Okay this post will expire sometime. LOL Wala akong ma ipost kaya sinubukan kong ivideo sarili ko kasi gusto kong maging YOuTube Sensation LOL malay mo maging cast din ako ng Glee. Bwahahah
Bawal manlait mag kakaroon ng Pimple na mag kakatabi sa singit. Go!
It's me already...
Thursday, April 21, 2011
Tuesday, April 19, 2011
Filipino Bloggers in Singapore (Patalastas)
Ito ay isang entry na punong puno ng pictures! Ektwele, last week pa kame nag kita-kita pero ngayon ko lang maiblo-blog, wala ata gagawa ng entry kasi. LOL
Anyweis, isa sa perks ng pagiging blogger eh 'yung mga panahong may EB. Kung saan makakasama mo ang mga kapwa mo bloggista sa isang pagtitipon. So ito na nga 'yung isa sa pinaka malaki kasi this time hindi naman kame-kame lang ang kasali marami naring kasali. Anyweis ito ang pruweba para sa susunod madami na sumama. Sabi nga nila more entries more chances of winning.
Kumain kame dito
Syempre Pilipino Time merong Late at meron maaga. Pero Ok lang naman madami dami din kasing napag kwentuhan you know, getting to know stuff like anong work, san school graduate, in a relationship, virgin or not. Juk!
Ito ang mga ilan sa mga nakupit kong pitures sa facebook. Meet the Pinoy Bloggers in SG
Si Bulakbulero.Sg
Si Gasul
Si feeblemind
Si JoJo Lakwatsero
Si Pajayjay
Si Saints
Si Leona
Si Antoni and Christian
Si Tago
Si Chris
At si Sam (the girl wearing Cowboy stripes) Sorry hindi ako naka kupit ng solo pics nya.
Tinatamad akong ihyperlink silang lahat kaya ito nalang. nandyan yung bloglink tsaka twitter account.
Ito pa pahabol na camwhore session namin
Baka isa ka sa blogger dito sa Singapore tapos napadaan ka dito sa blog ko tapos na lolongkot you. Sama na samin. Ang saya kaya!
Ang lahat pala ng pictures ay galing sa facebook ni Gasul kinupit ko lang ng walang pahintulot. Wala ring pahintulot ang pag lagay ko ng pictures ng mga nasabing blogger. Mag lalagay sana ako ng description ng bawat isa kaso saka nalang pag close na us.
Sa Universal Studios naman tayo next!!! Kaso lang bump car lang kayo ko sakyan eh :-( Plano na natin. Go!
Hayaan nyo sa susunod madami ng txt at pictures pag nagkitakita us ulet. Yun lang! *Smack*
Anyweis, isa sa perks ng pagiging blogger eh 'yung mga panahong may EB. Kung saan makakasama mo ang mga kapwa mo bloggista sa isang pagtitipon. So ito na nga 'yung isa sa pinaka malaki kasi this time hindi naman kame-kame lang ang kasali marami naring kasali. Anyweis ito ang pruweba para sa susunod madami na sumama. Sabi nga nila more entries more chances of winning.
Kumain kame dito
Syempre Pilipino Time merong Late at meron maaga. Pero Ok lang naman madami dami din kasing napag kwentuhan you know, getting to know stuff like anong work, san school graduate, in a relationship, virgin or not. Juk!Ito ang mga ilan sa mga nakupit kong pitures sa facebook. Meet the Pinoy Bloggers in SG
Si Bulakbulero.Sg
Si Gasul
Si feeblemind
Si JoJo Lakwatsero
Si Pajayjay
Si Saints
Si Leona
Si Antoni and Christian
Si Tago
Si Chris
At si Sam (the girl wearing Cowboy stripes) Sorry hindi ako naka kupit ng solo pics nya.
Tinatamad akong ihyperlink silang lahat kaya ito nalang. nandyan yung bloglink tsaka twitter account.
Ito pa pahabol na camwhore session namin
Baka isa ka sa blogger dito sa Singapore tapos napadaan ka dito sa blog ko tapos na lolongkot you. Sama na samin. Ang saya kaya!Ang lahat pala ng pictures ay galing sa facebook ni Gasul kinupit ko lang ng walang pahintulot. Wala ring pahintulot ang pag lagay ko ng pictures ng mga nasabing blogger. Mag lalagay sana ako ng description ng bawat isa kaso saka nalang pag close na us.
Sa Universal Studios naman tayo next!!! Kaso lang bump car lang kayo ko sakyan eh :-( Plano na natin. Go!
Hayaan nyo sa susunod madami ng txt at pictures pag nagkitakita us ulet. Yun lang! *Smack*
Thursday, April 14, 2011
A Bus Life (Singapore)
Ang bus system dito sa Singapore ay may Oras, kapag naiwan ka, kahit mag lulupasay ka pa at dilaan mo ang lupa at nguyain ang pebbles wala kang magagawa. Late kung late. Ang limang minutong diperensya ay kaya kang gawing late ng mahigit sa trenta minutos.
Ang bus na sinasakyan ko papasok sa opis at double Decker bus, parang yung bus dun sa Harry Potter movie kung saan hinahabol sila ng mga dementors at death eaters. Anyweis, bus 161 yung bus na sinasakyan ko. Isa itong express bus. Ibig sabhin hindi sya hihinto sa ibang bus stop diretso kagad sya sa bus interchange.
Mind you. Malayo po ang lugar na pinag tratrabahuhan ko sa lugar kung saan ako nakatira. 2 hours po ang byahe ko. I know parang bulacan Ortigas itwu. Una sasakay ako ng bus for 20 minutes tapos aakyat papuntang MRT station tapos lipad ulet ng MRT station tapos baba tapos bus ulet papunta sa Work ko.
Oo malayo sya! I heycheeeet!
Noong bagong dating ako dito at nag simulang mag trabaho hindi ko 'to iniinda, dahil maayos talaga ang commute system sa bansang ito. No questions about that. Subalit, hindi pala ako sanay nang malayo ang binabyahe. Hinang hina mey. Feeling ko nag tikol ako ng 3 times na mag kakasunod.
Sa Pinas malapit lang ang tinitirahan ko sa pinag tra-trabahuhan ko. As in tatlong tumbling lang tsaka apat na split at kalahating Cartwheel at one fourth na duck walk (Ang dami?!) pero dito ang tagal ng byahe.
Madalas nakatayo din ako sa bus at MRT dahil nga rush hour. Ang dami kong experiences na gusto kong ishare noon pa sa Bus kaso tinatamad me parati. Ngayon sinipag nang konti kaya nag sulat na rin ako. I sumurize ko nalang para mabilis basahin.
Una, sa bus 161 may isang pinoy na nakikipag SOP sa phone. Feeling nya walang Pilipino sa Bus. Nagkakamali sya! Dinig na dinig ko ang mga litanya nya. Mahalay! Erotic ito! Una nag simula lang sa patanong-tanong kung anong suot nung kausap nya. Kung pink, Yellow or White ba ang panty at kung naka suut pa daw ba yung bra nya. Tapos mayamaya pa pinatatanggal na nya yung Panty! Nahiya ako para kay Koya Ate Charo... Para hindi sya mapahiya simple lang ang ginawa ko. Kinalabit ko sya sabay tanong nang, "Brad anong Oras na?!" Parang nag freeze ng konti ang processor ni Koya at sabay inoff ang phone. "Alas syete Brad" Sagot nya. Manyak Much?!
Pangalawa, ang eksena sa bus sobrang siksikan at nag mamadali lahat ng tao. Ang kaibahan lang dito kasi hindi sobrang gitgitan. Medyo may respeto ang tao. Hindi ididikit ang balat nila sa balat mo. HIndi katulad sa atin kebs kahit basang basa ng pawis ang braso ididikit parin sayo. Kadire! We except sa mga ilang lahitng mababahong kilikili. More more dikit sila ng kamay nilang ulikba kadire! So, dahil nga ang daming tao hindi ko masyadong nakikita ang kaharap ko busy akong mag tweet tsaka nag mamadali akong maka pwesto. Sa pag mamadali kong maka pwesto natapakan ko ang sandals ni Ate. Hindi ko maintindihan baket kasi ang nipis ng strap ng sandals nya. Alam mo yung gold tapos manipis ung strap or design ng sandals ni Ate. Pag tapak ko, sakto namang pahakbang sya. Napigtas tuloy ang sandals nya at nahulog Sandals. Nahiya me. Hindi me kumibo at pinakiramdaman ko kung sasampalin ako ni Ate. Nag chinese lang sya. Duhr! I don't speak chinese kaya.
Pangatlo at last na muna, gaya ng dati nakipag siksikan ako at sa panahong ito nalaman ko na ang trick kung paano pumwesto sa may eksaktong pinto ng Bus pag na hinto ito sa bus stop. Sakto, nakasakay ako pero wala nang vacant seat. I hate it kasi isa lang ibig sabihin nun. Tatayo ako sa entire byahe ko. I hate it already! Naka pwesto na ko katapat ko si Ate. Ibang ate ito hindi yung natapakan ko. Nag ring ang phone nya tapos sinagot nya. Pag sabi nya ng Hello. I swear gusto kong sumigaw ng itigil ang bus ang baho ng hininga ni Ate. Amoy burak na may nakahalong tae. Yuun na ang pinaka mabahong hininga naamoy ko sa buong buhay ko. To think na hindi pa kame face to face ni ate. As in naka tayo lang sya sa harap ko. Parang gusto syang regaluhan ng Close up para ibahog nya ito sa kanin nya para maging fresh naman ang bunganga nyang amoy tae. I hate et.
yun lang finish. Tulog na me. Salamat sa 15 faithful commenters. May price kayo sakin! Papadalhan ko kayo ng post card sealed with a kiss from Jepoy. Yown!
God Bless!
Ang bus na sinasakyan ko papasok sa opis at double Decker bus, parang yung bus dun sa Harry Potter movie kung saan hinahabol sila ng mga dementors at death eaters. Anyweis, bus 161 yung bus na sinasakyan ko. Isa itong express bus. Ibig sabhin hindi sya hihinto sa ibang bus stop diretso kagad sya sa bus interchange.
Mind you. Malayo po ang lugar na pinag tratrabahuhan ko sa lugar kung saan ako nakatira. 2 hours po ang byahe ko. I know parang bulacan Ortigas itwu. Una sasakay ako ng bus for 20 minutes tapos aakyat papuntang MRT station tapos lipad ulet ng MRT station tapos baba tapos bus ulet papunta sa Work ko.
Oo malayo sya! I heycheeeet!
Noong bagong dating ako dito at nag simulang mag trabaho hindi ko 'to iniinda, dahil maayos talaga ang commute system sa bansang ito. No questions about that. Subalit, hindi pala ako sanay nang malayo ang binabyahe. Hinang hina mey. Feeling ko nag tikol ako ng 3 times na mag kakasunod.
Sa Pinas malapit lang ang tinitirahan ko sa pinag tra-trabahuhan ko. As in tatlong tumbling lang tsaka apat na split at kalahating Cartwheel at one fourth na duck walk (Ang dami?!) pero dito ang tagal ng byahe.
Madalas nakatayo din ako sa bus at MRT dahil nga rush hour. Ang dami kong experiences na gusto kong ishare noon pa sa Bus kaso tinatamad me parati. Ngayon sinipag nang konti kaya nag sulat na rin ako. I sumurize ko nalang para mabilis basahin.
Una, sa bus 161 may isang pinoy na nakikipag SOP sa phone. Feeling nya walang Pilipino sa Bus. Nagkakamali sya! Dinig na dinig ko ang mga litanya nya. Mahalay! Erotic ito! Una nag simula lang sa patanong-tanong kung anong suot nung kausap nya. Kung pink, Yellow or White ba ang panty at kung naka suut pa daw ba yung bra nya. Tapos mayamaya pa pinatatanggal na nya yung Panty! Nahiya ako para kay Koya Ate Charo... Para hindi sya mapahiya simple lang ang ginawa ko. Kinalabit ko sya sabay tanong nang, "Brad anong Oras na?!" Parang nag freeze ng konti ang processor ni Koya at sabay inoff ang phone. "Alas syete Brad" Sagot nya. Manyak Much?!
Pangalawa, ang eksena sa bus sobrang siksikan at nag mamadali lahat ng tao. Ang kaibahan lang dito kasi hindi sobrang gitgitan. Medyo may respeto ang tao. Hindi ididikit ang balat nila sa balat mo. HIndi katulad sa atin kebs kahit basang basa ng pawis ang braso ididikit parin sayo. Kadire! We except sa mga ilang lahitng mababahong kilikili. More more dikit sila ng kamay nilang ulikba kadire! So, dahil nga ang daming tao hindi ko masyadong nakikita ang kaharap ko busy akong mag tweet tsaka nag mamadali akong maka pwesto. Sa pag mamadali kong maka pwesto natapakan ko ang sandals ni Ate. Hindi ko maintindihan baket kasi ang nipis ng strap ng sandals nya. Alam mo yung gold tapos manipis ung strap or design ng sandals ni Ate. Pag tapak ko, sakto namang pahakbang sya. Napigtas tuloy ang sandals nya at nahulog Sandals. Nahiya me. Hindi me kumibo at pinakiramdaman ko kung sasampalin ako ni Ate. Nag chinese lang sya. Duhr! I don't speak chinese kaya.
Pangatlo at last na muna, gaya ng dati nakipag siksikan ako at sa panahong ito nalaman ko na ang trick kung paano pumwesto sa may eksaktong pinto ng Bus pag na hinto ito sa bus stop. Sakto, nakasakay ako pero wala nang vacant seat. I hate it kasi isa lang ibig sabihin nun. Tatayo ako sa entire byahe ko. I hate it already! Naka pwesto na ko katapat ko si Ate. Ibang ate ito hindi yung natapakan ko. Nag ring ang phone nya tapos sinagot nya. Pag sabi nya ng Hello. I swear gusto kong sumigaw ng itigil ang bus ang baho ng hininga ni Ate. Amoy burak na may nakahalong tae. Yuun na ang pinaka mabahong hininga naamoy ko sa buong buhay ko. To think na hindi pa kame face to face ni ate. As in naka tayo lang sya sa harap ko. Parang gusto syang regaluhan ng Close up para ibahog nya ito sa kanin nya para maging fresh naman ang bunganga nyang amoy tae. I hate et.
yun lang finish. Tulog na me. Salamat sa 15 faithful commenters. May price kayo sakin! Papadalhan ko kayo ng post card sealed with a kiss from Jepoy. Yown!
God Bless!
Monday, April 11, 2011
Tukso...
kung kelan pupugas-pugas ang mata ko, saka naman hindi nangingiming tumipa ang daliri kong sabik sumulat ng bagong entry sa kutang ito. Ayokong pigilan 'yung pwersang nagtutulak para sumulat ako kaya eto na.
Mag tatatlong bwan na pala ako dito sa Singapore. Mabilis ang oras dito. Sinasabi kong na-ho-home sick ako dati pero sa katotohan hindi naman masyado. Sabihin na nating na e-enjoy ko pa 'yung pamamalagi ko rito. Minsan pag nag iisa nakaka lungkot pero steady lang naman at nakakayanan.
Siguro isang factor din na sumusweldo na kasi ako ng dolyar, kung walang control sa sarili mabibili ko ng isang iglap ang mga bagay na gusto kong bilhin. Kamakailan din eh, nag apply ako ng credit card sa DBS. Balak ko kasing gamitin ito para sa flight bookings ko pauwi ng Lupang Hinirang period para wala na akong international rate shits. Mabilis naman na apprubahan ang request kong mag ka credit card dito.
Subalit...
'Nung dumating na ang credit card laking gulat ko dahil pinadalhan ako nang tumataginting na tatlong Credit Cards.
Isang Visa Platinum, Master Card Platinum at Live Fresh Platinum na pwedeng gamitin as EZ link card. Biglang pumintig ang puso ko ng mabilis. Mabilis na mabilis parang space ship. Ang daming pictures ang biglaang nag flash sa utak ko. Macbookpro,DSLR Camera,Australia trip,Canada Trip, Pinas trip at kung ano-anong pang shits na pag kakagastusan na mapapasakamay ko sa pamamagitan ng isang mahinahong pag kaskas ng credit card.
Binatukan ko ang sarili ko para magising ako sa katotohan.
Muli kong inisip ang totoong dahilan baket ako nag OFW, para makapag save for the future and for rainy days. At maipatayo ng Munting mansion si Mudrakels.
After 3 days...
Nag padala ulit ang DBS ng Cashline ATM Card, at PIN Code at Chequeue under my name!
Kinabahan ulit me. Tumawag ako sa bangko upang hingin ang paliwanag baket ako meron nun. Bigla kong naalala tinawagan nga pala ako ng DBS last week at dahil hindi ko maintindihan ang buset na Chekwang agent nag uuminglish hindi ko naman ma gets ang sinasabi, Oo nalang ako ng Oo sa lahat ng upsell nya. Ito na pala yun. Combo credit cards at Cash Loans na pwedeng widrawhin anytime anywhere any moment of my life.
Yung cashline sabi nung Agent pwede ko na daw withdrawhin amounting to my credit limit. Boom! May bumbilya na umiilaw na nag appear sa taas ng ulo ko. Gusto kong mahimatay! Pag nag winidraw ko lahat ng pera sa cash line may instant house and lot na si Mudrax sa Probinsya namin! Gawwwwwdddddddddd!!!!
Binalot ko ang ATM, PIN number, Checqueue at yung ibang credit card sa plastic na itim dahil maitim ang balak nya sa buhay ko. Nilagyan ko ng masking tape. Nilagyan ko ng JEPOY DO NOT EVER TOUCH ET! nag hukay ako sa labas at ibinaon ko ito doon. Juk! Fine, nilagay ko sa kailaliman ng aparador ko.. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ko sya gagalawin kahit na anong mangyari! Ayoko kong mabaon sa Utang! Ayokong mag ka Utang ulet. Naranasan ko na ito sa Pilipinas halos isanla ko na ang aking brip and hot body para lang mabayaran ang utang ko sa card! This time, it's gonna be a new Jepoy.
Malapit na akong ma-confirm or maregular sa trabaho ko at bilang surpresa sa sarili ko, iniisip kong regaluhan ang sarili ko ng bigtime gift dahil naging masipag naman ako sa trabaho, nakakapagod kayang mag tweet mag hapon. Juk! Gusto ko ng MacbookPro or DSLR kamera pero ayokong galawin ang ipon ko. LOL isa lang naman hindi dalawa. Pwede naman 'yun diba??!!
Binuksan ko ang aparador ko at tinitigan ang itim na plastik na may masking tape. Nag susumamong buksan ko upang makamtam ang regalo...
I hate DBS!
Mag tatatlong bwan na pala ako dito sa Singapore. Mabilis ang oras dito. Sinasabi kong na-ho-home sick ako dati pero sa katotohan hindi naman masyado. Sabihin na nating na e-enjoy ko pa 'yung pamamalagi ko rito. Minsan pag nag iisa nakaka lungkot pero steady lang naman at nakakayanan.
Siguro isang factor din na sumusweldo na kasi ako ng dolyar, kung walang control sa sarili mabibili ko ng isang iglap ang mga bagay na gusto kong bilhin. Kamakailan din eh, nag apply ako ng credit card sa DBS. Balak ko kasing gamitin ito para sa flight bookings ko pauwi ng Lupang Hinirang period para wala na akong international rate shits. Mabilis naman na apprubahan ang request kong mag ka credit card dito.
Subalit...
'Nung dumating na ang credit card laking gulat ko dahil pinadalhan ako nang tumataginting na tatlong Credit Cards.
Isang Visa Platinum, Master Card Platinum at Live Fresh Platinum na pwedeng gamitin as EZ link card. Biglang pumintig ang puso ko ng mabilis. Mabilis na mabilis parang space ship. Ang daming pictures ang biglaang nag flash sa utak ko. Macbookpro,DSLR Camera,Australia trip,Canada Trip, Pinas trip at kung ano-anong pang shits na pag kakagastusan na mapapasakamay ko sa pamamagitan ng isang mahinahong pag kaskas ng credit card.
Binatukan ko ang sarili ko para magising ako sa katotohan.
Muli kong inisip ang totoong dahilan baket ako nag OFW, para makapag save for the future and for rainy days. At maipatayo ng Munting mansion si Mudrakels.
After 3 days...
Nag padala ulit ang DBS ng Cashline ATM Card, at PIN Code at Chequeue under my name!
Kinabahan ulit me. Tumawag ako sa bangko upang hingin ang paliwanag baket ako meron nun. Bigla kong naalala tinawagan nga pala ako ng DBS last week at dahil hindi ko maintindihan ang buset na Chekwang agent nag uuminglish hindi ko naman ma gets ang sinasabi, Oo nalang ako ng Oo sa lahat ng upsell nya. Ito na pala yun. Combo credit cards at Cash Loans na pwedeng widrawhin anytime anywhere any moment of my life.
Yung cashline sabi nung Agent pwede ko na daw withdrawhin amounting to my credit limit. Boom! May bumbilya na umiilaw na nag appear sa taas ng ulo ko. Gusto kong mahimatay! Pag nag winidraw ko lahat ng pera sa cash line may instant house and lot na si Mudrax sa Probinsya namin! Gawwwwwdddddddddd!!!!
Binalot ko ang ATM, PIN number, Checqueue at yung ibang credit card sa plastic na itim dahil maitim ang balak nya sa buhay ko. Nilagyan ko ng masking tape. Nilagyan ko ng JEPOY DO NOT EVER TOUCH ET! nag hukay ako sa labas at ibinaon ko ito doon. Juk! Fine, nilagay ko sa kailaliman ng aparador ko.. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ko sya gagalawin kahit na anong mangyari! Ayoko kong mabaon sa Utang! Ayokong mag ka Utang ulet. Naranasan ko na ito sa Pilipinas halos isanla ko na ang aking brip and hot body para lang mabayaran ang utang ko sa card! This time, it's gonna be a new Jepoy.
Malapit na akong ma-confirm or maregular sa trabaho ko at bilang surpresa sa sarili ko, iniisip kong regaluhan ang sarili ko ng bigtime gift dahil naging masipag naman ako sa trabaho, nakakapagod kayang mag tweet mag hapon. Juk! Gusto ko ng MacbookPro or DSLR kamera pero ayokong galawin ang ipon ko. LOL isa lang naman hindi dalawa. Pwede naman 'yun diba??!!
Binuksan ko ang aparador ko at tinitigan ang itim na plastik na may masking tape. Nag susumamong buksan ko upang makamtam ang regalo...
I hate DBS!
Thursday, April 7, 2011
Until Further Notice
Ang author ng blog na ito ay kumakain ng butong pakwan. Hindi nya mabuksan ang tabi-tabinging butong pakwan kahit basang basa na nang laway at hindi na ito malutong. kaya bare with him. Hindi sya makapag blog ng mga bagay-bagay na walang kabuluhan na maaaring magpakiliti sa maseselang bahagi ng katawang lupa nyo gaya ng kilikili at talampakan. Wag kang malisyoso!
Ang post na ito ay pag-papaalala lamang na buhay pa ang may akda. Busy lang sa pictorial and interviews. Juk!
Puro noodles kasi ang kinakain nya sa tanghalian, at tinapay na malungkot na gawa sa oat ang kinakain sa hapunan. Gusto nya kasing pumayat ng kaunti para maging hot and yummy sya.Kaya ang kinalalabasan ay sabaw na ang utak at nawalan nang kakayahang mag sulat. Dahil walang sustansya ang pagkain. Again please bare with him.
Hindi arte ang lathalang ito. Seryus kaya itwu. Duhr!
Mag iipon muna nang lakas ang may akda upang ilathala ang mga kwento ng buhay na pwedeng kapulutan ng aral tulad ng pamumulot ng tanzan at pag punas ng talampakan pag tapos mag shower. Mga ganung stuff.
Hindi ibig sabihin na isasara ng may akda ang blog dahil hello, adik kaya sya mag sulat ng mga bagay na walang kabuluhan na makakapag bigay ng konting kiliti sa tatlong faithful readers ng blog na itwu.
Mag papahinga muna ang may akda. Sana sa pag babalik eh nandyan parin kayo.
Kelan ba babalik?
Mga next week.. Chos!
Sige tae muna me. Next time ulet.
Bye *SMACK*
Ang post na ito ay pag-papaalala lamang na buhay pa ang may akda. Busy lang sa pictorial and interviews. Juk!
Puro noodles kasi ang kinakain nya sa tanghalian, at tinapay na malungkot na gawa sa oat ang kinakain sa hapunan. Gusto nya kasing pumayat ng kaunti para maging hot and yummy sya.Kaya ang kinalalabasan ay sabaw na ang utak at nawalan nang kakayahang mag sulat. Dahil walang sustansya ang pagkain. Again please bare with him.
Hindi arte ang lathalang ito. Seryus kaya itwu. Duhr!
Mag iipon muna nang lakas ang may akda upang ilathala ang mga kwento ng buhay na pwedeng kapulutan ng aral tulad ng pamumulot ng tanzan at pag punas ng talampakan pag tapos mag shower. Mga ganung stuff.
Hindi ibig sabihin na isasara ng may akda ang blog dahil hello, adik kaya sya mag sulat ng mga bagay na walang kabuluhan na makakapag bigay ng konting kiliti sa tatlong faithful readers ng blog na itwu.
Mag papahinga muna ang may akda. Sana sa pag babalik eh nandyan parin kayo.
Kelan ba babalik?
Mga next week.. Chos!
Sige tae muna me. Next time ulet.
Bye *SMACK*
Subscribe to:
Posts (Atom)