Tips: Pag hindi kagandang lalake at Hindi ka-Machohan

1. Dapat mabuti ang puso mo

2. Dapat mabango ka 24/7! Mga 4 sets ng perfume in a week. Minimum of 4 sprays hindi yung kalahating pindot lang sa pabango mong mamahalin. Tag tipid much?! Dalawa sa likod ng earlobes mo, dalawa sa tagisang wrist tapos dagdag mo narin 2 sa may bandang shoulders para pag may sumandal alam na...

3. Dapat brainy ka! pwede narin street-smart 'wag tatanga-tanga. Mabilis catch-up dapat.

4. Dapat hindi ka bad-breath kung hindi ka palasalita mag-baon ka ng mint. Yung manipes na parang plastic na square na sobrang anghang ('di ko alam tawag eh) para pag nag-sabeh ka ng, "Hi dur Mes!" Pahangin ang pag sabeh mo para angas! Fresh breath!

5. May etiket dapat. Hindi nag ka-kamot ka ng betlogs sa madlang pipol lalo na sa harap ng Chikas. Pwede naman sumimple kung kamot na kamot ka na pag nakaupo na sa retawrant. Wag ka rin mag-titinga ng basta ka nalang nga-nga at susungkitin yung isang tipak ng karne sa bunga-nga mo. Taong Java?!

6. Dapat friendly ka. Hindi ka na nga kakinisan at katangusan ng ilong 'di ka pa nag sasalita. Edi hindi ka nag exist. Wag karing Epal, may thin line yun. Tanga?!

7. Dapat may pera ka. kahit hindi marami basta meron. Ikaw pa papa-libre?! Hindi ka na nga flawless at cute papalibre ka pa?!

8. May sense ka dapat kausap. Pwede rin naman daanin mo nalang sa humor, iiiiihhhh basta 'yun na 'yun. Babala pag sablay ang bitaw ng humor isang malaking trash ka sa banga.

9. Mag damit ng maayos, hindi kelangan bongga basta maayos. Sa mga katulad nating hindi ka-gandahang lalake pag-bumongga ng Porma, masagwa. Trying hard! LOL

10. Dapat humble ka. Mag yayabang ka pa??!! Artista ka koya?? Bench Uncut Model??!! Teleserye prinsepe??! Machete??!!


Ang lahat nang inyong nabasa ay mula sa panulat ng isang anonymous writer...

Ching!

Feelingerong Baboy

Hindi ko lubos maisip ano ba ang pinang-gagalingan ng lunkot ko. Dahil ba biglang lumamig ang panahon dito at isa lang ang dyaket na dala ko kaya nanunuut sa fats me ang lamig?! Oh dahil hindi ako maka withdraw ng pera kaya puro credit card ang ginagamit ko at yung allowance kong kakaramput tinitipid me? Oh dahil marami akong na mi-miss?!

Hindi ko talaga alam.

Madalas akong may moment ng ganito. Ewan ba! Tumatanda na siguro talaga me. Mag 22 na kasi me eh. LOL

Tulad kanina, may isang french girl sa opis na bumati tapos humalik sa mag-kabilang pisngi me. Eh hello?! Malay ko bang culture nila yun. Na shock me! Napakapit me sa wall at napadausdus ng dahan-dahan. Ang bango pa naman ni Ate amoy coco jam. Wrraaar! Buti nalang always me mabango. Syempre naman mataba na nga mabaho pa? Like Eiwwww!

Tapos pag upo ko sa Squater na station ko, mabagal akong nag-setup ng gamit. Bukas ng laptop, kuha ng device ek ek kunyari busy tapos check ng email. Nang biglang may naligaw na email. meron syang personal email sakin. Meron daw Donut sa pantry kuha daw ako. Akala naman ni ate makukuha nya ko sa Pa-donut-donut nya. Duhr! Hard to get kaya si Incrediblejepoy.twitter.com (Nag promote?!)

Tuloy ang kwento...

Syempre ang una kong reply sa kanya ay "Merci" yan lang kasi alam kong French word pag nagugulat me kaya kahit gusto kong mag-lumandi ng email response eh hindi ko nagawa kasi, hello?! alanganamang mag google translate pa me. Effort much?!

Syempre bago me mag-punta ng Pantry sumilip muna me sa salamin para i-check kung pogi parin ba me. Syempre naman pogi parin. What do you expect blog ko 'to eh LOL. Sa madaling salita nag punta me ng Pantry. Ang daming tao! Lahat 'nakain ng donut!

Nag email blast pala ang hindot sa lahat, naka bcc lang para personalized. Akala ko pa-naman special me. Hindi pala! I'm just an ordinary boy sitting on the corner waiting to be loved. JUK!

Dahil dun ayoko na syang pansinin. Nahurt me.

MATAMPUHIN?!

Joke lang syempre. Gusto nyo picture nya? ihhhhh wag na...

Tapos kanina bago mag-uwian dumaan sya sa station ko. Sabi nya sabay daw sya mag lunch sa Monday para mapractice ang English nya. Hmp! If I know gusto lang nya me makasama (ASSUMING??!!!). Sabi ko naman...

"Je vais y penser"

(Ang mga pangyayari ay hindi naganap nang katulad nang pagkakasulat. Hindi rin akma sa reaction ng manunulat ang kada emosyong nabasa. Hindi rin makatotohanan ang reply sa huling salita. Inshort, hango sa totoong pangyayari pero nai-tweak ng konti ang istorya. Para lang mas masaya ang kwento.)

Getting Up-Close and Personal

Ito ang may dahilan ng hindot na blogsite na ito.



That's mey. Ang kyot ko no parang lechon lang sa bamboo stick?! Yan ang nagagawa ng pag singhot ng katol.

Oo. Ako nag feature sa sarili kong blog. AKO Na! Baket blog mo ba 'to?

Slum Book: (wag dibdibin)

Motto: Great power comes great responsibility. Spider man?!
Weight: Undisclosed
Waist Line: Undisclosed
Eyes: 2
hair: Many
Sex: 3 times a day
Height: 5'8''
Blood Type: O
Religion: Born Again Christian (Evangelical)
Status: It's Complicated (Friendster?!). Arte?! Fine! Single
Work: Aliping Patadjong
Company: Undisclosed
Favorite Food: Sinigang
Hobbies: Eating
Likes: Magbasa ng Pinoy humor blogs sa internet
Dislikes: Yung mga nag uuminglish blogs na trying hard. JUK Onley!
Epitaph: Here lies Jepoy a man who makes lonely heart smile. Died smiling on his Bed. Chos!
Ambition: To make my Mama proud
Fears: Frog
Favorite Pinoy Blogs: In random order 1.Badoodles kwentongbarbero dot com 2. Mga Epal 3. Wickedmouth 3 Chiksilog 4. Salbehe dot com 5. The great Maldito 6. Kokey Monster 7. Sumalangit nawa (Green Pinoy).

para ito sa mga bagong pallowers... 410 na tayo! Woot! mag papa pansit me pag naging 500 na...

Okay boredam pinish! Lunch na me!

Salamat sa pag babasa *SMACK*

Takot Me

Ako yung tipo ng taong gumagawa ng move pag safe ang next step to go. Ika nga, hindi masyadong risk taker. Nagte-take naman ako ng risk pero I make sure sa abot ng aking makakaya na mababa ang probability ng failure. Kung baga sa tambyolo ng loto. Maraming entries. More entries more chances of winning. Go!

Oo OFW me pero hindi ako masyadong nag take ng risk kasi hindi ako sumugal (technically) sa Singapore para mag hanap ng work. Hinintay kong may mag job offer sa'kin bago ako mag resign sa trabaho ko sa Pinas para lumusong sa Singapore para maging ganap na OW EP DABALYU. Oo ako na! Pero ganun talaga dapat, walang makakain na darak ang pamilya me kung pupunta ako ng Singapore nang wala pang work, wala akong pera pantustus habang nag hahanap me ng work. At lalong hindi pwedeng umuwi ng luhaan. Paano ang darak aber?!

Kung baga, failure is not an option.


Intro lang yung mga sinabi ko sa taas. Eto na talaga ang kwento. Wag kang excited.

Hindi naman kaila sa tatlong faithful readers ko na nandito ako sa Pransya para mag training nang pag indayog sa entablado nang naka supporter brip lang. Na kwento ko narin last time na na-extend ang probi period ko ng another 6 months. Kung baga, (ayaw paawat sa pag gamit ng kumbaga??!!) one year akong Probi :-( hindi ko na e-explain ang dahilan ulet dahil nakwento ko na yun dati pati pagod-na-pagod na ang puso me isipin ang lahat ng sakit at panaghoy na na-invest me para dito.

Arte lang!

sa totoo lang yung walang halong joke time, kinakabahan ako talaga.

Baket?

Kasi nahihirapan ako sa training ko dito ang hirap sumayaw ng naka squat habang kuakain ng buhay na manok at tatlong espada. Hindi kasi kaya ng cerebrum, cerebellum at oblongata me ang mga inaaral me sa totoo lang, ayokong mag paka-brainy. Hindi ko talaga sya alam.

Kanina nag install ng tools sa laptop ko yung nag tuturo sakin. Nag tataka me baket nya me ininstallan ng Oracle.

Gagamitin ko pala yun para mag extract ng tables galing sa database server. Paano ako mag e-extract ng tables kung hindi ako marunung mag SQL code?! Sabi nya, mag google daw me. Gusto ko syang itulak palabas ng bintana. Anong Google ang pinag sasa-sabi nya! Kung i-google ko kaya betlog nya! Can not!

Pero wala naman akong choice. Kaya more-more google me at trying-hard mag call ng quesries kahit kung ano-anong tables ang na call me. LOL Ang sakit sakit na ng ulo me kanina. Sa sobrang sakit bumili muna me ng kit-kat tsaka perfume para maibsan ang sakit.

Kanina habang lutang na lutang me na nag lalakad pauwi naisip ko yung gravity nang mangyayari kung hindi ko natutunan lahat ng dapat kong matutunan dito.

Una, baka hindi ako ma confirm. Pangalawa, naka work pass lang ako sa Singapore hindi ako Permanent Resident pag walang work walang reason para mag stay sa Singapore, sisipain me pauwi ng felefens. Pangatlo, paano na ang darak na kakainin ang Famili me.

Bigla me na takot. sa sobrang kong takot nag pa-picture me.


Salamat sa pag babasa *SMACK*

My Boring Sunday...

This weekend is a long weekend here.

Pero, dahil sa mga kaganapan sa opis nawalan ako nang ganang mag enjoy at mag libot-libot. Para sa akin isang malaking museum lang lahat ng mga attraction na pwedeng makita dito. Malamig pag umaga at pag hapon parang may a/c lang sa labas. Walang makainan ng kanin at adobo sa mga restawran. Ganun lang period.

Ngayon dapat naka schedule ang pag punta ko sa karatig bansa ng Pransya tulad ng America, Juk! sayang naman ang pag hihirap ko na makuha ang Shegen Visa kung hindi ako makakapunta sa ibang panig ng bansa na kapitbahay ng Pransya tulad ng Switzerland para uminom ng gatas ng Cow na galing sa dodo ng Cow, or pumunta sa London to Visit the Queen, or Pumunta sa Milan, Italy para humuli ng Dove sa park or Para pumunta ng Vatican at kumanta ng Jubillee Song. Ngunit sadyang nakakawalang gana lang talaga Ate Charo.

Loser me, kasi bukod sa mahirap me, wala rin me sa mood kasi nakakatamad kasama 'yung ka-sama kong chekwa, spell BORING! ayoko naman mag isa baka mawala nanaman ako sa MRT. Nung isang araw nag hintay ako ng apat na oras para makalabas sa MRT. Punyeta! Anyweis that's another story blog ko next time mga later. Basta for now, Gusto ko nang bumalik ng SG!!!!

Habang nag eenjoy ang lahat sa long weekend ako naman naka kulong sa hotel at nag aaral ng Math. Juk! Nakakulong sa Hotel at nag mumukmuk.

Pero nung bandang hapon naisipan kong mamili muna ng mga pasalubong tapos dumiretso me sa isang taas ng isang building para mag suicide. Juk lang! at mag emo habang nag emo me sinubukan kong kumuha ng Pekchurs gamit ang aking pang mahirap na point and shoot camera. Imagine nyo, tumutulo ang luha me while nag picture. Beat that!

Pero ang catch ay hindi ang pagluha habang nag picture..Ang totoong catch ay this time hindi ako gumamit ng pre-set churnakels setting sa cam. Gamit ko Manual. Ako na Potographer! LOL Marunung Mag MANUAL???! Nag training???! DSLR camera??!!! May talent? Sanay na??!

FINE! Wala akong alam sa mga buset na apperture, shutter, ISO or kung ano mang stupid setting shit na yan. Basta ako kebs na technicalities basta more-more shots lang kahit na wala ng subject basta more-more shot. Turista baket?! Pero Minsan naman chuma-chamba. Lumebel up na me kanina kasi Manual. LOL

Eto Share ko lang. Sige Mga Manlalait laitin nyo nang lahat ang kuha ko baket nasa Paris ba kayo?! CHAROT!









Yun lang nag share lang ako ng pictures. Pasensya na at panay ako blog! Ito lang kasi ang nakakapag alis ng longkot at pasakit na nararamdaman me.

Arte lang.

Maraming salamat sa lahat ng inyong comments. Mag rereply me isa-isa sa inyo promise! Tinatamad lang. Ganun yata pag sikat. Charot ulet.

Ingats.

*SMACK*

Work Related Post (Do not read)

Hindi mo magugustuhan ang mga susunod na sulatin dahil mag ra-rant si Jepoy. Gusto ko lang magsulat dahil wala akong makausap dito. Feel free to click the small x button on the upper right hand side of your screen. Kung naka-Mac ka yung circle red on the upper left hand naman.

Sa mga panahong ganito na may crisis sa buhay ko na-miss ko ang room mate kong baboy. Sya kasi madalas kong nasasabihan ng mga kung ano-ano sa buhay buhay. Na miss ko rin mga kaibigan ko sa Church. Na miss ko family ko. Ako na na-homesick!

Anyways, gusto kong mag labas ng sama ng loob sa tungkol sa trabaho ko. Hindi ko kelangan i-explain ang technicalities ng trabaho ko or i disclose ang kumpanya ko pero gusto ko lang sabihin na na-frustrate talaga ako. Kanina nagigigil ako sa Boss ko gusto kong sampalin ng laptop tsaka monitor ang french fez nya, pero ano naman magagawa me. isa lang tayong aliping sanguiguilid sa opisina.

Mga bandang hapon naka receive ako ng invite sa email kinabahan ako kasi ako lang laman ang invited ng boss ko. Inisip ko, "Letch Yari! masasabon ako dahil late me kanina" But noooooooo, meron syang iniabot na papel at sinabing ieextend daw ang Probationary period ko (dapat kasi confirmed or regular na ko last month).

Medyo nag hang ng konti ang Pentium 1 kong processor, kelangan i-overclock.

"Okay..." Yan lang response ko sabay pirma sa papel at basa ng mga target performance action items ko. Tapos blured na lahat. Kahit nag sasalita sya ayaw nang i-process ng processor ko. Ang gusto ko lang gawin ay isak-sak ang charger ng phone ko sa ngala-ngala nya kasi lowbat na me.

Alright, being fair sa company I guess tama sila kasi wala naman akong ginawa for the past six months. As in Tengga! Nakakatamad na kaya mag twitter at mag-ubos ng oras ng walang ginagawa. Pero ang point ko lang, kasalanang ko bang wala akong ginagawa???!!! Kasalanang ko bang hindi nila ako Pinalipad ng Pransya para mag training kaagad at mag karoon actual action item para ma measure ang performance ko???!! Kasalanan ko bang wala silang define training plan sa bagong line group na gusto nilang mangyari sa Asia Pacific???!!! Lumalabas ang kamote moves sa mga ganyang nakaka demoralized na desisyon! Para sa akin ang magaling na manager na fo-foresee ang mga ganyang pangyayari. Hindi yung puro deadmeat lang at gagawa ng paraan pag nandyan na 'yung dapat gawan ng paraan.

Closed-loop feedback system dapat diba?! Kelangan ako may feedback din sa kanya! Hindi yung puro sya lang. I miss working for an American Company, kebs kahit nasa matatawag na matibay na kumpanya ako kung ganyan din naman ang mga bossing.

Oo reklamador talaga ako. Kaya nga ako nag blog eh para i reklamo ang lahat ng gusto kong ireklamo.

Pagbigay ng papel at pag pirma ko sabay tayo at walk out me. Ako na ang best in attitude! Kung hindi lang ako under bond mag sisimula ulet akong mag hanap ng bagong trabaho. Nakakairita lang! wala akong paki kahit Oil and Gas company sila. Kebs sa banga!

Yung mga action items din pala nya parang ang hirap gawin. Yung mga kasama ko ditong Engineers sa Pransya ginagawa nila 'tong pinag aaralan ko ng mga 7 years or so. Kamusta naman me???!!! Isang timba na yata yung dinugo ng ilong ko sa mga pinag aaralan namin. Hindi kaya ng Pentium 1 brain me.

Believe me thankful ako dahil may trabaho parin ako at may maayos na kalagayan. Gusto ko lang talaga mag labas ng frustration. Kesa naman mag email ako sa boss ko, una sa lahat ang hirap mag english pangalawa effort pa itranslate sa French pangatlo wala namang mababago so shutup and perform nalang ang gagawin me dahil kung hindi Next year ng January tapos ang kabuhayan showcase ko at Hello Farm Town Philippines ang eksena.

Yun lang. Salamat sa pag babasa *SMACK*

Eiffel tower and my Questions

Now I know why Eiffel tower is in 7 wonders of the world






After seeing this parang napawi lahat ng lungkot me. It is really an amazing structure. May kakaibang saya when you get to be there.

Habang nakatingin ako at nag mumuni-muni may mga tanong akong sa sarili ko at kasawalan.

1. Mararating ko kaya ang Paris kung mas pinili kong wag umalis sa kumpanyang pinapasukan ko sa Pinas?

2. Mas mabibigyan ko ba ng kasaganahan ang aking mahal sa buhay sa Pilipinas kung titipirin ko ang pera ko dito at mag kulong sa Hotel?

3. Ma aapreciate kaya ng mga kaibigan ko ang makayanan kong maibigay sa kanila tulad ng key chains at ref magnet?

4. Papasok pa ba ako ulet ng A&F para bumili ng T-Shirt?

5. Kakayanin pa ba ang brain cells ko ang impormasyong inaaral ko para sa katugunan ng pag papadala sa akin ng kumpanya dito sa Pransya?

6. Hindi kaya ako mag over baggage pag uwi ng Singapore?

7. kaya ko kayang tubusin ang kalabaw namin?

8. Baket ako nasasarapang bumili para sa iba kesa sa sarili ko?

9. Mag resign kaya ako pag uwi ko at umuwi ng Pilipinas for good? Makakabili pa kaya si Papa ng pandesal sa umaga?

10. Baket pa ko nag papakihirap mag ipon para lang din ibigay sa Pilipinas?

Ang dami kong tanong. Hindi ko naman alam sagot. Basta ang alam ko lang mabuti si Papa Jesus. Let tomorrow worry about it self.

dahil dyan...

Parteyyyyyy!!!!!!

Paris Video Blog (Test) Exhibit A and Few Pictures Taken this weekend...

Oh hello there my faithful 3 readers! I tried recording a Video of me while walking Earlier around the Paris City, mga 1 minute walk lang. Since, Paris has been a historical city I planed on recording some small video clip ng activities ko to share some of my life here in the City moving forwards. I just hope you will not find it mayabang because seriously it's not my intention. Slight lang! Juk!

Here's my first Video Clip in Paris Cirrrrrrrrry! And some of My favorite Shot for You kasi ang si-sisapag nyo mag comment. Imagine out of 405 followers I got not more 20 comments?! Gumanon pa???! Juk lang...

Here you go, no haters please kanya-kanya trip lang. Kung gusto mo mag blog ka rin tapos dun mo gawin gusto mo. Hokey! Video na go!

Paris VLOG Testing from jbla on Vimeo.

At sabi ko diba mag photoblog na me. LOL And so, Here's some of my favorite shot. Share ko lang. I'm using a Nikon P300 point and shoot camera pampulube lang...

This is taken in Notre Dame Church, sa harap nun maraming ibon tapos papakainin mo sila ganun lang. LOL I think this was accidental Shot but I find it nice :-D

Second Picture naman is the center of the Museum. Nag painit lang kasi malamig ang hangin kahit Summer dito.

Third Picture is the Lourve Museum. Yan yung may inverted Phyramid sa The Vinci's code. Hindi ako nakapasok sa loob kasi pamatay yung pila. Sabi nila mas maganda daw to pag gabi. So, I'll check it out and share some picts here in my blog...

Fourth picture is one of the building there. I just took a shot.

Fifth Picture, Syempre papayag ba ko na uuwi me ng walang picture?! Like DUhhhr!

Picture number Six is my Lunch earlier. Pizza! It cost about 13.50 Euro plus coke cost around 3 Euro. Eh bitin isang coke sakin edi plus 1 pa. Damage around 20 Euro! Bukas asin na kakainin ko...

Seventh Picture is the Center ceiling of the Notre Dame Church.


8th Picture are some candles. I try to shot that tells something serene. So I guess I got it.

9th Picture was my lunch Yesterday, Steak with Bluecheese Sauce. Ang Sarap! damage was 25 Euro. Not too bad for Steak right?! Next week lupa na kakainin me.


The last picture is a picture of Me on the Eiffel Tower. If you read my bucket list on the right side of my blog. It says there I wanted to See Eiffel Tower. So just imagine how happy Jepoy is when he saw the Eiffel. Parang grade 1 na binigyan mo ng cotton candy! (patawad sa double chin at bumabakat na dede. Sorry Mataba lang)

I love SG

I know it hasn't been a week pero, na mi-miss ko na ang buhay ko sa Singapore. Ewan ko ba, masyado kasi ako hirap sa pag layo ng comfort zone ko. I know, it's not everyday na makakalibreng lipad sa Paris pero wala naman akong kakilala dito. Besides, Eiffel tower at Disney land lang naman talaga pangarap ko masilayan dito yung iba bonus nalang siguro.

Sa Singapore masyadong aktibo ang buhay ko pwera lang sa Sex life, kasi virgin pa me. Pinipreserve ko ang aking virginity para sa aking one and only true love ate Charo. Oo, ngayon ko lang na realize na masyado akong satisfied sa kung anong meron ako sa Singapore.

1. Meron akong Church na napupuntahan para maka Worship kay Papa Jesus ng Wagas at taimtim
2. May mga small groups akong nasasamahan na sobrang naging kumportable na ako
3. May Badminton buddies at swimming buddies na nakakasama regularly
4. May mga blogger friends din na na-aaya ng mabilisan pag gusto maglibot, masarap kausap may sense man o wala ang topic.
5. May mga kabigan na napupuntahan at natutulugan pag gusto makipag kwentuhan at gumimik
6. May trabaho ng walang boss na nakatingin at nag mi-micro manage
7. May Wifi kahit saan
8. May magandang nasisilayan tuwing weekend sa Church hihihihihi (ako na malandi!!!)

Dito sa mga nakalipas na araw, puro french kausap ko, feeling ko nga na babaluktot na ko mag english. Believe me majority sa kanila hindi marunung mag english. Spell Nose Bleed! Salamat nalang kay French Oxford Dictionary at medyo bumobonjour Messier ang Jepoy pag umaga! Ngayon ko lang din nalaman na may attitude ang boss ko. Nabomba din ako sa ginawa kong pag pepetiks sa nakalipas na anim na buwan. Dito pa talaga ako pinagalitan! Panay daw ako cellfon sa work. May chuchu sya. Letch! Eh kaya lang naman me nag cellfon kasi blocked ang facebook at twitter.

Gusto ko na umuwi ng Singapore!!!!!! :-(

Jepoy in Paris

Just like the blog entry title, si Jepoy ay nasa Paris sa mga Oras na itwu, kahit na ang puso nya ay naiwan sa Singapore. Charowt!

Hinatid ako ng aking mga kapatid kay Papa Dyisas sa Airport kasi wala naman me relatives na mag hahatid sa akin sa Airport. Pansamantala ko munang iiwan ang Singapore para matutunan ang ilan sa mga bagay tungkol sa Kabuhayan Showcase ko. Opo my beloved 3 readers mag aaral ang Jepoy dito kala kasi nila brainy me.

Announcement nga pala gagawin ko na 'tong photo-blog. Pagod na pagod na kasi ang puso kong mag kwento.

Arte lang.

Wala akong Jet-lag ang dami kong nakaing manok sa byahe tutubuan na yata me ng wings like Chicken wings. Ang hirap palang mag byahe mag economy lang. SABEEEEH???!!!

Medyo nakakatakot pala sa Paris, France. Hindi kasi nag eenglish mga tao I'm like..How can they understand mey?! HONGARTE lang. Pero sa totoo lang natatakot akong mag gala. Tatanga-tanga kasi ako sa direksyon. Maaga akong dumating sa local time ng Paris 6:40 am. Alam kong wala kang paki sa time. Blog mo ba 'to?!

Nag checkin kagad ako sa Hotel at sa kabuting palad hindi pa pala binabayaran ng napa husay na Kumpanya ko ang Hotel kaya na Charge pa ko ng 100 Euro sa isang gabi. Nabawasan pa tuloy ang kaban ng Cash! Heyret!

Okay ayoko mag rant. Mababawi ko din naman daw yun pag nagbayad na ang mahusay na Kumpanya.

Dahil hindi ako masyadong excited mga 11:30 AM local time lumabas na me at nag lakad-lakad sa paligid. Ito yung mga pictures na nakuha ko gamit ang akong Nikon P300 Point and Shoot kumera.

Pinangalanan ko nga pala ang kamera kong "Lupa". Yung mga photowist na kilala ko may pangalan ang cam, dahil inggetero me ang pangalan ng Kam ko ay "Lupa". Very makabayan lang.

Eto na pictures puro mga landscape lang kuha me. Ang hirap mag sariling sikap shot. Natakot me mag pakuha sa mga Negro baka bigla nila me saksakin...






Okay, Yan na muna kelangan ko na kasi matulog. Saka na ulit kwento. Mukang mapapadalas ulet me mag blog wala kasi me social life here. I'm alone in dark. Juk!

Ingats *SMACK*