng pagiging Masaya sa Buhay? then start from there. Please note the word "Buhay" do not disregard.
ako Masaya ba ko sa buhay ko?
Ans is: Getting there...
So.. Masaya ba ko talaga sa buhay ko ngayon???!!
Ans. Trying too...
Oo ang lande lang.
Pero sa puntong ito, alisin natin ang "happy ka ba sa BUHAY" question. Gawin nating Happy ako ngayon kung... Magiging happy ako ngayon kung mag papada ka ng Picture Greeting mo sakin para sa birthday ko.
incrediblejepoy@yahoo.com.
:-D
Mag iisang taon na pala akong wala sa Pinas. Kaya naman hayok-na-hayok na ang fats kong maka-lasap ng totoong pinoy food na luto ni Mudrax.
Si Mudrax kahit putak ng putak 'yun pag nag luluto eh miss-na-miss ko na ang luto nya pati ang lambingan namin. Madalas pag nag papabili 'yun ng putahe isa-isa, doon kame hindi nag kakasundo. Nag liliparan ang sandok at kaldero sa mga panahong ganyan.
"Anak bumili ka nga ng vetsin"
"ako nanaman?!"
"Punyetah! Sino uutusan ko, yung tae ng kalabaw?!"
"Fine! Penge narin pambili ng Chocolate..."
"Wag na tataba ka lalo"
"Fine!"
Ilang minuto pag balik ko para iabot 'yung vetsin.
"Ay onga pala anak nakalimutan kong mag mapabili ng knorr cubes tsaka kamatis"
"Ayoko na Ma, may nang hahabol na itik sa kanto baka ma stress ang puso me"
"Sige higupin mo yung sabaw ng walang knorr cubes at kamatis, vetsin lang meron"
"FINNNNNNNNE!"
Dito sa abroad walang pumuputak na nau utos sa akin. Pwede kong itapon ang brip ko sa sahig at damputin after one week nang walang magagalet. Sa bahay si Mudrax ang pag-putak kaliwa't kanan parang wala nang bukas. Pero miss na miss ko na sya.
Haist!
****************************************
Sya nga pala malapit na ang birthday ko. Next month na. Dahil hindi ako masipag mag blog-hop malamang deadma sa Jar ang lahat pag humingi ako ng picture greeting.
Pero nakagawian na ito ng Pluma ni Jepoy for the past 2 years
kaya hihingi ako ulet ng picture greeting. Hindi pa ngayon ha. Sinasabi ko lang.
Sana yung mga silent readers mag padala ng picture greeting. I'll give details soon. So ano ba ang picture greeting? edi pumunta ka dito para sa sampol.
Sobrang magiging masaya ako kung mag papadala kayong lahat ng picture greeting at pag nag padala ang mga Humor blog idols ko ng picture greeting.
1. Badoodles
2. Salbehe
3 Mga Epal
4 Glentot
5 Chicksilog
6 GreenPinoy
7 TheGreatMaldito
8.Kokey Monster
Kung hindi sila papadala ok lang tuloy ang buhay. LOL Pero pag ang mga kaibigan ko hindi nag padala FO na...
kung excited ka padala ka na sa incrediblejepoy@yahoo.com...
Uwi ako ng Pinas sa Birthday ko! Woot So kitakits sa mata...
Nakakaburat na dito sa Pransya!
Sa totoo lang maganda lang sya at exciting dahil nga "Paris". Okay, just to be fair okay dito mag-tour mga 2 or 3 weeks pwede na. Or if you really love history and Architecture and all that shit walang doubt sobrang mag eenjoy ka dito. Well nag eenjoy naman ako. Kung mayaman ka mag eenjoy karin lalo porshur dahil marami kang mabibili pero kung pulubs lang katulad me eh gudlak-darak mag dildil ka ng salt here there and everywhere dahil medyo kamahalan ang bilihin pati kainan.
Well hindi naman siguro, pag-kumain kasi ako parang wala ng bukas. Mag-tipid na sa lahat wag lang sa pagkain! yan ang mantra ko. Ganyan kasi kame pinalaki ni Mudrax! kumain dapat ng masustansyang food to be strong and healthy. Kaya ang mainit na kanin ko maraming star-margarine hindi lang pang-pamilya pang sports pa kaya ako majubis.
Pero ganun pa-man cute naman.
Isa pang reason kung baket uwing-uwi na ko liban sa naiwan ang puso ko sa Singapore eh buong floor kung saan ako nakatira sa pesteng Hotel na 'to eh puro mga Anapeyz na masisipag magluto everyday ang neighboring rooms me. Okay lang mag luto ng food nila. Promise!
Kaso kung sabay-sabay sila amoy pinaghalo-halong curry na yung buong floor araw-araw. Teka nasabi ko na ba na ayoko ng Curry? at kahit anong klase ng curry at lalong hindi kaya ng sikmura ko ang amoy ng curry na kumukulo :-(
Okay, enough of my stupid rant and all that shit...
Kaya ako nag sulat today kasi I'm so bored like that. Kaya kanina bilang isang dukha hindi ako na-masyal para tipid sa ticket ng tren. Nag lakad-lakad lang ako sa paligid kasi maganda naman sikat ng araw kaya masarap lang maglakad-lakad, site-seeing and people-watching lang ba. Nag hanap din kasi ako ng Church na pwede ko puntahan. Wala akong mahanap! Nag-hihingalo na ang spiritual side of Jepoy. I'm so weak. Arte lang.
kanina habang nakaupo ako sa labas na parang pulube sa Edsa nag-isip-isip lang ako about life. Oo may ganun talaga.
Maya-Maya pa may tumabi sakin isang teenager na blonde. This is et! makakatikim narin ako ng blonde! Hindi yung puro blonde lang sa bang bus at mike's appartment ang nakikita ko. this one is fow-realz.
Mga nasa edad kinse siguro si Ate lol. Bigla kong naisip parang masarap atang makipag habulang gahasa sa isang blonde. hihihihi kaso ang problema kinse lang sya! Child abuse itwu!
Nagtanong si Ate kaso in french hindi ko ma gets syempre. Sabi ko, "NO HABLA ESPANYOL" malay ko bang spanish pala yung sinabi me. Hindi kasi ako nakakapagisip at act ng tama pag nabibigla me sa harap na magagandang dilag.
Tuloy parin sya sa pilit na inquiry nya sakin. Ako naman pilit kong iniintindi ang mga tanong nya para lang kameng nag lalaro ng sharades or pinoy henyo.
After mga 2 minutes..Nag gets ko na.
Nagtatanong lang pala sya sa'n may pinaka malapit na kubeta at kung may yosi daw ba me. Hello!!! Nag yoyosi ba me??!! Nakikita ba ni ate kung ano nakasulat sa TSHIRT KO??!!
So ang french blonde hunting dream ko ay balik sa square one...Charot!
Natuloy nga pala yung lunch namin nung officemate kong nag bigay ng Donut sa kin. Uhhhm correction, nag bigay ng Donut sa buong floor pala namin hindi lang sakin. Masyado lang akong nag assume.. Saka ko na i-bla-blog yung details masyado pang fresh ang pain eh. JOWWWWK!!!! ahahahhaha
